Mijn wieg stond destijds in de Waterstraat,
Waar aan een slootje mooie wilgen stonden
En wij, gewoon op straat, nog spelen konden;
Soms was het voetbal, soms ook kattenkwaad.
 
Waar nu zo’n rijtje saaie huizen staat
Lag eens een wei waar paarden zich bevonden,
Met schrikdraad waar wij ons soms aan verwondden.
Die straat was Nederland in zakformaat.
 
Nu komen er steeds auto’s doorgereden,
Je ziet op straat al lang geen spelen meer,
De buurman is inmiddels overleden.
 
Soms als ik voor mijn ouders’ huis parkeer
Verlaat mijn geest voor eventjes het heden
En zie ik weer het straatbeeld van weleer.
 
 

Uit de nieuwe bundel Het leven gaat van A tot Z.  

Test Test

 

Quirien van Haelen ♥ Quinty Leeuwenvacht

Ik vind het moeilijk om er één te kiezen.
De rosse buurt, bij lieve tante Sjaan,
waarin je je volledig kon verliezen.
Yab Yum, tot daar het licht werd uitgedaan.

Ook heerlijk was die sauna bij de pool,
soms was het buiten heter dan daarbinnen.
Mijn lid werd in de sneeuw een startpistool,
omringd door langzaam likkende lappinnen.

Het dierbaarst heb ik toch mijn heil gezocht
hier in Klein Ulsda, dorp van zoete dromen.
U kent die plek wel, net voorbij de bocht.
Daar is de vrouw die mij doet overstromen.

Ik kom er dagelijks. Eerst langs de kerk,
daarna haal ik mijn vrouw op bij haar werk.


 

Wanneer de jeugd uit Nunhem reist 
Bijvoorbeeld naar uitheemse landen
Dan wrijft die jeugd zich in de handen
En zijn de jongens op hun blijst

Want van Calcutta tot Gstaad
Is men verzot op Nunhems zaad
 

Ballade1

Al wordt alom de lof bezongen
van feeën uit Heerhugowaard,
van gratiën uit Oude-Tongen,
van engelen uit Kudelstaart,
de schat aan schoons uit Dedemsvaart,
Hoog-Soeren, Zutphen en Slagharen,
hoe fraai ook, en terecht vermaard -
de Goese meiden zijn je ware.

Al heb ik eertijds, zij het even,
aan Joyce uit Hank mijn hart verpand
en deelde ik een uur mijn leven
met Gwendolyn uit Swifterbant,
een dag met Lien uit Loon-op-Zand,
een week of wat met Loes uit Laren
(of was het Floor uit Flevoland?) -
de Goese meiden zijn je ware.

In Goes bevindt zich, kom maar kijken,
een heuse schoonheidskoningin,
de eerste onder haar gelijken,
een vamp, een Venus, een godin!
Zij vangt de blik, streelt ziel en zin
van mannen, jong en oud van jaren;
je houdt je pas, je adem in -
de Goese meiden zijn je ware.

Envoi

O Casanova's, Don Juans,
van schonen die haar evenaren
krioelt het hier; kom, grijp uw kans! -
de Goese meiden zijn je ware.

Ze vliegen af en aan en aan en af
De zwanen op het rankgevormde hek
(De vleugels breed gespreid, steeds weer bereid
Tot landing of tot klapperend vertrek)

Of zeilen statig over ’t waterdek
(Stabiele zerken op een spiegelgraf)
De slanke hals slechts buigend naar de plek
Waar voedsel drijft dat soepel binnenglijdt

De fraaie brug verbeeldt dit ongeschonden:
Geen strakke, gestileerde rechte lijnen
Maar waaiervormen, schijnbaar uitgevonden

Voor dat wat zwanen zijn, die onomwonden
Na schilderbeurt en schoonmaak verder deinen
En dalen, stijgen of hun bochten ronden
 

 

Uit Voorlopige bestemming. Aanschaffen is het advies.

Isabella woont in Twello
En lijkt sprekend op haar hond
Dus diens naam is wel gegrond
Want dat beest heet Isobello

Waar wilt u graag heen?
Ik breng u meteen
Uw stash

Zit u er doorheen?
Ik gun iedereen
Zo'n flash

Blijf wel op de been!
Straks zakt u ineen:
Een crash

In het algemeen
Betaalt men alleen
In cash

 

 

Deze tekst maakt deel uit van Project P  van Christiaan Abbing, die zich als doel gesteld heeft wekelijks een versvorm uit Versvormen van Drs. P te publiceren op zijn blog, inhakend op de actualiteit. Informatie over de Lai vind je hier.

 

Ze kennen niet de menselijke maat:
De bouwkunst is gevoelloos en steriel
Ik waag me maar voorlopig niet meer buiten
 

Die lieden met hun grijsgeruite kiel!
Kan iemand deze onbenullen stuiten?
Gun architecten toch een tijdig graf!

Een rol papier, verdeeld in nette ruiten
Daar knippen ze maar weer een meter af
Waarna er weer zo'n rottig bouwsel staat

God: geef ze voor hun rotsmoes geen vergeving!
Die luidt: 'Een dialoog met de omgeving'


Uit Het pak van Sjaalman: 'Over bouwkunde, als uitdrukking van denkbeelden.'

Er zijn helaas maar weinig leuke mannen
De een is stoer, de ander echt een watje
De derde knijpt in ´t donker in een katje
En nummer vier roert nimmer in de pannen

Er zijn veel eikels, macho´s en tirannen
Ze hebben pas voldoende na een kratje
Zijn steeds op rooftocht naar een ander schatje
En thuis vaak sjaggerijnig of gespannen

Romantisch zijn ze niet of verre van
Ze bieden u geen troost bij waterlanders
Omdat een man niet huilen mag of kan

U bent kortom op zoek naar iemand anders
Want u hebt schoon genoeg van hem, de man
Dan geef ik u een tip: probeer Hans Manders

 

Uit de nieuwe bundel Het leven gaat van A tot Z.  

Met een kluitje
In het riet
Voor dat uitje
Voel ik niet

 

de waan slaat vaker toe bij eenzaamheid
haar beeld staat helder voor zijn geestesoog
hij werd slechts door een misverstand verleid

haar zangerige stem klinkt zacht en hoog
hoe graag hij sjoege gaf bij deze vrouw
helaas – het blijft een lange monoloog –

hij kan het niet! zijn keel is hees en rauw
als hij tenslotte zegt dat het hem spijt
een grote wolk drijft langzaam door het blauw

al voor hij haar ééns had is hij haar kwijt
gelukkig staat er achter nog de geit

 

hij schrikt – daar piept een telefoon – dag hee
twee woorden, hij herkent meteen de stem
zeg zeit ge niet dat vrouwke van teevee

(naast zwijgzaam zijn veel boeren ook ad rem)
maar daarna valt hij plotseling weer stil
en houdt de angst zijn kaken in de klem

er is geen vrouw die hij nog liever wil
en nu is hij verbonden met die meid
zorgt enkel nog de afstand voor verschil

de waan slaat vaker toe bij eenzaamheid
hij werd slechts door een misverstand verleid

een jonge boer zit eenzaam aan ’t ontbijt
hij roert zijn yoghurt tot het langzaam schift
vult leegte met verlangen naar een meid

hij wil ook vlekken van een lippenstift
en borsten boterzacht en suikerzoet
van binnen bonkt een ongekende drift

zijn handen jeuken, wangen krijgen gloed
al zegt de bijbel duizendeen keer nee
de lente prikt zijn mannelijk gemoed

hij schrikt – daar piept een telefoon – dag hee
zeg zeit ge niet dat vrouwke van teevee
 

HGeen mooier uitzicht dan het eigen vee
dat onbekommerd in het weiland staat
een jonge stier die als een jeune premier

de wereld vol verlangen gadeslaat
en rijp is voor zijn eerste avontuur
met Antje zes achter het prikkeldraad

het gras is groen de hemel van azuur
het hooiland heeft de geur van eeuwigheid
de tractor staat te glimmen in de schuur

een jonge boer zit eenzaam aan ’t ontbijt
vult leegte met verlangen naar een meid

Dat helpt? vraag ik mijn vrouw die verzen schrijft
En daarom eiste dat ik moet gedogen
Dat zij uit kunstmin overspel bedrijft
Het inspireert haar, zei ze, tot-en-met
 
Ze heeft me jaren heimelijk bedrogen
[Voor nonsensrijm, kaliber Naatje pet!]
Bekende ze terloops met droge ogen
 
En óf het helpt, zegt zij, het heeft ons net
Tot weer een Vraag & antwoord aangezet

 

Vergeet je je inzending voor de Vraag & Antwoordwedstrijd niet? Er komen trouwens veel inzendingen van nieuwe bezoekers (welkom allemaal)  binnen via de mail. Dat is prima, maar inzenden via het forum is natuurlijk veel slimmer. Dan bestaat er nog de kans de inzending te verbeteren na het advies van andere deskundige lezers.

Ik zat al bij een eetclub en een kookclub
Toen ging ik bij een drinkclub en een rookclub
Qua planning liep dat helemaal verkeerd
Gelukkig zijn die clubs nu gefuseerd

De geest is niet gestaag actief,
o nee, ze is heel lui bij vlagen,
maar dan opeens wordt zij weer vief
en kent zij welbestede dagen
of nachten soms, die je nog steeds,
al wordt je oud karkas ook sleets,
probleemloos lijkt te kunnen skippen -
goed, rauwe keel en droge lippen,
maar dat komt van de sigaretten,
want roken doe je als een ketter.
Dan blaast een vlaag van inspiratie
je van creatie naar creatie,
al blijkt vrij vaak desanderendaags,
dat jou iets even moois als vaags
beroerd heeft dat de prullenbak
of, is die vol, een plastic zak,
in kan, rechtstreeks: papierverspilling;
je leest het met een lichte rilling
en slaat ontzet je lege handen
inéén en voor je mond vol tanden.

Maar ook gebeurt het, niet eens zelden,
dat je toch wèl iets had te melden.
Je leest het en glimlacht verzaligd,
zoekt of er nóg iets in je la ligt,
dat in de buurt komt van lyriek
en dus de toets van de kritiek
een dag nadien heelhuids doorstaan kan.
Maar nou en of! Je pinkt een traan van
geluk uit roodomrande ogen,
wat héét: je huilt nu, ongelogen,
en roept extatisch uit: "Wat ligt er
een toekomst vóór mij nog, als dichter!"

Dan is het oppassen geblazen
dat je niet straks, na tal van glazen
jenever in je stamcafé -
je vrienden drinken vrolijk mee,
géén vraagt er: wie zal dat betalen? -
haast de WC niet meer kunt halen
waar je zojuist verworven trots
met klodders slijm en gal en kots
afbrokkelt in de afvoerbuis -
en je weer dichter bent bij huis...

Wij staan hier, heren, bij een afsluitboom
't Is echt alleen voor stroom

Daarbinnen ziet u straks Amano's droom
't Is echt alleen voor stroom

Iran is technologisch autonoom
't Is echt alleen voor stroom

Bewijs daarvan huist in de power dome
't Is echt alleen voor stroom

De energie van een gesplitst atoom
- 't Is echt alleen voor stroom -

Verhit het water, dat wordt daardoor stoom
't Is echt alleen voor stroom

Volledig veilig voor het chromosoom
't Is echt alleen voor stroom

Houdt u uw doemgedachten dus in toom
't Is écht alleen voor stroom

Maar hebt u vragen, stel ze zonder schroom
't Is echt alleen voor stroom

En rapporteer in vredig idioom:
''t Is écht alleen voor stroom!'

 

Deze tekst maakt deel uit van Project P  van Christiaan Abbing, die zich als doel gesteld heeft wekelijks een versvorm uit Versvormen van Drs. P te publiceren op zijn blog, inhakend op de actualiteit. Informatie over de Kyrielle  vind je hier.

Ik mis nu jij er bent de vaste grond
Jij gaf een tijd lang richting aan mijn streven
Jij was het die me jouw ideeën zond
Door jou wist ik weer even waar ik stond
Jij hebt me stilte in mijn storm gegeven

Ik heb je duizend nachten lang geschreven
Het was voor jou dat ik de woorden vond
Drie jaar was je de leidraad in mijn leven
Werd ik door wat jij zeggen zou gedreven
Maar vorig jaar heb ik je afgerond

Nu bonkt en gonst er niets meer in mijn kop
En komt er nog geen klinker uit mijn mond
Zit mijn partij er weer voor eeuwig op?
Of is dit slechts een wrede tussenstop

 

Na het verschijnen van Zap publiceerde Quirien nog amper een gedicht.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Gerrie Knetemann

Hij maakte voor hij renner was de straten
wat hij met humor en met passie deed
en daarbij lekker Amsterdams kon praten.

Toen bleek dat hij als fietser heel hard reed
heeft Gerrie voor een nieuw beroep gekozen,
werd Knetemann voor al zijn fans ‘de Kneet’.

Zijn wielerleven ging soms over rozen:
hij juichte vaker bij de finishlijn,
in sprints à deux was hij een virtuoze.

Maar hij had ook vaak tegenslag en pijn
waarna de tranen uit zijn ogen welden.
Zijn mond was groot, zijn hart was nogal klein.

Zo werd de Kneet een van mijn grootste helden.
Fietst hij nu op de Elyzeese velden?