Hier zie je Valerie, mijn eerste vlam
Zij smeerde altijd broodjes in haar blootje
Totdat zij op een dag de benen nam
Toen smeerde zij hem in haar paars Peugeootje
 
Daarna heb ik Heleen het hof gemaakt
We speelden potjes schaak op mijn veranda
Totdat zij door een ander werd geschaakt
En lachend wegreed in haar Fiat Panda
 
Ook ging ik nog een jaar met Wilma uit
Ik vond dat zij wel iets van Doris Day had
Maar Wilma werd helaas ook nooit mijn bruid
Zij reed mijn straat en hart uit in haar SEAT
 
Mijn grote liefde Loes hier op de foto
Die is er nu nog steeds, zij heeft geen auto
 
Sonnet Fotoboek hvv 2 2
Copilot
  
pushup
Pixabay
 
Wij doen aan ochtendgymnastiek,
Kim weet zich tien keer op te drukken,
ach, twintig zou haar ook wel lukken,
al komt dat niet door haar techniek.

Ik zucht: ‘Ik doe het je niet na,
want ik heb geen push-up beha.’
 

schommel1
L’escarpolette (1767) , Jean-Honoré Fragonard
(Wikimedia Commons)
 
Natuur is op veel wijzen te aanschouwen
en brengt het wonderbaarlijkste in zicht
ervaart de jongen met zijn blik gericht
op wat zich voor zijn ogen blijft ontvouwen
 
een schommel met de mooiste aller vrouwen
die steeds pikant een beentje voor hem licht
terwijl een oude man haar evenwicht
en ook de voortgang regelt met twee touwen
 
Helaas, van ‘t voor het oog uitdagend spel
valt hem alleen de achterkant te beurt,
er is met oude zwoegers geen erbarmen
 
Totdat het in elkaar verdiepte stel
tenslotte ook zijn ouderdom betreurt
wanneer de grijsaard kramp krijgt in zijn armen
 
‘Kom morgen maar om kwart voor tien’,
besloot de dierenpsych.
‘Ach kan het ook vandaag misschien?’,
verzocht de ééndagsvlieg.

 

(een Mawaddes)

Ons vliegtuig is gecrasht, hier in het regenwoud
Als kersvers stel gestrand, we zijn vandaag getrouwd
Haar moeder is er ook, (die vrouw is wreed en koud)
Het mens zeurt aan je kop, en zonder oponthoud
Voor dode passagiers, heb ik een graf gebouwd
Nu heb ik hongerklop, en denk aan havermout
Aan boerenkool met worst, aan friet met extra zout
Ik ijl en kwijl want kijk, daar loopt een kippenbout!
Zo heb ik ´per abuis´, mijn schoonma opgeknauwd
 
 
jungle plane crash war
piqsels
 
Robotvierdaagse
dezgo.com

Dag vier en alles lijkt nog goed te gaan
Zijn exopantser genereert een blaar
Toch krijgt hij de vierdaagse voor elkaar
De Via Gladiola komt eraan

Die Asimo verovert alle harten
Maar AI, een bug en nu gaat hij herstarten


Robots kopen Vierdaagse-bewijzen.
Bron: nu.nl
 
chickenegg
pixabay


Een hobbykip uit Lekkerkerk
krijgt geen waardering voor haar werk:
‘De baas beschouwt het als mijn taak.
Nu heb ik PFAS-leedvermaak:
de leg kost moeite, pijn en tijd,
maar zelf kan hij zijn ei niet kwijt.’

Ik loop de deuren van musea plat
En slenter langs Frans Hals, van Gogh, Vermeer
De modernisten die ik ook waardeer
De ganse dag ben ik voor Kunst op pad

Men zegt, 'Die heeft wat in de melk te brokken'
Ik ben nu eenmaal gek op artisjokken
 
 
artichoke 2584367 320
Pixabay
de eerste joekel bijt na tien seconden
er kleeft aan hem zowaar een roestig zwaard
de tweede draagt warempel Britse ponden

mijn dobber meldt opnieuw een gulzigaard
ik kijk in twee enorme rode ogen
hij heeft een oude tandem aan zijn staart

mijn hengel blijft de hele dag gebogen
maar deze krijg ik echt niet op het strand
hij zit aan iets reusachtigs vastgezogen

ik schreeuw en sleur, ontwaar een stalen rand
terwijl ik van mijn voorhoofd liters zweet wis
en brul een onderzeeër op de kant

hoewel de puinhoop nagenoeg compleet is
ving ik vandaag toch mooi een hoop magneetvis
 
 
 
330px Dopravní značka vytahovaná z vody řeky pomocí silného magnetu pro magnet fishing
Wikimedia Commons
Ik zit hier bij de kapper in de wacht
Sereen geleidt het ritme van de scharen
De praatjes over weer en wedervaren
Van dames met hun hoofd in foliedracht
 
Er zit ook iemand op haar telefoon
Zij typt en typt verwoed vol vuur en ijver
En dat is vast een vers over een schrijver
Met kapsel als verwaaid door een cycloon
 
 
Spiegel Jaap Bakker
Gemini
Is niet de droom van elke fietsfanaat
Zijn naam te horen roepen langs de wegen
Al is hij nog zo dik - of juist te iel
 
Een sprintje naar het einde van de straat
Voelt als een prachtige etappezege
Het is of hij de massa juichen hoort
 
Hij voelt zich Merckx, Hinault of Anquetil
Wanneer hij zwoegend op de trappers staat
Museeuw, bij tegenwind en miezerregen
 
Daar fietst hij, met de tong al op zijn wiel
Heldhaftig lijdend naar een eenzaam oord
Nu voelt hij zich een Binda of een Oppy
 
En wee degene die zijn droom verstoort
Die krijgt meteen een Fausto op z'n Coppi

 

Een bronstig hert uit Ellemeet
Zocht zeer luidruchtig naar een date
Maar sip zei hij: ‘Wat ik ook brul,
Het aantal dames blijft maar nul’
Tot eentje reageerde met:
‘Leuk dat u ook lysdectisch bnet!’
 
hert
Pixabay
 

PTTman

Ik was jaren postbesteller.
Heel wat meters op de teller.
Niemand liep zijn ronde sneller
stond vermeld in mijn dossier.
Ik was heel vroeg uit de veren,
droeg mijn mooie bodekleren,
ging dan eerst de post sorteren.
’t Heette toen nog PTT.
 
Och die dorpslui waren aardig,
heel beleefd en best hulpvaardig,
zij het enigszins merkwaardig,
maar ze meenden het niet kwaad.
Doch geen ziel kon destijds lezen,
dus ik was hun hulp in dezen
en zo gold ik daar in wezen
als hun steun en toeverlaat.
 
En dus las ik elke mare:
blije, nare, mooie, rare.
En dat heb ik al die jaren
steeds met veel plezier gedaan.
Daardoor kwam ik veel te weten
over diepe hartenkreten,
loonbeslag, promoties, veten.
Man het was zo’n mooie baan.
 
Om u nu een beeld te geven
van mijn postbestellersleven
schilder ik voor u maar even
het toen gangbare tableau.
Steeds de brief bijtijds geopend
en die las ik dan al lopend
en daar stond men wachtend, hopend
en dan ging het pakweg zo:
 
‘Ik kom thans uw post bestellen
en ik kan u reeds vertellen:
U moet Jan maar even bellen,
want die heeft het zwaar gehad.
Hij is van het dak gegleden,
was toen iets te snel beneden.
Zwaar gebutst aan lijf en leden
moet hij veertien weken plat.’
 
En daarna bij nummer zeven,
ach wat stond dat mens te beven,
want ze hadden haar geschreven
dat haar moe ontslapen was.
Die had last van leverstenen,
hele zware en gemene,
voor je ’t wist was ze verdwenen
en ze leek nog wel zo kras.
 
Dan weer door naar Jan de Bakker
en dan zei ik tot die stakker:
‘Even flink zijn, oude makker.
’t Is een blauwe envelop.’
Hij had echt geen cent te makken
en ik zag in hem iets knakken.
Noodlot treft toch steeds de zwakken.
Jan was slechter af dan Job.
 
Maar bij Jansen op De Dreven
ging men toch iets leuks beleven,
want ze hadden hen geschreven
dat Kees-Jan geboren was.
Ach de eerste van hun eerste,
dat verheugde hen ten zeerste.
O de blijdschap die er heerste!
Deo, Deo gratias!
 
Verder naar de Korte Poten.
Kees van Dam kocht altijd loten,
meestal had ie misgeschoten,
maar inenen was het raak.
Hij had ruim een ton gewonnen,
is een meubelzaak begonnen,
iets te vlug en onbezonnen
en hij was al gauw de sjaak.
 
Ach je liep je wel de kloten,
had de blaren op je poten,
maar wat heb ik toch genoten
in mijn tijd bij Tante Pos.
Later kwamen economen
en die hebben zonder schromen
dienstverlening af staan romen
en de klant was zwaar de klos.
 
In mijn tijd was die nog koning.
Alles bracht je naar zijn woning.
Het is nu een schijnvertoning.
Tjonge wat een grote flop.
Maar ik ga u nu verlaten,
want ik wil nog naar mijn maten.
Lekker over vroeger praten.
Dag meneer ik stap weer op.
 
Ze zeiden: 'ja, wij gaan het zeker halen
Wij zijn beslist de besten in de bergen'
Die bergbeklimmers wisten van geen falen
Ze zeiden: 'Ja, wij gaan het zeker halen!'

Ze vielen in de diepte bij het dalen
Dat zou het reddingsteam geen moeite vergen
Ze zeiden: 'ja, wij gaan ze zeker halen
Wij zijn beslist de besten in het bergen'
 
Bergbeklimmers 
Pixabay
Mijn oren in een envelop
Jij zit daartussen, in mijn kop
Een brief waar ik mijn ziel in stop
Ontvang van mij een flard
 
Mijn huid komt in een flink pakket
Daaronder zit jij ingebed
Een buik met vlinders als pamflet
Ik wacht op jou met smart
 
Mijn ogen volgen dan per post
Bij jou geef ik ze flink de kost
Ik ben van duisternis verlost
Verdwenen is het zwart
 
En dan mijn longen in een doos
Ik hoef ze niet, ben ademloos
Mijn lief ik vind je grandioos
Een vrouw uit vier miljard
 
Mijn lippen in de brievenbus
Je pakt ze uit en krijgt een kus
Een zoentje voor mijn intimus
Een spetterende start
 
Mijn brein verstuur ik jou per mail
Het is kapot het denkt teveel
aan jou het allergrootste deel
Jij hebt mijn zijn ontward
 
Elk stukje brengt mij dichterbij
Ik geef je steeds een deel van mij
Daar geef ik het geheim mee vrij
Dat mij reeds jaren tart
 
Mijn hoofd, mijn lijf, mijn huid, mijn haar
Je hebt me, zet mij in elkaar
Maar wacht ik ben nog nét niet klaar
Een stukje komt apart
 
Je bent mijn lief, mijn snoes, mijn mop
Ik ben bezorgd en dat lucht op
Het laatste wat ik bij je drop:
Een pakje van mijn hart
 
Slaapgebrekmeid
Copilot
 
's Morgens een blik in de badkamerspiegel
Kíjk nou toch wat voor een leven ik leid
Dat ik tot laat nog op Instagram priegel
Maakt me op school weer de hele dag kriegel
Eigentijds typische slaapgebrekmeid
 
ei
Freepik
 
Ik liet me met Pasen weer foppen,
geen keuteltje kan ik nog droppen,
ik zit op de plee
te persen voor twee,
wat kunnen die eitjes verstoppen.
 

Drama op Golgotha!
Goede bedoelingen
Desondanks pijnkreten
Heisa en bloed
 
Spijtig genoeg ging de
Acupunctuursessie
Met die verlosser
Niet helemaal goed
 
 
OB Goede Vrijdag pixa hvv
Pixabay
 
Suzanne Farrell 1965
Wikimedia Commons
 
 
Dat ‘palindroom’ zich nu juist níet laat keren,
is iets wat mij al vele jaren stoort.
Waarom is dit niet zelf een omkeerwoord?
Ik kan dit naamgeefkundig niet waarderen.

De aard van dit begrip is draaibaarheid,
vandaar dat ik hier ferm voor ‘draaiaard’ pleit.
 
De Paashaas, die weer dronken is
(geen wonder, na een fles pastis)
ligt ziek te bed en walmt onfris
naar knaagdierzweet en cannabis.

Zijn ronde is geen kattenpis:
dit jaar - tenzij ik mij vergis -
loopt iedereen zijn eitjes mis...
of hoor ik daar zijn nors geslis?

"Op zondag sta ik op, gewis.
Dan voel ik mij weer als een vis,
en vormt uw chocoladedis
de kroon op mijn verrijzenis."
 
 
Dronken Paashaas
Gemini
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief