almerebuiten
Copilot
Geen uitzicht en het weer is triest en nat
Zacht zit ik voor mijn vensterraam te wenen
De horizon in Holland is maar plat
Mijn levensvreugde is totaal verdwenen
 
Ik ben die oude klapstoel meer dan zat
Een houten kont en tintelende tenen
Geen uitzicht en het weer is triest en nat
Zacht zit ik voor mijn vensterraam te wenen
 
Verhuizen dus! En naar een wereldstad
Nu zie ik bergen door de zon beschenen
Drie kussens en een bankje voor m'n benen
Zo'n fijne leunstoel heb ik nooit gehad
Zacht zit ik voor mijn vensterraam te Wenen
 
theodrsp
P partijtje
Origineel D.J. Engelsman - Wikiportret.nl, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=58417567; Bewerking Ben Hoogland
 
Wat? Negen jaar alweer?
Heinz Hermann Polzer dood…
Laat ons gedenken
Het komende jaar
 
In een café zonder
Rookgeurverdrijfgerei
Wél met een lied en
Een dikke sigaar
 
13 juni 2015 overleed Drs. P
 
 
Het schijnt dat Hendrik gister
   op de spoorbaan heeft gespeeld
En door een intercitytrein
   in tweeën is verdeeld
Zijn kleine zusje heeft
   met bovenmenselijke kracht
De onbezonnen deugniet
   één voor één naar huis gebracht 
 
Uit: 'Eeuwige Almanak', Frank van Pamelen, Ivo de Wijs, Kees Torn, Theo Danes, Matthias Giesen (Nijgh & Van Ditmar)
Bovenstaand gedicht staat op 12 juni in deze almanak
 
eeuwal
 

 

magnetpixabay
Pixabay
 
Dat soort altijd soort zoekt, is beuzelarij.
De aantrekkingskracht ligt in tegengestelden,
het is de magie van magnetische velden,
die borg staat voor trouw en een hechte partij.
 
Zelf heb ik nog altijd geen lief aan mijn zij.
De vrouw van mijn dromen is niet egoïstisch,
niet eigengereid, niet verwaand, niet narcistisch.
Als dit jouw profiel is, dan pas je bij mij.
 
Illusies, spielerei en luchtkastelen –
ik vraag me af: wat heeft een mens eraan?
Steeds bezig om je ego maar te strelen,
een stick om telkens selfies op te slaan.

Op hoge hakken voor een jury kwelen,
beslommeringen van een drukke baan.
Illusies, spielerei en luchtkastelen –
ik vraag me af: wat heeft een mens eraan?

Een dickpic maken en die ook nog mailen,
op blote voeten naar de Noordpool gaan,
de zin bevragen van dit aards bestaan,
het schrijven van sonnetten en rondelen.
Ik vraag me af: wat heeft een mens eraan?
 
Lim EKatletiek hvv
Copilot
 
Een kogelstootklungel uit Halle
Wist heel het toernooi te vergallen
Veel cups waren stuk
De worp van die kruk
Was daar in de prijzen gevallen
 
 
wanneer de entertainer sprak
zong oma alle nummers mee
ze ging volledig uit haar dak
wanneer de entertainer sprak
een hele zaal vol ongemak
bij bingo in de matinee
wanneer de entertainer sprak
zong oma alle nummers mee
 

humorparnas

Vandaag in Meander in de rubriek Het commentaar van een tekst van mijn hand over light verse.
De redactie vroeg me om een persoonlijk artikel.
Enerzijds is te lezen ik hoe ik van vrije poëzie terecht kwam bij het gebonden, lichtvoetige genre, anderzijds ga ik in op het belang van humor en de vaste vorm. 

KLIK HIER

a lady writing jan vermeer
Vermeer, 1665 

 

 

 
Wilt u mijn borstj eens proeven, mijnheer Criens,
Vraagt Yulya; ik mis de vraag finaal
Haar uitspraak is misleidend Oekraïens
 
Ik ken haar niet als lomp of amicaal
Maar juist als vrouw die zeer aan normen hecht
En niets moet hebben van directe taal
 
Mijn bitsig antwoord valt bijzonder slecht
Ze voelt zich aangevallen op haar eer
En is gekrenkt, haar boosheid klinkt oprecht
 
Nee, knoflook, bijt ze, peper, rode bieten
Bouillon en gember, wortel, prei, mijnheer
Met uien, witte kool en nog veel meer:
Kortom, spreekt zij van soep, denk ik aan... borsten
 
Vrijbuiter
Pixabay
 
Ik was een man van hobby’s en van sporten,
dat werd te gortig voor mijn lieveling,
ze dreigde de relatie op te schorten
als ik me niet beperkte tot één ding.
 
Ik schrok, mijn wereld dreigde in te storten,
ik voelde hoe een beving mij beving.
Het leven zou verschralen na het korten:
alleen nog schiet- en echtvereniging.
 
 
De ploeg viel dit seizoen weer naast de prijzen,
de spits moest nodig naar de doelman wijzen,
maar zelfs de coach wees hem meteen terecht
dat hij de schuld weer bij een
Anderlecht
 
 
Wij zaten zestig jaar geleden samen in de leeshoek
en zomaar uit het niets word jij nu voorgesteld op Facebook.
Hoe jij er ook weer uitzag was ik min of meer vergeten,
maar nu zie ik: die ouwe kop heeft er al in gezeten.
 
Daar staat-ie dan: jouw naam in kapitalen.
Je zei het steeds: ooit kom ik in de krant.
Ooit sta ik op die pagina’s te stralen,
een lichtpunt tussen oorlog, moord en brand.
 
Je droomde van een plek in de annalen,
van rijkdom en bekendheid in het land.
Daar staat-ie dan: jouw naam in kapitalen.
Je zei het steeds: ooit kom ik in de krant.
 
Maar ook vandaag trek jij geen volle zalen.
Ik denk met cake en koffie in de hand:
je had een ander plan dan zwart omrand.
Was dít de beste plek die jij kon halen?
Je zei het steeds: ooit kom ik in de krant…

 

ik kan er niet meer aan beginnen
we blijven lekker thuis dit jaar
geen reisje om ons te bezinnen
ik kan er niet meer aan beginnen
nee, zelfs geen tuin, ik blijf maar binnen
die enkelband piept ook al daar
ik kan er niet meer aan beginnen
we blijven lekker thuis dit jaar
 
 
vleermuis
 
Het was in ’85, ik was jong
Een hoboïste had mijn hart gestolen
Ik toonde mijn gevoelens onverholen
En vroeg haar voor een date, een koene sprong
 
Ik kookte een dinertje (vegetarisch)
Daarna naar een theater, een komiek
Nog niet echt heel bekend bij het publiek
Maar zeker leuk, wíj́ vonden hem hilarisch
 
Meer dan haar vriendschap heb ik nooit gekregen
Aan Youp heeft het die avond niet gelegen…
 
schoof
 
 
wimm
pixabay
 
Een zonnige dag op de dorpsbraderie,
genoeg of iets meer van het materiële,
de mol op tv om je niet te vervelen,
een wandkast met kunst- of met kitschnostalgie.
 
Een pilletje van de feelgood-farmacie,
een zaak om de hoek met frituurlekkernijen,
een lot elke maand van sweetdreams-loterijen
en liever een pretpark dan democratie.
 
Verjaardagsfeestjes vier ik liever niet
Ik haat gebak en ook dat stomme lied
Dus kom je aan mijn deur met een cadeau
Dan krijg je slechts een koffietje
 
togo
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

6 mei



Vandaag is er geen reden om te vallen
Of vieren dat je niet gevallen bent
Geen helimuzikanten in de tent
Performend voor de vele duizendtallen

Ik ben nu met dat krijgsgeweld wel klaar
En rust in vrede tot het volgend jaar