Het vrije vers

Natuurlijk is twee ton niet al te veel

En elders valt beslist nog meer te graaien

Je moet je daarvoor in wat bochten draaien

Maar komt die kans dan ga je commercieel

 

Humberto, Twan en Jack: ‘Gegarandeerd

Dat Eva straks ‘Het Spijt Me’ presenteert’.

 

Omdat ik liefde, sfeer en warmte miste

begon ik heel voorzichtig met romances.

Ik kreeg al snel te maken met avances

van dames die beslist van wanten wisten.

 

Ze bleken assertief en reuze mondig.

Dus was het even zoeken naar chemie:

zíj namen steeds voortvarend de regie

en wilden wel een vent, maar niet kortstondig.

 

Mijn eerste lief was uiterst principieel.

Een wereld zonder kwaad was haar ambitie

maar na een aantal jaren bij justitie

zag zij in ieder mens een crimineel.

 

Mijn tweede lief verwierf een vreemde trek.

Ze werkte lange tijd als psychiater

en functioneerde optimaal, maar later

zag zij op straat in iedereen een gek.

 

Ten derde male werd ik bruidegom:

mijn nieuwe vlam, docent in hart en nieren,

streed dagelijks met klierende scholieren

en vond de mensheid daarom lui en dom.

 

Ik weet het, over smaak valt niet te twisten.

Ook moeten wij niet generaliseren,

maar was ik u dan zou ik niets riskeren

 

Zo zonder bril leek het een dood konijn

Maar toen ik ietsje verder was gereden

Bleek wat ik had beschouwd als overleden

Bij nader inzien koeienmest te zijn

 

Misschien wat vreemd, maar dankzij deze stront

Reed ik daarna veel opgewekter rond

 

Je ziet in het verpleeghuis vaak verdriet

Toch is er ook een glimlach om de mond

Wanneer ik even langskom met de hond

Het zijn vaak dieren waar men van geniet

 

Men aait en knuffelt hem of geeft een brokje

En is voor even zonder pijnlijk weten

Van alles wat ze liever niet vergeten.

De hete thee wordt lauw, men drinkt geen slokje

 

Ik zeg, er wacht nóg iemand hier op mij

Dag dames, heren, ik kom heel gauw weer

Mijn moeder, staan haar planten in een meer?

Ze wenkt wanhopig op de galerij

 

Geef mij je gieter maar, me lieve gunst

Die planten mam, zijn nep, ’t is plastic kunst!

 

 

Brief van belastingdienst

Jezus van Nazareth!

Nogal wat schulden

Blijkt uit ons bestand

 

In het bezwaarschrift van

Bovenbeschrevene

Stond als verweer enkel:

“Gat in mijn hand”

 

Oh nee, dat kreng dat wil weer niet

Onkundigheid speelt mij steeds parten

Nog één keer: control alt delete

Wellicht dat ie dan op wil starten

 

Onkundigheid speelt mij steeds parten

Ik geef wat klappen op z’n kast

Wellicht dat ie dan op wil starten

Helaas, het apparaat loopt vast

 

Ik geef wat klappen op z’n kast

Ik zal dat ding een lesje leren

Helaas, het apparaat loopt vast

De zaak begint me te frustreren

 

Ik zal dat ding een lesje leren

Hoe heb ik mij voorheen gered?

De zaak begint me te frustreren

Als ik de boel nu eens reset?

 

Hoe heb ik mij voorheen gered?

Ik zie plots dikke grijze strepen

Als ik de boel nu eens reset?

Hier dient beslist gauw ingegrepen

 

Ik zie plots dikke grijze strepen

Dan gaat het scherm opeens op zwart

Hier dient beslist gauw ingegrepen

Ik krijg het bijkans aan mijn hart

 

Dan gaat het scherm opeens op zwart

Ik vrees voor al mijn documenten

Ik krijg het bijkans aan mijn hart

En bel die aardige studente

 

Ik vrees voor al mijn documenten

Nog één keer: control alt delete

En bel die aardige studente

Oh nee, dat kreng dat wil weer niet!

 

Ik sta bekend om mijn reclamezinnen,

voor Blokker, V&D en Hudson’s Bay.

Die zaken zat het achteraf niet mee.

Nu moet ik elders maar vertrouwen winnen.

 

Vandaag bedacht ik weer zo’n gouden greep.

Ik schenk hem aan Verkade: ‘Lik mijn reep!’

 

 

one two three four five 

the baker hit his wife 

he was a stone cold kikker

gave her flink on her flikker 

with a hard wooden hammertje 

her blood splashed in an emmertje 

while she fell on the kitchen floor

she cried: you’re crazy as a door 

although her skin was bont and blue 

the ploort hit firmly through and through 

in fact he did his outmost best 

until she laid there out of west 

but please consider on de keper 

this is just larrycook on paper 

long live such written rhymes 

that’s how we teach kids crimes:

one four three four five

the baker hit his wife 

 

 

Hij stond daar buiten, leunend op de reling,

En wat Frits zei was moeilijk te verstaan:

“Niet sekur, niet plecies, Oe zawl ‘t gaan?”

Een wat onduidelijke mededeling. 

 

Hij was ‘heel moe’, maar verder pico bello,

Na veertien rum, tequila, limoncello.

 

 

 

Het is het seizoen van de pijnlijke kelen

Aan hoest en aan hoofdpijn heb ik geen gebrek!

Mijn kop staat op barsten dat kan ik niet velen

Mijn neus is gezwollen en doorlopend lek

 

De kans op een spoedig herstel lijkt maar klein.

Wat ik dus mijn baas node mee heb te delen

Is dat ik vandaag niet aanwezig zal zijn.

het is een vacant tussen alle burelen

 

Ik blijf in m’n bed dat bevalt me zeer goed,

Al lig ik dan wel naar een borrel te snakken

Maar wat ik nog liever heb is een glas wijn.

 

Men schenkt mij een glas maar daarin zit azijn

Ik word hier verzorgd door een groep maniakken.

Wat lijdt een ziek mens door dat addergebroed.

 

 

 

 

 

 

 

 

De Sint is er dit jaar wel heel vroeg bij;

Er liggen pepernoten in de schappen

In Apeldoorn geen Piet meer te betrappen

Dus weer een intocht met gebakkelei

 

En architect Van Loon keek in haar schoen

Nou ja zeg, daar lag bijna drie miljoen!

 

 

 

Wat nu al jaren aan me vreet

Ik ben een reddeloos geval

Misschien mijn hele leven al

Zeg maar gerust ANALFABEET

 

Daar ik dat niet bekennen wil

Heb ik een smoes naar ieders smaak:

Leest u het even, vraag ik vaak

Ik kan niet lezen zonder bril

 

Toch rookt bij ons nog steeds de schouw

Er wordt geantwoord op de post

En schulden worden afgelost

Dankzij mijn steunpilaar, mijn vrouw

 

Op school was ik nooit in de les

Ik poetste liever meesters fiets

Want lezen deed me zeker niets

Nu lees ik als een kind van zes

 

In plaats van spelling en dictee

Waarvoor je heel erg slim moet zijn

Vond ik de afwaskeuken fijn

In schrijven had ik flink de pee

 

Ik gaf mezelf een tien voor taal

Want praten was voor mij genoeg

Ja, op het werk en in de kroeg

Begrijpen ze me allemaal

 

En toch voel ik me niet compleet

Ik was zo graag ook ALFABEET

  

 

 

 

 

 

 

Tijdens de Uitmarkt in Emmen werd vandaag de shortlist voor het Nederlands Kampioenschap Light Verse-dichten bekend gemaakt door de heer E. Zinnemers, voorzitter van Taalpodium Emmen. De finale vindt plaats op 27 oktober bij Eetcafé Groothuis in Emmen. 

 

De shortlist bestaat uit:

 

Wim Meyles, St. Pancras

Robin Veen, Amsterdam

Loek Smit, Delft

Christiaan Abbing, Veenendaal

Hans Mooi, Groningen

Adrie Oudejans, Alkmaar

Bert van den Helder, Bergen op Zoom

Onno-Sven Tromp, Amsterdam

 

 

Meneer, niks ernstigs met uw stemgeluid

Geen spoor van barstjes, scheurtjes of poliepen

Ik hoor niks raspen, reutelen of piepen

Uw strottenhoofd ziet er nog keurig uit

 

Wel vrees ik voor gehoorbeschadigingen

Dus voor de zekerheid: u mag niet zingen

 

Gordon laat stembanden nakijken 

 

Cho, cho! zei babcia Baranowska. Wel je voeten vegen!

Er ligt daar niet voor niets een mat voor als je binnenkomt.

Die schoenen zijn zo modderig, dat krijg je met die regen.

En altijd doen hoor, niet alleen wanneer er iemand bromt.

 

Ze veegden, Cor en Kurt, gedwee - met tegenzin - hun voeten.

Ach babcia, overdrijf je niet, dat kleine beetje zand,

dat is toch zo weer opgeveegd? Wij zijn niet zo van moeten.

Geef ons maar vrijheid blijheid, dwang is altijd irritant.

 

Poeh, vrijheid blijheid ... zuchtte babcia. Troep zul je bedoelen.

Als ik niet paal en perk stel hier, dan wordt die chal een zooi.

Het kamerlid sprak hen toen aan: Probeer eens mee te voelen.

Een simpel regeltje als dit houdt alles schoon en mooi.

 

Dat kan wel waar zijn, kamerlid, maar jij bent ook niet heilig.

Je droogt je handen in de keuken met een theedoek af.

Dat is voor de gezondheid, vinden wij, toch niet echt veilig.

Maak daar dan ook een regel voor, een strenge, met een straf.

 

O? Kunnen doeken in de keuken onderling verschillen?

Toen zette hij zich voor zijn laptop: Regels zijn mijn ding!

Ik stel direct, zo een, twee, drie, als allen hier het willen,

een richtsnoer op met do's-and-don'ts voor huiselijke kring.

 

Ga weg, riep babcia, meen je dat? Wie kan zoiets verzinnen?

Voeg er dan ook een regel bij die smakken streng verbiedt,

en bellen onder ‘t eten met je vrienden en vriendinnen.

Je vingers likken mag alleen als niemand hier het ziet.

 

Maar nu genoeg, besliste zij. Aan tafel! Ajam smoor.

Ze likten blij hun vingers af en ze smakten luid in koor.

 

Al eeuwenlang verkondigt men sacraal

Ja, Hij komt spoedig! Ja, Hij komt! Hij komt!

Maar Jezus laat al tijden op Zich wachten

 

Dus langzaam is die jubelkreet verstomd

We zitten met zijn allen stil te smachten

Ja, waarom komt Hij niet, de Mensenzoon?

 

Waarschijnlijk door het werk van Kwade Machten

Doorkruis dus Satans duivelswerk en kloon

Miljoenen Zonen, één voor allemaal!

 

Met DNA moet dat niet moeilijk zijn

Dat zit toch in dat lijkkleed in Turijn?