Geschreven door Jean Pierre Rawie & Driek van Wissen
Hieronder het tweede deel van de voorpublicatie uit deel 3 van de Rijmkroniek des Vaderlands, "Van Wilem III tot Willem III" Na de successen van de Rijmkroniek des Vaderlands I en de Rijmkroniek des Vaderlands II (via de links voor 5 euro per stuk te koop), zijn Driek van Wissen en Jean Pierre Rawie druk bezig aan een derde deel. Het principe blijft hetzelfde: Willem-Alexander vertelt elke avond voor het slapen gaan een stukje uit de vaderlandse geschiedenis aan zijn dochter Amalia en waarschijnlijk luisteren ook haar zusjes gezellig mee!
In veel van wat hij deed en zei Herken ik vaak heel veel van mij, Want heel veel deed hij net als ik. Als blijk van zijn moderne blik Noem ik zijn oog voor industrie En nijverheid. En ook was ie Avant la lettre reeds bekend Met land- en watermanagement, Iets waar ik ook van wakker lig. Daarnaast bekommerde hij zich Over het lot der minbedeelden, Want bij wie zoals wij in weelde En adellijke voorspoed baden Dringt zich de drang tot goede daden Vanzelf als vanzelfsprekend op: Jan met pet was arm als Job En liep in lompen en was ziek En Willem vond het niet zo chic Een volk van bedelaars te leiden; Dus om de armoe te bestrijden Deed hij veel aan weldadigheid. Ook hierin was de vorst zijn tijd Vooruit! Als vooruitstrevend mens Verwierf hij gronden op de grens Van Overijssel en van Drenthe: Als God het wou, Deo volente, Kon men daar kampementen bouwen Waarin die armen met hun vrouwen En hun armlastig nageslacht Gratis bijeen werden gebracht Om graaf- en grondwerk te verrichten Zodat de fraaie stadsgezichten Niet meer door hen werden ontsierd. Door Willem gul gefinancierd Van Nederlands belastingcenten Kreeg men daar op de grens van Drenthe Het uitzicht op een nieuwe start. De vorst had een ruimhartig hart! Maar wie te dom was en niet doorhad Hoe goed hij het wel met hem voorhad Werd met proportioneel geweld Zijns ondanks op transport gesteld Door ’s konings dappere gendarmen. Zodoende hadden zelfs de armen Het onder Koning Willem goed: Gewassen en heropgevoed Tot huiselijke, bonafide, Godvruchtig angehauchte lieden, Tot nuchtere geheelonthouders En verantwoordelijke ouders, Waren zij dankbaar voor hun lot, Hun goede koning en hun God. En zo schreed de beschaving voort In Frederiks- en Willemsoord.
Geschreven door Jean Pierre Rawie & Driek van Wissen
Hieronder een voorpublicatie uit deel 3 van de Rijmkroniek des Vaderlands, "Van Wilem III tot Willem III" Na de successen van de Rijmkroniek des Vaderlands I en de Rijmkroniek des Vaderlands II (via de links voor 5 euro per stuk te koop), zijn Driek van Wissen en Jean Pierre Rawie druk bezig aan een derde deel. Het principe blijft hetzelfde: Willem-Alexander vertelt elke avond voor het slapen gaan een stukje uit de vaderlandse geschiedenis aan zijn dochter Amalia en waarschijnlijk luisteren ook haar zusjes gezellig mee!
Willem de Eerste was de eerste Die als verlichte heerser heerste Over het Noorden en het Zuiden, Wat hij uiteindelijk verbruide Zodat hij ook de laatste was, Maar dat vertel ik later pas Als we bij 1830 zijn.
’s Lands eerste echte soeverein Was vooruitstrevend en voortvarend En had daarbij een opzienbarend Talent voor rekenen en taal: In Frans en Duits en non-verbaal Kon hij zich ongedwongen uiten. Hij kende Adam Smith van buiten Wiens “Wealth of Nations” dag en nacht Door hem ter sprake werd gebracht, Wat niet in dank werd afgenomen Door zijn gezin, maar economen Waren verbijsterd en vol lof. Waar het de koopmansgeest betrof Was hij een Hollander pur sang: De Duitse mark, de Franse franc, De roebel en het Britse pond En welke munt ook maar bestond Op de destijds bekende aarde, Daarvan wist hij de wisselwaarde En hoe je ermee winst kon maken. Zo deed de koning goede zaken In Neêrlands Handel-Maatschappij En bovendien verdiende hij Niet misselijke kapitalen Te Brussel bij de Generale, Terwijl hij, met haast niets begonnen, Ook flink wat garen heeft gesponnen Bij waterweg- en wegenbouw. Ja, deze voorvader van jou Heeft veel diepgravend werk verricht Van Groningen tot aan Maastricht, Al heeft hij zich bij elk project Slim rekenkundig ingedekt Door, mocht de onderneming slagen, Zijn welverdiende deel te vragen En werd de hele zaak een flop, Dan draaide daar de staat voor op.
De EO roept maar steeds dat bidden werkt En komt dan juichend met geheelden aan Maar dat bewijs is uitermate pover
Jomanda, hindoepriester en sjamaan Die komen met hun heidense getover Oók met een wonderbaarlijk resultaat Als bidden werkt dan staat daar tegenover Dat griep met heidendom óók overgaat Het maakt geen bliksem uit of je vroom kerkt
Zo’n smeekgebed haalt dus geen donder uit God luistert pas als je je gal eens spuit
Tot het bezoek aan Indonesië van Juul en Benno (ook bekend als Victor Baarn) was de enige Oranje die wel eens overzee geweest was, graaf Johan Maurits van Nassau-Siegen, die het van 1636 tot 1644 als gouverneur in onze kolonie Brazilië (vlak daarvoor, in 1630, op de Portugezen veroverd) ook nog eens uitstekend deed. Hij wordt daar nog met eerbied herdacht.‘Maurits de Braziliaan’ voerde bestuurlijke vernieuwingen in, breidde de suikerteelt uit en bracht de cultuur tot bloei, toegejuicht door Nederlandse ‘vrijlieden’, Portugese kolonisten en de oorspronkelijke indiaanse bevolking. Toen hij vertrok liet hij een bloeiende en welvarende streek achter. De Portugezen, aan wie dit alles ontstolen was, waren uitermate verbitterd en ene pater Antonio Vieira richtte zich in de kathedraal van Babia rechtstreeks tot God met de woorden: ‘Als het Uw wil was deze landen aan de Nederlandse piraten te geven, waarom deed u het niet toen ze nog wild en onontgonnen waren, in plaats van nu? (…)Maar aangezien u, o Heer, het zo gewild heeft, doe zoals U goeddunkt. Geef Brazilië aan de Nederlanders, geef hun alle bezittingen die we nog hebben en plaats de wereld in hun handen! En wat ons, Portugezen en Spanjaarden betreft, laat ons maar aan ons lot over, verstoot ons, vernietig ons, maak een eind aan ons. Maar ik kan niet nalaten U Majesteit, o Heer, te waarschuwen dat er een dag kan komen dat U deze zelfde mensen die U nu veracht en verwerpt nodig zult hebben, maar dan zullen ze er niet meer voor U zijn!’Datzelfde jaar brak een opstand uit tegen de Nederlanders en nog geen tien jaar later was de kolonie weer Portugees bezit.
ze droomde ooit een briesend paard te zijn met weelderige wapperende haren bereden door de dapperste huzaren zelfs zweep en sporen kregen haar niet klein
zij was een fiere furie vol venijn die slechts met echte hengsten wilde paren de zonen van de kudden der Tataren haar hoofdstel was bedekt met hermelijn
ontwaakt is zij de koets weer ingestegen bejubeld door de dwaze onderdanen een rijtoer over star gebaande wegen
uitsluitend haar gedachten slaan op hol gekortwiekt zijn de vorstelijke manen de teugels horen bij het protocol
Het kan geen kwaad om soms terug te blikken Voor wie heeft het verleden nou geen les? Wat was vormt vaak een basis voor succes Of reden om je in je lot te schikken
Wat zouden er nog massa’s mensen zwerven Als niet de historiek hen richting gaf Ze kunnen van de wieg tot aan het graf Veel levenswijsheid en begrip verwerven
Toch blijkt de retrospectie vaak te falen Men kijkt verkeerd: de raad blijft ongewis Met als gevolgd dat de geschiedenis Zichzelf tot in den treure blijft herhalen
Hoelang ook nog de tijd op aard’ zal vlieden Dit uitgangspunt staat onverminderd één: Behaalde resultaten zullen geen Garanties voor de toekomst kunnen bieden
00 De eeuw begon zo goed. Millenniumbug Bracht mijn gegevens dertig jaar terug Liet data weer de seventies beleven Gelukkig bleek die olifant een mug
01 De eerste bloei van Leefbaar Nederland Gaf reuring op teevee en in de krant Men had de pest aan paars en liet dit blijken Met Pim en Fred en later Ratelband
02 Een laatste tientje hier, wat franken daar Daar lag m’n oude geld op het trottoir Er werden heel wat munten omgewisseld Voor euro’s die ik simpelweg niet spaar
03 Wie Wilnis niet kan plaatsen is gezakt De dorpsbewoners werden zwaar gepakt Een oude veendijk was door grote droogte Maar ook door kabelboeren zeer verzwakt
04 Shouf Shouf Habibi is de nieuwe trend Toch lollig wel zo’n multicultiprent Wie geen partij kiest kan slechts concluderen: Een cynisch integratiedocument
05 De kilo’s vlogen gierend van mijn kont Met eierkoekenkruimels langs mijn mond Heb ik me waarlijk sufgesonjabakkerd Tot mijn humeur weer op depressie stond
06 Ach Marcolief wat doe je idioot Je hart maar ook je portmonnee is groot Ik ben een kleine kleurenblinde jongen In wit licht lijken schaduwen zelfs rood
07 Minister uit het kabinet gegooid Een prachtidee: een wijk voor wie berooid En arm als Job de onderkant bewoont Misschien iets voor ’t failliete Land van Ooit
08 Een berg, een gletsjer, geiser en een fjord Waar zelfs de stoerste mens verdrietig wordt Mijn spaarbank die geen cent meer uitbetaalde De financiële wereld ging aan gort
09 Het eerste tiental eindigt met een geeuw Heel West-Europa onder meters sneeuw Sinds jaren weer een echte witte kerst Twee-graden-norm? We zien wel deze eeuw
Al was er duizend jaren op gewacht met geestdrift die haast niet was in te tomen, toen 't jaar tweeduizend eind’lijk was gekomen bleek het een doodgewone nieuwjaarsnacht. Het vuurwerk was misschien wat extra gul toen bij de aanvang van de Jaren Nul.
Destijds voorzagen wij een grote ramp die toe zou slaan op iedere computer. Dit leidde tot een wereldwijd geploeter. In grotten kwam een overlevingskamp. Zijn wij misleid door mensen met een bul? Computers werkten in de Jaren Nul!
Maar spoedig kwam een einde aan de rust. Tweemaal verdween een vliegtuig in een toren. De angst voor terrorisme was geboren. Van één ding was een ieder zich bewust: die dreiging is beslist geen flauwekul. Het eerste slagveld noemt men nu "Grond Nul".
Gelukkig was daar toen professor Pim. Helaas was daar de bloem der veganisten, die zich ten doel gesteld had Pim te kisten. Sindsdien verscheen geen Heiland aan de kim. Of hecht u aan die man met blonde krul, de meest verzwegen man der Jaren Nul?
We doen nog steeds te weinig voor 't milieu. Laat ons de aardopwarming niet vergeten. De ijsbeer heeft geen ijs en niets te eten en ook voor and're dieren is het sneu. De weg naar een akkoord is lang en mul; het eindpunt ligt voorbij de Jaren Nul.
Tot slotte nog een serieuze zaak: de crisis in de wereld van de banken. Waar topbankiers en handelaars om janken, leidt elders toch vooral tot leedvermaak. Wanneer het beter wordt kan niemand zien, maar ongetwijfeld in de Jaren Tien.
De terugblik op de jaren Nul Is enkel voor de onbenul
2001 dat ging voorbij 2002 dat ging voorbij 2003 dat ging voorbij 2004 dat ging voorbij 2005 dat ging voorbij 2006 dat ging voorbij 2007 ging voorbij 2008 dat ging voorbij 2009 ging voorbij
2010 is niet voorbij En dat telt men er dus niet bij
Mag ik er nu op rekenen Dat u eerst eens leert rekenen?
arm Utrecht, grauwe stad beneden middelmaat waar een van God verlaten toren staat
een tergend, stervend centrum, bijna doodverklaard de duivel loopt er traag een vloekend rondje om de kerk je blinde schepper kreeg zijn loon op stinkend Galgenwaard
je bent de zweer en bochel van de Heuvelrug vervuild museum van het lijden van de mensen vol trieste stumpers die hun tranendal verwensen zo onbeholpen, moedeloos en stug
een roestig knelpunt voor verdwaalde sleetse treinen de reiziger blijft angstig, doch verstandig, steeds aan boord hij wil beslist niet in jouw stadswoestijn verdwijnen bevreesd voor enge ziektes en voor moord die dreigen in de aardse hel van Catharijne
Mij kwelt vandaag een knagend, kil verwijt: Van oud op nieuw sprak ik nog heel verwaten Wie stoppen wil, moet doen in plaats van praten! Wat heb ik van die hoogmoed hevig spijt Mijn zelfrespect ben ik volledig kwijt
Want diep moet ik mijn slap karakter haten Nu ik met donzen tanden in je bijt Terwijl mijn mond zich om je taille vlijt En ik mijn lust de vrije loop kan laten Jij hebt me in je macht, niets zal me baten
Van nieuwjaarsnacht tot nu zocht ik, Marie Vergeefs je heerlijk lichaam te verzaken Dat steeds naar wéér en méér blijft smaken: Ik ben verslaafd aan jou, mijn lief biskwie
Dit wordt voor jou een memorabel jaar Waar avonden wel drie uur langer duren Dus geen passief en wezenloos gestaar Naar imbeciele, domme randfiguren Van nu af aan maak jij je plannen waar
Je laat de wijn dit jaar eens niet verzuren Wordt bon vivant, speelt levenskunstenaar Verliest jezelf in wulpse avonturen Die uitgesmeerd zijn over vele uren Of duikt desnoods weer in Max Havelaar
Heb lef, vervul je onvervulde dromen En neem meteen vandaag een wijs besluit Doe dingen die er anders niet van komen En laat dit jaar de televisie uit
Geschreven door Erich Kästner vertaald door Driek van Wissen
O, wat weet ik mij verlaten! Niets is hier voor mij bestemd. In mijn sokken zitten gaten en ik voel in lichte mate heimwee vlak achter mijn hemd.
Wat je zei, heb ik bekeken, elke bezienswaardigheid. Ik rijd rond in fraaie streken, maar mijn hart laat ik niet spreken. Ik verdrijf hier slechts de tijd.
Niemand kan ik hier bereiken nu jij het bij brieven laat! En ik sta hier vreemd te kijken naar een standbeeld dat moet lijken op een god die niet bestaat.
Binnen staan, bloot en losbandig, nog meer beelden klaar voor mij. (Daarvoor maakt men geld afhandig!) En ik blijf alweer verstandig en ik laat het er maar bij.
Ach, de mens weet van nature dat hij dikwijls wachten moet. Maar dat wachten kan lang duren en dan ga je kaarten sturen: “Liefste, hier is alles goed.”
’s Nachts kan ik de slaap niet vatten en ik steek mijn narrenkop uit het raam, word dan flink nat en onder het gekrijs der katten loop ik een bronchitis op.
Een vertaling door Driek van Wissen van Sentimentale Reise uit de bundel Lyrische Hausapotheke van Erich Kästner.
De minst correcte vorm van humor is spotten met je hersentumor, vooral als die kwaadaardig is en bovendien slagvaardig is en onverwoestbaar : « terminaal » in radiotherapeutentaal.
Waarom men mij dan blijft bestralen ? en ook nog chemisch wil verschralen ? Omdat verplegers willen scoren en hun patiënten ringeloren, en als ik door zo’n tunnel glij graag grapjes maken over mij, waarmee ik dan niet lachen kan want ik lig roerloos aan de scan.
Mijn uitvaart heb ik al geregeld en zelfs mijn grafschrift is bezegeld :