Het regent en de dagen blijven duister.
De wereld, in een nevel, o, wat grauw!
Het leven mist zijn vaart en kent geen luister,
De neuzen nat, de kelen voelen rauw.

Wat haken wij nu naar wat hemels blauw.
Wat zon, wat warmte, lijkt ons zoveel juister.
Wat haten wij dat nat, die waterkou:
Ons ongenoegen klinkt steeds ongekuister.

’t Verlangen blijft voorlopig onvervuld.
De maanden melden zich in vast gelid;
De regen zal nog heel wat weken dreinen.

’t Is tijd voor hete grogs en warme wijnen,
Het lichaam lijdt aan stijfte, jicht en spit.
Er zit niets anders op dan veel geduld…

 


(schilderij:Gregory Thielker)
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Anekdote



Zat onze Schepper indertijd te slapen
Of had de brave borst misschien geblowd
De dag dat hij de fauna heeft geschapen?

Het resultaat, vaak in de zoo geshowd
Lijkt aan het brein van Bosch (Jeroen) ontsproten
En bracht al menig beest in grote nood

Daarover ken ik heel wat anekdoten
En één daarvan leest u in dit gedicht:
Ik ben er bij mijn studie op gestoten

De olifant sprak eens met veel gewicht:
Wie draagt nou tieten op de rug, wat stom!
En dat zeg jij, riep de kameel, och kom
Wie draagt er nou een lul in zijn gezicht!