Heb ik hier genoeg geleden
en besluit ik 'niet te zijn',
wil ik worden overreden
door de Driek van Wissentrein.


Wie vakkundig kan beslissen
En beseft dat God niet spoort
Schenkt een trein aan Driek van Wissen
Met retourtje hemelpoort



Het zou mooi zijn: Driek van Wissen
wordt straks op een trein gezet.
Mocht men anders gaan beslissen:
Spuitprotest met verfsonnet!

Ze raken  niet, hun speelse twijgen,
beroeren slechts dezelfde lucht.
Doch heen en weer gaat bladgerucht,
een zomer lang zal het niet zwijgen.

In herfstig loof, hoor hoe zij zucht,
de eik ziet haar naar hem toe neigen.
Ofschoon de maanden dagen rijgen,
draagt al haar pogen nimmer vrucht.

Hoe moet zij hem toch overtuigen
- wijl winter door hun kruinen blaast -
om ook een tak naar háár te buigen?

Maar dan schenkt lente hem nieuw blad
en één ervan kust 't blad ernaast
wiens groen komt uit een ander bad!

 

Er bestaat ook een gezongen versie van dit sonnet, te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/ 


 

We zoeven allen van de berg omlaag
En op een dag (dat geldt ook voor ons allen)
Dan zullen wij al dalend pijnlijk vallen.

Dat kan al morgen zijn of zelfs vandaag.


De tijd gaat slechts in schijn soms even traag
Om daarna weer full speed vooruit te knallen,
Een blinde haast die levens kan vergallen.
Waarom? Dat is geen relevante vraag.

Geen herder die ons door het leven leidt.

Een god die ons beschermen kan, een heiland,
Is slechts wat men geloven wil, geen feit.

Er is voor ieder op dit ondermaanse eiland
Niet meer dan de hem toegemeten tijd
En die bleek plots voorbij voor Wouter Weylandt.

Geduld heeft niet elkeen in ruime mate
’t Is niettemin een goede eigenschap

Maar het belang valt hier  niet te bepraten
In negen regels slechts? ‘t Is mij te krap
Het blijft derhalve nog een tijd verhuld

U wist het al, zegt u? Nou ja, da’s knap
Vandaar! Ik zag uw neus gekruld
Ik kan een verder uitleg dus wel laten
En dank u uiteraard voor uw geduld.
 

 

Meer over deze versvorm vind je hier.

Verlos haar,

verlos uw ziel.

Zij is mijn ziel verwant

en gij zijt mijn ziels geliefde.

Geen woning kon mijn hart beschutten,

zoals gij hebt gedaan.

Ware ik dat huis,

gij zoudt mij bedekken met dauw.

Gij zijt de kalme bries,

gij verkwikt mijn ziel.

En onze Baath bloeit,

als een groenende tak.

Het medicijn geneest de kwaal niet,

maar de witte roos.

 

De vijand spande haar valstrikken

en drong aan,

al trof hén de blaam.

Hun plannen zijn vol hovaardij

en leegte.

Zij zullen slechts nederlaag kennen.

Wij vergruizelen hen,

zoals de roest het staal verslindt.

Zoals een zondaar

verteert wordt door zijn zonden.

Wij voelden geen zwakte,

onze deugden sterkten ons.

Onze eer bleef staande,

de metgezel van onze geest.

 

De vijand dwong vreemdelingen in onze zeeën,

maar hij die hen dient wordt gebracht tot wenen.

Wij ontbloten onze borst voor de wolven

en zullen niet sidderen voor het ongedierte:

de zwaarste beproeving treden wij tegemoet.

Wij slaan hen met Gods hulp terug,

hoe zullen zij de druk weerstaan?

 

Nooit hebben wij het volk verzaakt,

het in tegenspoed geleid.

Ik offer mijn ziel voor u en ons land:

bloed is goedkoop in benarde tijden.

Wij zullen nimmer knielen,

noch buigen bij de aanval.

Maar zelfs onze vijanden

betonen wij eer.

 

(vertaling Jaap van den Born)

 

Vorige week imam Khomeini op onze buitenlanddag; deze week blijven we in het Midden Oosten met een mooie psalm van Saddam Hussein, geschreven in de dodencel.





Bij de kapotte kampioensschaal

Let op, die schaal gaat straks nog vallen
De keeper geeft het ding nog gauw een zoen
Nu eerst poseren met z'n allen
Let op die schaal!

De prijs werd aan het eind van het seizoen
Gewonnen met een potje ballen
Daar valt 'ie al - 'Ik kon er niks aan doen!'

Het kan de stemming niet vergallen:
'Wat geeft het jongens, we zijn kampioen
Laat de champagne nu maar knallen
Let op die schaal!'

Kâdzay? Gyá tâmba!

Pazdrafljaatj arkadasj!

Hidup Bahasa Belanda!

Olé!

 

Das ist ja Grund for a

Congratulatory

Kampaj! Legajiem!

Skol! Hip hip hooray!

Ik heb de wijk genomen voor mijn buren
Uit angst voor escalatie met geweld
Daar leken ze het vals op aan te sturen

Ik heb hen vaker vriendelijk gebeld
Om aandacht voor hun levensstijl te vragen
Maar ruimde steeds teleurgesteld het veld

De wijkagent sprak van cultuur, verdragen…
U kent het wel, zo’n opgelegd refrein
Als u en ik een keer met reden klagen

Hun kerstverlichting vond ik al geen gein
Net als hun illegale pitbullkennel
Hun voorkeur voor een Belgisch hard rock channel
Maar hun oranjekoorts kreeg mij pas klein

 

Uit: Eeuwig rijzen, de Contrabas, maart 2011 

Ieder smacht nu naar de kennis
Van het antwoord op de vraag:
Wie wordt kampioen vandaag?
Bij het WK tafeltennis

Ik moest toch maar eens stoppen met dat roken.
Dus naar een cursus voor de laatste sigaret.
Helaas heb ik er weinig opgestoken,
behalve stiekem twee op het toilet.

Mijn discipline was van korte duur.
De pleisters brachten ook al geen respijt
en aan mijn lijf geen vreemde naaldpunctuur.
Ik raak ook al mijn zekerheden kwijt.

Nu kauw ik me de hele dag in 't rond,
geregeld grijp ik maar weer in zo’n zak,
stuw overtollig speeksel door mijn mond:
het is echt smerig spul, die pruimtabak.

Toch is mijn wil een krachtig instrument:
Een Camel! Marlboro! Desnoods een Kent!



 Bij het congres van de ChristenUnie

Naar links? Naar rechts? De kiezer helpt bepalen
Te weinig kruisjes op het stembiljet:
De ChristenUnie uit het kabinet

De achterban geeft heldere signalen
De politieke koers stuit op verzet
Naar links? Naar rechts? De kiezer helpt bepalen

't CU-partijcongres trekt volle zalen
Dat wordt nog wat bij het congresbuffet
Want waar begint de rij voor een kroket?
Naar links? Naar rechts? De kiezer helpt bepalen

Hier peest en racet de postmoderne geest:
we moeten dringend dit en instant dat
en altijd weer wat anders dan men had.
Zelfs de Parnassus schoeit op rasse leest.

Geen tijd voor metrum, rijm en vaste vorm,
poëten braken trendy losse flodders,
veelzeggend als met verf gesmeten klodders. 
Het stijlloos vrije vers verscheen, werd norm.

Een leger dichters lijdt zwaar aan de tijd
want vrijheid remt de creativiteit
en verkoop van hun bundels blijft stagneren.

Maar binnenkort zal deze trend wel keren,
de ware muze kan niet zonder wetten:
straks dweept de avant-garde met sonnetten!



Gepubliceerd in De Tweede Ronde, zomer 2005.

1)

Groet uit Italië!
Dit hele schiereiland
Is overweldigend
En je beseft:

Het is met name die
Onovertrefbare
Onovertrefbaarheid
Die je hier treft
 

2)

Groet uit Assisië!
Dit oude pelgrimsoord
Staat als extreem
Bezienswaardig te boek

Maar zo'n toeristische
Overdehoofdenloop
Maakt een bezoeking
Van ieder bezoek

3)

Hier volgt het weerbericht:
Stralende zonneschijn
Door niet de minste
Bewolking beperkt

Zelden of nooit heb ik
Onklappertanderder
Aan mijn vakantie-
Gedichtje gewerkt

Jouw favoriete smaak was donkerblauw.
Als ik de kauwgum in mijn mond laat kraken
proef ik opnieuw die potpourri van smaken,
van zoet tot fris; precies waar ik van hou.

Maar als ik automatisch verder kauw
begint het langzaamaan weer op te raken.
Terwijl ik maar blijf malen met mijn kaken
op wat er was, kijk ik opnieuw naar jou.

Het was in mei, als ik me niet vergis.
De foto is aan één kant ingescheurd,
je linkerwang is helemaal verkleurd.

Zo dikwijls keek ik naar je beeltenis
dat langzaamaan uit beeld verdwenen is
wat rondom deze foto is gebeurd.

Dit was de mooiste, toch:
Klasse in soberheid
Uiteraard kostte dat
Stevig wat bucks

 Ook in zijn naam zit dat
Onimiteerbare:
‘Studebaker Champion
Regal Deluxe’


 

Studebaker Champion Regal Deluxe 1950

Laatst kwam ik bij een tovertherapeut
ik werd verpletterd onder haar charisma
ze overtuigde me: ik nam een klysma
de slechte energie die moest eruit

En werd ik ayurvedisch planteneter
dan werd ik ongetwijfeld nóg veel beter!
ik huppelde naar huis - het leek getover -
want al mijn klachten waren eensklaps over

Ik werd asceet en schoon mijn lichaam kwijnde
was ik gezond en bovenal voldaan
ik kon de slechte energie weerstaan!
en toen ik dood ging vond ik dat het einde

Dus laat u, mocht u het hiernamaals vrezen
eens door een tovertherapeut genezen!

Het is normaal, maar toch verbaas je
je elk jaar weer als het gebeurt
en je een eerste teer groen waasje
aan linden langs de gracht bespeurt.

Een stil terras. Het meisje naast je -
dat je geen lachje waardig keurt
-spiekt in haar spiegeltje: ze kleurt
nog niet echt bij. Lieftallig dwaasje.


Een windje dat naar aarde geurt,
strijkt langs je wang; afwezig blaasje
een vliegje weg. Je kater zeurt.
Het meisje krijgt bezoek: raar baasje,

een bleke boekenwurm of nerd.
Tevreden nip je van je glaasje.

Mijn oma was een zachte, lieve vrouw
en ooit beroemd als operazangeres.
Maar toen ik klein was, gaf ze noch slechts les
en opa schuinsmarcheerde, was niet trouw.
 
Hun kindertal van zes liet hem blauw-blauw
want meestal zat hij bij een minnares,
verwekte er twee zoons in het proces:
Octavio, Masetto (’t luistert nauw).
 
Mijn oma zong nooit, zelfs geen lullaby.
Wel kon ze gek doen en ze imiteerde
met scheve ogen Madame Butterfly.
 
Haar kast vol geuren en geheimen, van die
relieken van toen oma glorieerde:
concertjurken, corsages van organdie.

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Business as zoosual

De uitslag van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd is bekend en het zal niet verbazen dat in de top100 bekende Vrijeversmedewerkers als Niels Blomberg, Inge Boulonois, Peter Knipmeijer en Arjan keene aangetroffen worden.
Hier de bijdrage van Arjan:
 
Business as zoosual
 
 
Ik hoef niet eens meer naar de dierentuin
om allerhande beesten te bezoeken.
Wanneer ik door de wandelgangen struin
verschijnen ze vanzelf uit alle hoeken.

De parelzwijnen, luiaards, trage slakken,
de struisvogels met koppen in het zand,
de haantjes die zich nimmer laten pakken.
Hyena's sluipen kwijlend door het pand.

En kijk, de zilverrug in het vizier!
Hij trommelt grijnzend voor de troepen uit
en roept de apen op voor groepsvertier,
vast iets met neuzen, richting, nieuw geluid.

Ach, was ik in die jungle ook een krijger,
en niet alleen maar een papieren tijger.