Op 27 april meldden we de vondst van een onbekend lied van Drs. P, geschreven in 1968 voor de vorig jaar overleden Lia Dorana.  John Knap, die voor de erven haar archief beheert en delen te koop aanbiedt ten bate van een klein theater (zie voor bijzonderheden het archief van 27 april) vond nog meer teksten van de doctorandus, waarvan een aantal onbekende. Het vrije vers heeft de hand gelegd op deze bijzondere vondsten en zal ze de komende tijd met je delen.

Als eerste een aantal nagezonden 'facultatieve coupletten' bij het lied 'Het Zeewezen', waarover we vorige keer vertelden. Voor de tekst verwijzen we naar het archief.

 



Pijnlijke ingreep? Ja
Maar wel noodzakelijk
Steeds die eenzelvigheid...
Nu kan ik méér

Want ik ben fijn niet meer
Dubbelgeslachtelijk
En sta nu open
Voor iedere heer

Ik wacht tot mijn vriendin weer bij mij op de stoep zal staan
Het was nog middag toen wij zwijgend in de kamer stonden
Ik lig in bed, ik lees een strip, mijn leeslamp die staat aan
Ik tel al sinds het twaalf uur is geworden de seconden
Ze vroeg me, is er iets, ik zei, wat zou er moeten zijn dan?
en hoopte dat zij zeggen zou wat ik niet had gezegd
Ze lachte en ik lachte terug, daar had het alle schijn van,
Ze wierp me nog een handkus toe, ik dacht: ze meent het echt

Ze duwt me van zich af wanneer de wereld aan haar trekt
en houdt me vast zodra diezelfde wereld haar laat vallen
Ik doe precies hetzelfde, alles aan ons huisje lekt
Een lijden lijd je nooit alleen, je deelt het met z'n allen

Ze heeft me net gebeld, ze neemt vannacht de laatste trein
Ik antwoord alsof ik gezond heb tussen zonnebloemen
Mijn god, wat ga ik ver om niet alleen te hoeven zijn,
Of is dat wat de mensen, als het goed gaat, liefde noemen?
Nee, liefde is een dier, onzichtbaar groeiend langs een meetlat,
En pas als het volgroeid is toont het zich als leeuw of schaap
We moeten praten, zou ik moeten zeggen, maar ik weet dat
als zij in bed kruipt en me kust, ik doe alsof ik slaap



Pochende kereltjes!
Wij kunnen zonder dat
Al zijn wij uiteraard
Ook niet van steen

In de gezellige
Hermafrodietenclub
Komen wij graag
Doehetzelvend bijeen

Leuk hoor, zo'n reukorgaan
Ik ben dus Herakles
Ik sta bekend
Om mijn roemrijk geslacht

Zelfs na de beet van die
Peloponnesoshond
Weegt hij nog altijd
Een kilo of acht

 



Ja, ik ben goddelijk –
Wil ook gezien worden
Maar dát deel tonen
Is wat ik niet durf

Wees daarom niet al te
Kijkgenothebberig:
Vestig tevreden
Je blik op mijn slurf



"Zie deze dieren eens!
Hoe paradijselijk!
Coëxisterend
Is heel de natuur!"

"Knap! Maar jouw truc met dat
Piemelverhullende
Struikgewas wordt
Wel wat saai op de duur"





De laatste sloten zijn nu afgesloten

De laatste kruiers worden weggekruid

De bruiden hebben het voorgoed verbruid

De mooiste stoten worden uitgestoten

 

Geen bond geniet nog van zijn bondgenoten

Besluiteloos viel ook het laatst besluit

De laatste luizen zijn er ingeluisd

Geen gade slaat zichzelf nog stiekem gade

 

Verguizers worden nergens meer verguisd

Verraders hebben ook zichzelf verraden

Geen dader die nog stilstaat bij zijn daden

En de verhuizers zijn voorgoed verhuisd

 

PVV: 'Meer Nederlandstalige muziek op Radio 2'

Een nieuw ideetje van de PVV
Hun chauvinisme maakt hen rigoureus
Frits Bosma debiteert een nieuwe leus:
Alleen nog Nederlandse hits op Twee

U dacht dat het een grapje was? Welnee!
De PVV is uiterst serieus
En dwingt u tot de zeer beperkte keus
Van Bauer, Boeijen of De Buisonjé

Dit plan heeft maar een kleine kans van slagen
Want her en der klinkt al geprotesteer
Voel het verzet dat kriebelt onderhuids!

Eén ding zit ik me echter af te vragen:
Geen Spaans, geen Italiaans, geen Engels meer...
Wat gaat er dan gebeuren met Frans Duijts?

Michiel is zacht gezegd

Romantisch aangelegd

Zo schrijft Michiel gedichten en zo houdt hij van klassiek

De schrijvers die hij leest

Zijn er allang geweest

En heel zijn meubilering is antiek

 

Het leven dat hij leidt

Is ver van voor zijn tijd

Want hoe men tegenwoordig leeft, dat spreekt hem niet zo aan

En dat is heus niet slecht

Dat is Michiels goed recht

Maar hij begint een beetje door te slaan

 

De kleren die hij draagt

Zijn meer en meer gewaagd

Vaak draagt hij ribfluweel en zelfs zo’n componistenpruik

En schrijft Michiel iets neer

Dan gaat dan met een veer

En - logisch - met archaïsch taalgebruik

 

Ook heeft Michiel spontaan

Zijn Snoek pas weggedaan

Steeds minder voelde hij zich met die Citroën verwant

Michiel vond toch een paard

Meer passen bij zijn aard

En zo loopt alles steeds meer uit de hand

 

Wie loopt er nou vandaag

Nog met een lubbenkraag?

Pas heeft hij zijn piano ingeruild voor een spinet

Zijn Fender ging eruit

Dat werd een oude luit

Ook rookt hij pijp in plaats van sigaret

 

Je moest hem eens zien gaan

Met frak en kniebroek aan

’t Is om je te bescheuren, en het klinkt misschien wat cru

Maar hij loopt ongeveer

Al bijna evenzeer

Voor lul als al die jongeren van nu

Uit: De avond is nog jong (UNIT Academie, Nijmegen)

Ooit zat ik op een hobbelpaard en was ik indiaan
en werd mijn achterbuurt een bos zodra ik er doorheen sloop
Mijn hoofdtooi was een stuk papier, mijn boog was een banaan
En vriend noch vijand zag me gaan als ik van steen naar steen kroop

Dan maakte ik een brandweerwagen van mijn nieuwe fiets
en bluste met onzichtbaar water niet-bestaande branden
Ik vloog naar Pluto op een kleed, in alles zat wel iets
Het sufste ding wordt waardevol in creatieve handen

Toen kwam er plotseling een dag waarop ik niet meer speelde,
en trapte tegen dat wat eens mijn speelgoed was geweest
Een dag waarop ik me niet meer vermaakte, maar verveelde
Hoe meer mijn lichaam groeide, des te kleiner werd mijn geest

Nu hang ik op de bank en tel de vlekjes op de muren
en vraag me af wat er in al die jaren is gebeurd
Wanneer ik van een kind verwerd tot één van die figuren
die net als ieder ander bang binnen de lijntjes kleurt

Waar is de jongen die als kapitein de grootste zee
met slechts een mattenklopper en zijn bed bevaren kon?
Soms, als ik in de spiegel staar, dan vaar ik met hem mee,
dat joch dat niet bevreesd was
als de nieuwe dag begon..



PVV: 'Meer Nederlandstalige muziek op Radio 2'

Een nieuw ideetje van de PVV
Hun chauvinisme maakt hen rigoureus
Frits Bosma debiteert een nieuwe leus:
Alleen nog Nederlandse hits op Twee

U dacht dat het een grapje was? Welnee!
De PVV is uiterst serieus
En dwingt u tot de zeer beperkte keus
Van Bauer, Boeijen of De Buisonjé

Dit plan heeft maar een kleine kans van slagen
Want her en der klinkt al geprotesteer
Voel het verzet dat kriebelt onderhuids!

Eén ding zit ik me echter af te vragen:
Geen Spaans, geen Italiaans, geen Engels meer...
Wat gaat er dan gebeuren met Frans Duijts?



Citaat: Men moet als dichter wel over een gigantisch talent beschikken wil men niet na zijn - pak weg - twintigste jaar een infantiele, ja volstrekt belachelijke indruk maken.


Krekker… Bovekomme!

Daar gaat die gesse jongen uit Plan Zuid
Ruim vijftig jaar aan schrijverschap geleden
Vanuit de kinderkamer naar het strand gedwaald

In Rosa’s armen zachtjes uitgetreden
Wellicht meteen ter helle neergedaald
Het heeft geen zin hem hemelwaarts te liften

Zes meter teksten, was onlangs bepaald;
Verhalen, films, essays en schuine schriften
En zoveel uren radiogeluid

Hem niet te kennen: pure taalverarming
De mok komt door; lees voort bij de verwarming

hij droomde weg in verre fantasieën
het was heel vroeg, de lucht had nog wat iels
hij legde zich te rusten op een biels
één wiel ging door zijn hals, één door zijn knieën
hij ruste zacht, in vrede en in drieën



Hij was voortdurend voorbereid op regen.
Een oude man deed knick-knack in zijn lied
Misdadige genieën werden negen
En zestig keer door 'tzelfde oog bespied.

Soms kwamen we hem met een huisdier tegen
Maar met zijn Mrs. zagen we hem niet.
En voordat we de asbak konden legen
Was hij al weggePeugeot403d.

Ze zeiden dat hij alles was vergeten,
Geen chili en geen ei meer wilde eten.
Zijn haren in de plooi. Zijn stappen traag.

Dat is voorbij. Hij is nu weer de oude.
Blijft tot in eeuwigheid de pas inhouden
Om terug te komen op zijn laatste vraag.

Een roos is een roos is een roos:
Zal Shakespeare’s citaat ooit vergrijzen?
De rijmklank die hij eens verkoos
Noopt mij zijn toneel ook te prijzen

Geen roos is een roos als mijn Roos
Die mij weet te laven en spijzen
Wou ik haar verkopen [hoe boos]
Dan wist ik haar niet eens te prijzen

Een loos heeft geen loos als mijn loos,
Sprak laatst een Shanghaier vol ijzen,
Mijn hoofdhuid is schulftig en bloos
Als sneeuwman viel ik in plijzen

 

Soms zijn ze rustiger
Voorbeeld: de Jungfraubahn
Oord waar men nimmer
De trolleybus neemt

Heb je besognes in ‘t
Hogergelegene?
Vraag om een hondenslee!
Allerminst vreemd!

 

Een doek! Zei ‘t schaap Veronica, ik ga mijn hoofd verstoppen,
men heeft hier in de schapenwei voor niemand meer ontzag.
De vrome schapen dreigt men straks de sloot over te schoppen,
het is genoeg, de maatschappij wordt gekker met de dag.

De rechters zeggen ook al dat je mag discrimineren,
ik hoor alleen maar onbehouwen ultrarechts geblèr,
in het publiek debat kan men zich alles permitteren.
Vandaag draag ik een hoofddoek en dan ben ik solidèr.

Natuurlijk is je mening vrij, daar zal ik niet om strijden
maar wie iets zegt maakt wel wat uit, en daarom zeg ik: Stop!
Je wil toch dat een ieder zijn religie kan belijden,
het liefst zonder de mening van een witgebleekte pop.

Wel foei, zeiden de dames Groen, dit zijn toch apenstreken,
het is gans onbetamelijk, nee wat je noemt affreus!
De strijd vangt aan, en van dit pad wordt niet meer afgeweken:
de hoofdtooi als symbool van kracht, er is geen and’re keus.

De dominee kwam luisteren en stikte in zijn kaakje
maar na een tijdje denken zei hij “Goed, dan doe ik mee,”
en in de vestibuul nam hij zijn mantel van het haakje,
“in godsdienstaangelegenheden vechten wij voor twee.”

Drie dames met een hoofddoek om, het stond hen best wel goed;
de dominee kwam één pas later met zijn zwarte hoed.



Onderwerp: dierkunde
Honden in speelgevecht
Waarbij de eerste
de tweede bedwingt

Goed is te zien hoe een
Allesbeheersende
Hondsheid hun wezen
Volkomen doordringt

foto: Paul Fleming

 

 

Ik kuste haar en stevig ook.

Vermoedelijk te hevig ook

daar zij het leven liet.

Tja, als je bodybuilder bent

en sowieso wat wilder bent

kan dat gebeuren, niet?’

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Koud!



$%#@&^!
*&^%$#!
@#%$#@
$%#@!

$%&^%$:
Pokke-elfstedentocht!
%$#@^%
$%$#!