Neeskens
WikimediaCommons
 
Denkend aan Neeskens
zie ik benen als lieren
traag door oneindig
grasland gaan,
bundels oneindig
zwellende spieren
als rode pluimen
in zijn armen staan,
en in de geweldige
ruimte daarachter
zijn tegenstanders
verspreid op het land:
halflinies, spitsen
geknotte stoppers,
kermend en kronkelend
in vers verband.
Zijn adem gaat zwaar
en zijn grommende vloek wordt
in Fadroncs troostende
armen gesmoord,
maar in heel de wereld
wordt het blonde gevaarte
met zijn eeuwige dampen
gevreesd en gehoord.
 
Naar: Herinnering aan Holland van Hendrik Marsman
Michel van der Plas  23-10-1927  - 21-07-2013
Uit: Het tweede schuinschrift, Ambo 1974
 
Zwanenmmeer
WikimediaCommons
 
Het Zwanenmeer, ballet van hoog niveau,
er werd nog maanden over nagepraat.
De prima ballerina stal de show
en werd veroordeeld wegens plagiaat.
 
Oh wat een schuiver zeg!
Even niet opgelet
Foutje met klemtoon
En ook eigenwijs
 
Zondigen tegen de
Zeslettergrepigheid
Voortaan voorkomen
Tot iedere prijs
 
fatbike
pixabay
 
De fatbike is alweer op zijn retour,
ik zie ze niet meer in de etalage,
zo kort duurt tegenwoordig elke rage,
al was het wel een toppunt van bravoure.
 
Commercie ligt voortdurend op de loer,
dus ben je een gevoelig personage
(dit geldt voor een aanzienlijk percentage),
dan vind je af en toe iets anders stoer.
 
De massa is opnieuw in rep en roer,
het nieuwe ding, bewierookt met trucage,
met nepreviews als pakkende hommage,
is nu al dominant op elk parcours.
 
Reclame zorgt bij voorbaat al voor faam.
Het lijkt een fiets, maar ‘fitbike’ is de naam.
 
fatbike
pixabay
 
De fatbike is alweer op zijn retour,
ik zie ze niet meer in de etalage,
zo kort duurt tegenwoordig elke rage,
al was het wel een toppunt van bravoure.
 
Commercie ligt voortdurend op de loer,
dus ben je een gevoelig personage
(dit geldt voor een aanzienlijk percentage),
dan vind je af en toe iets anders stoer.
 
De massa is opnieuw in rep en roer,
het nieuwe ding, bewierookt met trucage,
met nepreviews als pakkende hommage,
is nu al dominant op elk parcours.
 
Reclame zorgt bij voorbaat al voor faam.
Het lijkt een fiets, maar ‘fitbike’ is de naam.
 
samengenieten
Copilot
 
Een ziltige Chablis
Een strogele Meursault
Een lichte Pinot Gris
Een zwaardere Bordeaux
 
Een fruitige rosé
Een mollige Merlot
Een frisse Viognier
Een kostbare Margaux
 
Voor wijn uit elke streek
Van elke kleur en zwaarte
Geldt deze wijze preek:
Geniet, maar drink met Maarten
 

 

Ons leven startte in een drukkerij.
Daar stelde men ons zeer vakkundig samen
zodra we van de offsetpersen kwamen –
met zó veel pallets vol een heel karwei.
 
Toen volgde alle mediastampij:
een ongekende stortvloed aan reclame
met spots en posters op de winkelramen.
Gelukkig maar, zo’n hype is zó voorbij!
 
Miljoenen lezers hadden het begrepen:
wij bleken dé sensatie van het jaar
en waren daardoor amper aan te slepen.
 
Nu lig ik hier nog in m’n eentje klaar,
beduimeld en besmeurd met vage strepen;
ik was helaas het inkijkexemplaar.
 
Shelfie13
 
Leve het welwezen
50 jaar Nederpop
Groeten uit Grolloo
Het mooiste gedicht
 
Eeuwige Almanak
Correspondentiewerk
Andermans veren
Het Indische licht
 
 
Hij schreef een topo voor zijn lieve schat
Waarin hij mooie adjectieven had
Hij imponeerde zijn geheime vlam
Omdat hij óók nog dubbel
 
muzeversje
 
debel edited
Wikimediacommons 
 
Ik heb vandaag niets meegemaakt.
Ik heb geen boodschappen gedaan.
Ik ben de deur niet uitgegaan
Ik heb geen wezen aangeraakt.
 
Geen post gehad, geen mail gezien,
geen app of sms gehad.
Ik ben het allemaal zo zat.
Dit is toch niet wat ik verdien.
 
Maar dan, opeens, gaat daar de bel
en dat geluid maakt net op tijd
een einde aan mijn eenzaamheid.
Mijn hart slaat plotsklaps bliksemsnel.
 
Dit wordt een machtig avontuur.
De deur ontsluit ik met veel zwier.
Een man in uniform zegt: ‘Hier
heb ik een pakje voor uw buur.’
 
flowers 2
Pexels
 
De griep nam mij te grazen,
veel vrienden op visite
met rozen en margrieten,
wel zeven volle vazen.
 
Een goed bedoeld boeketje
kan mij niet bijster boeien:
die dingen staan te bloeien,
maar bieden geen verzetje.
 
Wat mij wél op kan peppen:
de troostende gedachte
dat ik weer win aan krachten,
naarmate zij verleppen.

 

 
Ik wachtte altijd smachtend op mijn beurt
En leerde alle kassadames kennen
De kloeke moekes en de slanke dennen
Soms werd er wederzijds wel wat geflirt
 
Je bent een boomer als je daar om zeurt
Maar zonder kassapraatje is wel wennen
Je kunt nu bij mijn Dirk alleen nog scannen
Ben ik de enige die dat betreurt?
 
Zo'n zelfscankassa is niet echt mijn type
Zeg ik 'hallo' begint ze al te piepen
 
Zelfscankassa
Foto: MvP
 
 
 
Een kangoeroe organiseerde in Asten
een ongekend schitterend galadiner:
van chateaubriand tot een truffelsoufflé
met heerlijke wijn die perfect daarbij paste.
 
Natuurlijk verwachtte hij wél van zijn gasten
een tegenprestatie – het liefste in geld.
De naam van zijn stichting werd ruimschoots vermeld;
hij vroeg hun om diep in de buidel te tasten.
 
 
Op vakantie in 's-Heer Hendrikskinderen
heeft een Hendrik niet kunnen verhinderen
dat zijn vrouw en zijn kroost
hem daar hebben geloosd.
Ze beschouwden zich minderbeminderen
 
Drs. Poes
 
Mooi nieuws van het boekenfront:
 
Vanaf 1986 schreef Drs P die in 2015 op 95-jarige leeftijd overleed, poezenkaarten aan zijn vrouw, vergezeld van een gedicht van zijn hand. Een grappige bundel met een selectie van deze kaarten is sinds gisteren verkrijgbaar.
 
De onderstaande tekst ontleenden we aan de offficiele Drs. P website: Het Heen- en Weerschap:
 
De hartstochtelijke ansichtkaartenverzamelaar Drs. P had een speciale voorliefde voor kaarten met poezenafbeeldingen. Deze huisdieren mochten zich in de warme belangstelling van zowel de doctorandus als zijn vrouw Mieke verheugen. Hij had de aardige gewoonte om minstens eenmaal per week een poezenkaart met een versje te sturen aan Mevrouw M.J. Polzer-Burgers, Keizersgracht 139 te Amsterdam. Over de post dus! Die kaarten werden uiteraard bewaard, zodat later in de nalatenschap van het echtpaar een enorme verzameling werd aangetroffen, het resultaat van dertig jaar Polzeriaanse charme.
 
Drs. P-biograaf Michèl de Jong maakte een selectie die door uitgeverij Nijgh & Van Ditmar sinds gisteren is uitgebracht onder de titel De hartelijke poezen van Drs. P. Een smakelijk boekje voor poezen- en P-liefhebbers.
 
Hardcover - ISBN: 9789038815121 - Prijs: € 16,50 excl. Verzendkosten.
 
Warm aanbevolen door Het vrije vers.
 
 
ik slaap nog als ze zachtjes ‘ik moet gaan’ zegt
doorlopend maakt ze ellenlange dagen
die middag sta ik tergend langzaam op

ik ben een man met dromen in zijn kop
die aan de vederlichtheid van bestaan hecht
het liefst het jachtig leven wil vertragen

laat mij mezelf en lezers maar behagen
als dichter in een keukentafeljob
bewegend tussen laptop en het aanrecht

ze vraagt of ze haar jas eerst uit mag trekken
als ik haar in de avond dol begroet

ik zeg dat zij wat zinnen horen moet
ze schreeuwt dat al die lichtheid ons gaat nekken

ze wil dat ik nu echt eens voor een baan vecht
 
 
 
Ik vond de buurman op mijn vrouw
en dacht toen wel: asjemenou.
 
Wat later trof ik daar zijn zoon
en zag toen iets van een patroon.
 
Nu woon ik in een nieuwe straat,
eens kijken of het beter gaat.
 
Lamswollen overjas
Dat is de oplossing
Elke asielzoeker
moet er één aan
 
Vanuit Ter Apel een
orientatiereis
Op naar de Veluwe
bij volle maan
 
bartcoverkl
 
Van Bart Adjudant verscheen recent een nieuwe bundel, getiteld ‘Wie schrijft er tegenwoordig nog sonnetten?’ Deze herbergt zijn eerste sonnettenkrans, een reeks van vijftien ingenieus in elkaar vervlochten klinkdichten. (Voor de poëticale leek: de structuur van zo’n kransvorm wordt hier uitgelegd.) Het thema van deze uitgave vormt het tweeslachtige gevoel dat hem als dichter van het gebonden genre soms bekruipt op hedendaagse poëziebijeenkomsten. Veelal vieren vrije verzen daar hoogtij. ‘Wie schrijft er tegenwoordig nog sonnetten?’ vormt de vierde bundel van Bart. 
 
An sich is het maken van zo’n krans niet bijzonder. Velen gingen hem voor, waaronder coryfeeën als Jaap van den Born en Frank van Pamelen. Ook Ilja Leonard Pfeijffer waagde zich eraan voor het poëzieweekgeschenk in 2015. Op diens ‘Giro giro tondo’ leverde Jaap van den Born, de laatste winnaar van de Kees Stip Prijs, op een grandioze manier kritiek met het ludieke ‘Gratis geschenk’, een krans die zorgvuldig op Het vrije vers  voor de vergetelheid wordt behoed – aldaar veelzeggend geflankeerd door een portret van Calvijn… 
 
Dichters van het gebonden genre weten uiteraard dat sonnetten aardig kunnen variëren naar moeilijkheidsgraad. Het scheelt of je de Shakespeare- of Petrarcavariant kiest. Bij de eerstgenoemde zijn zeven verschillende eindrijmklanken toegestaan, bij de Italiaanse slechts vijf. Pfeijffer koos voor de makkelijkere Engelse variant, Bart Adjudant echter voor de Petrarcaanse snit. 
 
Daar is hij technisch uitstekend in geslaagd: geen haperende zinnen, dubieuze rijmvormen en steels gesjoemel, maar versificatorisch vakmanschap. Bovendien gebruikte hij, evenals Jaap van den Born in diens gratis geschenk, slechts vier in plaats van de toegestane vijf eindrijmklanken. Dat Bart Adjudant het vak verstaat, blijkt trouwens ook uit het feit dat hij dit jaar weer een van de genomineerden is voor het Nederlands Kampioenschap Light Verse Dichten te Emmen. 
 
Al was Bart Adjudant’s krans eerder op de voorpagina van Het vrije vers te lezen, het werk verdient absoluut een geconcentreerde lectuur, eentje die er meer recht aan doet dan het efemere scherm, waar regels soms automatisch aan de lezer voorbijglijden. Als je vanaf een scherm leest, staat je brein in een oppervlakkiger modus. Ergo: een papieren versie is een lovend iniatief. 
 
De inhoud van de krans schildert de verschillen tussen vrije en gebonden poëzie, ook naar de receptie ervan. In het eerste sonnet van de krans maakt de lezer kennis met ene Jan-Willem, een succesvolle contemporaine dichter van vrije, gepassioneerde verzen. Deze beschouwt de sonnettier als een gedateerde dichter. Met een allusie naar J.C. Bloem, zou rijm slechts ‘voor tevredenen of legen’ zijn en nauwelijks het sinterklaasniveau onstijgen. Bovendien stamt zo’n poëet uit de tijd van luit en spinet. Hij behoort tot de, mooi hyperbolisch neergezet, ‘wereldvreemde kwezels met toupetten’ wiens ‘zinnen lopen als marionetten’. Vorm zou de inhoud bederven. Kortom: er wordt smalend gesproken over die ‘gedateerde stakker’ wiens boekenkast exclusief Jaap Bakkers rijmwoordenboek bevat. Heerlijk, zo'n ridicule voorstelling!
 
Desondanks haakt deze klinkdichter niet af, hij ‘schrijft en schrijft’ en houdt de sonnettenkunst in leven alsook consciëntieus in ere. Tegenover zijn ontgoocheling door het gebrek aan appreciatie en inherente dualistische ervaring stelt hij: ‘Vormvastheid is een vorm van etiquette / die vastberadenheid vereist en vlijt’. En, fraai geformuleerd, ‘Een vers is als een vat gedestilleerd: / het rijpt wanneer er tijd aan wordt gegeven’. 
 
Het maken van een sonnettenkrans is sowieso een arbeidsintensieve aangelegenheid, zeker als het ook nog een neerslag vormt van eigen dualistische gevoelens. ‘Wie schrijft er tegenwoordig nog sonnetten?’ vormt een krachtige, persoonlijke apologie. De krans heeft door de herhaling van begin- en slotregel een sterk bezwerende toon. Rijm en metrum laten daarenboven de zinnen stromen. Dat Bart Adjudant in zijn werkend leven musicus was, een professie waarbij maatvastheid onontbeerlijk is, speelt in deze ongetwijfeld een rol. Hij kan of wil mogelijk niet gebonden zijn aan vrije poëzie. En dan schiet me de pakkende definitie van de Schotse schrijver, historicus en wiskundige Thomas Carlyle te binnen: Poëzie is muzikaal denken. 
 
Bart Adjudant’s krans is een bundel voor de bibliofiele fijnproever! Wie wil horen hoe muzikaal de krans klinkt: die is te beluisteren op YouTube . Wie Bart live wil zien en horen: zondag 10 november draagt Bart Adjudant de sonnettenkrans integraal voor bij Poëzie op Zondag in literair café De Graanrepubliek te Groningen. 
 
‘Wie schrijft er tegenwoordig nog sonnetten?’ is gedrukt in een oplage van 40 genummerde exemplaren en aldus te verkrijgen: stuur een mail met uw adres naar bartadjudant(at)ziggo.nl en maak  €9,94 (€7,50 + €2,44 verzendkosten) over op NL 06 ASNB 0709 1860 96 ten name van B. Schmittmann onder vermelding van Sonnettenkrans.  
 
 
oudechtpaar
Wikimediacommons 
 
het is de vermoeidheid, we doen het niet meer
we hebben geen puf weer die koffers te pakken
dat eeuwige zeulen om even te bakken
de spieren zijn stram, de gewrichten doen zeer
 
we zijn altijd nog op de stilte gesteld
en sturen de buurt wel op reis van ons geld
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Fantastisch relaas van Rutte & co



Van A tot Z gelogen zei mijn Tante Betje
Vanaf het kussen in haar kekke opklapbedje
Ik wil niet eens meer weten waar de waarheid ligt
Elk woord van elk sujet heb ik al doorgelicht

De Haagse foetelaars die ons constant misleiden
Zie ik met liefde in een Gronings sink-hole lijden