Welkom,
Gasten
|
|
Je pikt er altijd iets van mee
Op afstand zit een kraai te wachten Een wolf bezoekt wat grazend vee Je pikt er altijd iets van mee De mens die walgt van dit idee Voert kippen graan om dan te slachten Je pikt er altijd iets van mee |
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Bedankt door: Jacob van Schaijk, Hendrikje de Koning
|
Ik zie de wilde vogels huiswaarts keren,
verlangend naar het einde van hun vlucht.
Hun V trekt fier door frisse najaarslucht,
het zachte avondrood op witte veren.
De aardse strijd kan hen niet langer deren;
ze reizen, onverstoorbaar, onbeducht,
hoog boven ieder dorpje, elk gehucht,
om in hun verre haven aan te meren.
En onverwacht ben ik niet langer bang
want ik ontwaar een onmiskenbaar spoor;
het voert voorbij de dood en wenkt al lang.
Het fluistert, zachtjes troostend, in mijn oor:
“Wees niet verdrietig om de laatste gang,
de reis gaat immers na het heengaan door!”
(In september 2014 geschreven onder pseudoniem Hanneke van Almelo)