leedvermaak

Het had ze altijd al wel iets geleken,
een Bed & Breakfast in het buitenland.
Ze vonden een kasteeltje in de krant,
in een van Frankrijks allermooiste streken.

Natuurlijk was het klaar in zeven weken;
ze boorden vast wat gaten in de wand
en stortten in de keuken bergen zand.
Toen hadden ze de vloer nog niet bekeken.

Het is de kelder die zo blijkt te stinken,
ze bellen tevergeefs de makelaar
en richten al hun hoop op volgend jaar

terwijl ik thuis een biertje zit te drinken
en luister naar het fijne commentaar
dat tot het einde opgewekt blijft klinken.