Zwei Trichter wandeln durch die Nacht.
Durch ihres Rumps verengten Schacht
Fließt weißes Mondlicht
still und heiter
auf ihren
Waldweg
u.s.
w.
Uit het archief
Schaakmat
Er school eerst geen gevaar in ons gesprek,
De taal bleef soepel heen en weer bewegen
Tot woorden die wat meer pretentie kregen
Elkaar gingen verdringen van hun plek
Waarna opeens door dreigend plaatsgebrek
Emoties rap tot grote hoogten stegen
En woede die tot dan toe had gezwegen
Tenslotte zorgde voor een flink echec
Het heeft geen zin bij onmin en bij schaken,
Die ik voor het gemak hier samen vat,
Elkaar tot inzet van de strijd te maken
Omdat het juist de charme is van mat
Dat je alleen de koning kwijt kunt raken
Maar niet degeen met wie je ruzie had