Het vrije vers

Hier zie je Valerie, mijn eerste vlam

Zij smeerde altijd broodjes in haar blootje

Totdat zij op een dag de benen nam

Toen smeerde zij hem in haar paars Peugeootje

 

Daarna heb ik Heleen het hof gemaakt

We speelden potjes schaak op mijn veranda

Totdat zij door een ander werd geschaakt

En lachend wegreed in haar Fiat Panda

 

Ook ging ik nog een jaar met Wilma uit

Ik vond dat zij wel iets van Doris Day had

Maar Wilma werd helaas ook nooit mijn bruid

Zij reed mijn straat en hart uit in haar SEAT

 

Mijn grote liefde Loes hier op de foto

Die is er nu nog steeds, zij heeft geen auto

 

  

 

Wij doen aan ochtendgymnastiek,
Kim weet zich tien keer op te drukken,
ach, twintig zou haar ook wel lukken,
al komt dat niet door haar techniek.

Ik zucht: ‘Ik doe het je niet na,
want ik heb geen push-up beha.’

 

 

Natuur is op veel wijzen te aanschouwen

en brengt het wonderbaarlijkste in zicht

ervaart de jongen met zijn blik gericht

op wat zich voor zijn ogen blijft ontvouwen

 

een schommel met de mooiste aller vrouwen

die steeds pikant een beentje voor hem licht

terwijl een oude man haar evenwicht

en ook de voortgang regelt met twee touwen

 

Helaas, van ‘t voor het oog uitdagend spel

valt hem alleen de achterkant te beurt,

er is met oude zwoegers geen erbarmen

 

Totdat het in elkaar verdiepte stel

tenslotte ook zijn ouderdom betreurt

wanneer de grijsaard kramp krijgt in zijn armen

 

‘Kom morgen maar om kwart voor tien’,
besloot de dierenpsych.
‘Ach kan het ook vandaag misschien?’,
verzocht de ééndagsvlieg.

(een Mawaddes)

Ons vliegtuig is gecrasht, hier in het regenwoud
Als kersvers stel gestrand, we zijn vandaag getrouwd
Haar moeder is er ook, (die vrouw is wreed en koud)
Het mens zeurt aan je kop, en zonder oponthoud
Voor dode passagiers, heb ik een graf gebouwd
Nu heb ik hongerklop, en denk aan havermout
Aan boerenkool met worst, aan friet met extra zout
Ik ijl en kwijl want kijk, daar loopt een kippenbout!
Zo heb ik ´per abuis´, mijn schoonma opgeknauwd

 

 

 

dezgo.com

Dag vier en alles lijkt nog goed te gaan
Zijn exopantser genereert een blaar
Toch krijgt hij de vierdaagse voor elkaar
De Via Gladiola komt eraan

Die Asimo verovert alle harten
Maar AI, een bug en nu gaat hij herstarten


Robots kopen Vierdaagse-bewijzen.
Bron: nu.nl

 

pixabay


Een hobbykip uit Lekkerkerk
krijgt geen waardering voor haar werk:
‘De baas beschouwt het als mijn taak.
Nu heb ik PFAS-leedvermaak:
de leg kost moeite, pijn en tijd,
maar zelf kan hij zijn ei niet kwijt.’

Ik loop de deuren van musea plat
En slenter langs Frans Hals, van Gogh, Vermeer
De modernisten die ik ook waardeer
De ganse dag ben ik voor Kunst op pad

Men zegt, 'Die heeft wat in de melk te brokken'
Ik ben nu eenmaal gek op artisjokken

 

 

de eerste joekel bijt na tien seconden
er kleeft aan hem zowaar een roestig zwaard
de tweede draagt warempel Britse ponden

mijn dobber meldt opnieuw een gulzigaard
ik kijk in twee enorme rode ogen
hij heeft een oude tandem aan zijn staart

mijn hengel blijft de hele dag gebogen
maar deze krijg ik echt niet op het strand
hij zit aan iets reusachtigs vastgezogen

ik schreeuw en sleur, ontwaar een stalen rand
terwijl ik van mijn voorhoofd liters zweet wis
en brul een onderzeeër op de kant

hoewel de puinhoop nagenoeg compleet is
ving ik vandaag toch mooi een hoop magneetvis

 

 

 

Wikimedia Commons

Ik zit hier bij de kapper in de wacht
Sereen geleidt het ritme van de scharen
De praatjes over weer en wedervaren
Van dames met hun hoofd in foliedracht

 

Er zit ook iemand op haar telefoon
Zij typt en typt verwoed vol vuur en ijver
En dat is vast een vers over een schrijver
Met kapsel als verwaaid door een cycloon

 

 

Is niet de droom van elke fietsfanaat
Zijn naam te horen roepen langs de wegen
Al is hij nog zo dik - of juist te iel

 

Een sprintje naar het einde van de straat
Voelt als een prachtige etappezege
Het is of hij de massa juichen hoort

 

Hij voelt zich Merckx, Hinault of Anquetil
Wanneer hij zwoegend op de trappers staat
Museeuw, bij tegenwind en miezerregen

 

Daar fietst hij, met de tong al op zijn wiel

Heldhaftig lijdend naar een eenzaam oord
Nu voelt hij zich een Binda of een Oppy

 

En wee degene die zijn droom verstoort
Die krijgt meteen een Fausto op z'n Coppi

Een bronstig hert uit Ellemeet

Zocht zeer luidruchtig naar een date

Maar sip zei hij: ‘Wat ik ook brul,

Het aantal dames blijft maar nul’

Tot eentje reageerde met:

‘Leuk dat u ook lysdectisch bnet!’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drama op Golgotha!
Goede bedoelingen
Desondanks pijnkreten
Heisa en bloed

 

Spijtig genoeg ging de
Acupunctuursessie
Met die verlosser
Niet helemaal goed

 

 

 

 

 

Dat ‘palindroom’ zich nu juist níet laat keren,
is iets wat mij al vele jaren stoort.
Waarom is dit niet zelf een omkeerwoord?
Ik kan dit naamgeefkundig niet waarderen.

De aard van dit begrip is draaibaarheid,
vandaar dat ik hier ferm voor ‘draaiaard’ pleit.

 

De Paashaas, die weer dronken is
(geen wonder, na een fles pastis)
ligt ziek te bed en walmt onfris
naar knaagdierzweet en cannabis.

Zijn ronde is geen kattenpis:
dit jaar - tenzij ik mij vergis -
loopt iedereen zijn eitjes mis...
of hoor ik daar zijn nors geslis?

"Op zondag sta ik op, gewis.
Dan voel ik mij weer als een vis,
en vormt uw chocoladedis
de kroon op mijn verrijzenis."