Zojuist van de drukker: Door de wolf geverfd, een schitterende hardcover vol korte diergedichten van de bekende dichter, liedschrijver, componist en zanger Rikkert Zuiderveld (1947)! Ruim veertig jaar zit Zuiderveld al in het vak maar aan productiviteit en professionaliteit heeft hij nog niets ingeboet. Integendeel.
In 2023 won hij het Nederlands kampioen Lightversedichten in Emmen. In hetzelfde jaar werd ook Elke dag vers. 365 liedjes, gedichten en meer gepubliceerd. Daarin was het aantal trijntje fops beperkt. In de inleiding ervan stond reeds vermeld dat die diergedichten als appetizer fungeerden voor een nieuwe hoofdmaaltijd: een boek vol smakelijke diergedichten. En dat boek is nu dus verschenen.
Dat het een zeer bijzondere uitgave is, komt ook doordat het geïllustreerd is door niemand minder dan de geliefde Nederlandse kunstenaar en illustrator Marius van Dokkum. In Van Dokkums werk is, evenals in dat van Zuiderveld, vaak milde maatschappijkritiek aanwezig en wordt een (lach)spiegel voorgehouden.
De must-have Door de wolf geverfd herbergt ruim vierhonderd humoristische, licht verteerbare verzen. Er staan zo'n vijftig verrassende en toch ook vaak herkenbare afbeeldingen in. Het boek laat zien hoezeer de bonte, soms dwaze dierenwereld een afspiegeling vormt van die van mensen.
Als voorproefje het vers ‘Schaap’ waaraan de bundeltitel is ontleend.
Er loopt een schaap in wolfskledij
ontspannen op de Drentse hei.
Het diertje dat, aldus vermomd,
met grote zekerheid voorkomt
dat het door wolventanden sterft,
is blijkbaar door de wolf geverfd.
Pas in september vindt de presentatie plaats in het Marius van Dokkum Museum te Harderwijk, maar het boek is nu al verkrijgbaar, niet alleen als hardcover maar ook als e-boek!
Erg leuk hoor, die Hollandse school en dat spel, zo opportunistisch, frivool, kort en snel. Niet gek, strakke passjes van menige held, maar slidings, doe dat maar op ander
Illusies, spielerei en luchtkastelen – ik vraag me af: wat heeft een mens eraan? Steeds bezig om je ego maar te strelen, een stick om telkens selfies op te slaan.
Op hoge hakken voor een jury kwelen, beslommeringen van een drukke baan. Illusies, spielerei en luchtkastelen – ik vraag me af: wat heeft een mens eraan?
Een dickpic maken en die ook nog mailen, op blote voeten naar de Noordpool gaan, de zin bevragen van dit aards bestaan, het schrijven van sonnetten en rondelen. Ik vraag me af: wat heeft een mens eraan?