Met het gevoel op reis

O, wat weet ik mij verlaten!
Niets is hier voor mij bestemd.
In mijn sokken zitten gaten
en ik voel in lichte mate
heimwee vlak achter mijn hemd.

Wat je zei, heb ik bekeken,
elke bezienswaardigheid.
Ik rijd rond in fraaie streken,
maar mijn hart laat ik niet spreken.
Ik verdrijf hier slechts de tijd.

Niemand kan ik hier bereiken
nu jij het bij brieven laat!
En ik sta hier vreemd te kijken
naar een standbeeld dat moet lijken
op een god die niet bestaat.

Binnen staan, bloot en losbandig,
nog meer beelden klaar voor mij.
(Daarvoor maakt men geld afhandig!)
En ik blijf alweer verstandig
en ik laat het er maar bij.

Ach, de mens weet van nature
dat hij dikwijls wachten moet.
Maar dat wachten kan lang duren
en dan ga je kaarten sturen:
“Liefste, hier is alles goed.” 

’s Nachts kan ik de slaap niet vatten
en ik steek mijn narrenkop
uit het raam, word dan flink nat en
onder het gekrijs der katten
loop ik een bronchitis op.  

Een vertaling door Driek van Wissen van Sentimentale Reise uit de bundel Lyrische Hausapotheke van Erich Kästner.