Misschien was ’t iets als lurven. Echt, verzonnen?
Je zieltje hoorde blank te zijn en rein.
Soms kreeg ik op mijn ziel en deed die pijn.
Maar wat het ding was, zag ik bij de nonnen.

De kleine catechismus was hun bron en
de illustraties legden ’t uit, haarfijn:
de ziel bleek een soort pannenkoek te zijn.
De staat der ziel werd verder uitgesponnen.

Men zag drie zielen ofwel pannenkoeken.
De eerste blank, de tweede was geschroeid
met dagelijkse zonden: jokken, vloeken.

Maar nummer drie zou bij een tafelronde
met weerzin zijn geweigerd en verfoeid:
een groot zwart gat in ’t midden. Echt doodzonde.
 

 

Hun eerste baby liet een boertje

en stierf. Hij rust in Nieuwerschans.

Hun volgende, vernoemd naar ’t broertje
 heet van de wieg af Tweede Hans

Ik droomde laatst van Wijk aan Zee:
Corustoernooi - dee ik aan mee,
en het scheelde maar een haar of
ik had gewonnen van Kasparov!
 

We zitten volop in verkiezingstijd;
men tracht de kiezers achter zich te scharen.
De speerpunt van het VVD-beleid,
gebracht door liberale steunpilaren
omzoomd door majorettes en fanfaren
geeft van een ongezonde zelfzucht blijk.
Paradepaardje van milieubarbaren:
met honderddertig op de afsluitdijk.

Wie zich erin verdiept heeft, weet geheid:
zo krijg je herrie en verkeersgevaren,
maar fijnstof , CO2 en roet ten spijt
verwerpt men keer op keer milieubezwaren.
Een Eerste-Kamermeerderheid vergaren,
daarvoor neemt het gezond verstand de wijk.
Ministers blijken strijdig als huzaren
voor honderddertig op de afsluitdijk.

Heel duidelijk blijkt in de stembusstrijd:
natuur is niet belangrijk om te sparen.
Het Oosterwold wil men nu heel gauw kwijt;
laat toch dat grote wild naar hekken staren!
Zo kun je twee gewenste doelen paren:
een keurig ingesloten dierenrijk
en rijkelijke steun van autotsaren
door honderddertig op de afsluitdijk.

O kroonprinses met ongekamde haren,
verras ons nou eens met een frisse kijk.
Bedenk iets mooiers in uw lat're jaren
dan honderddertig op de afsluitdijk.
 


Zaterdag 12 februari 2011: De VVD start de campagne voor de provinciale staten verkiezingen met de onthulling van een verkeersbord met als opschrift 130 door minister Melanie Schultz van Haegen zelf.
Dinsdag 1 maart 2011: 130 wordt de toegestane snelheid op de Afsluitdijk.
Woensdag 2 maart 2011: verkiezingen voor de provinciale staten
.

Het regende, de wind was west
Je mooie kleding was verpest
Ik opende voor jou mijn poort
Je kreeg mijn warmste welkomstwoord en warmste vest

Toen werd het koud, de wind was noord
Dus bleef je in mijn toevluchtsoord
Het heeft gehageld en gehoosd
We hebben aangenaam verpoosd, heel ongestoord

Het bleef maar koud, de wind was oost
Je zei iets liefs, ik heb gebloosd
De kou bracht bloemen op de ruit
We hebben bij het stormgeluid geminnekoosd

Nu wordt het warm, de wind is zuid
Je wordt gelokt door blij gefluit
Je hebt bij mij geen huisarrest
Dus kom, verlaat ons warme nest, kom, vlieg eruit

Meneer, weet u misschien de Puntjeskade? 
“Jazeker”, zei de man, ” kijk eens, u gaat 
Rechtuit tot aan café ‘De Retirade’ 

U ziet dan links de kroeg ‘Onder de maat’ 
U slaat daar af en ziet dan bij het pleintje
Weer een café, die zaak heet ’t Kan geen kwaad’ 

De tweede links, de kroeg van magere Heintje
En daar steekt u de straat dan over, want 
Dan komt u langs café ‘Het losse eindje’

Twee straten na café ’De Overkant’ 
Voorbij het koffiehuis ‘Een kleintje bier’
Ziet u de Puntjeskade aan uw rechterhand 

Ik ‘doe’ die route in een uur of vier.
Voor ú een wandeling van een kwartier”

Mijn vader gaf me nooit een compliment,
wellicht uit angst me grondig te verpesten.
Wel pakken slaag kreeg ik, als om te testen
of ik hem liefdevol bleef toegewend.

Mijn moeder mepte ook, minder frequent,
want ze las nooit Spock’s opvoedingsattesten.
Vriendinnen kregen slaag en huisarresten,
dat was die tijd een fluitje van een cent.

“Ik stuur je naar ’t verbeteringsgesticht
als je zo doet,” zei pa. Op zijn gezicht
 verried een twinkeling een practical joke.

“Wat is dat voor iets?” was dan steeds mijn vraag.
“Een hele strenge school met altijd slaag.”
“Ook als je niets gedaan hebt?” Ja, dan ook.

 

Uit De ziel is een  pannenkoek, een autobiografie in sonnetten.

'Heeft iemand nog een nieuwtje over Stijn?'
Stijn Stijnen meldt zich op een forum aan
Hij wil echt zó graag eerste doelman zijn
Stijn wil desnoods wel over lijken gaan

Stijn Stijnen meldt zich op een forum aan
Al doet hij het natuurlijk anoniem
Stijn wil desnoods wel over lijken gaan
Hij vindt zichzelf de beste van het team

Al doet hij het natuurlijk anoniem
Het geeft de Vlaamse keeper machtsgevoel
Hij vindt zichzelf de beste van het team
Maar zo mist hij uiteindelijk zijn doel

Het geeft de Vlaamse keeper machtsgevoel
Hij wil echt zó graag eerste doelman zijn
Maar zo mist hij uiteindelijk zijn doel:
Heeft iemand nog een nieuwtje over Stijn?

 

Deze tekst maakt deel uit van Project P  van Christiaan Abbing, die zich als doel gesteld heeft wekelijks een versvorm uit Versvormen van Drs. P te publiceren op zijn blog, inhakend op de actualiteit. Informatie over het pantoum vind je hier.

Het ging trouwens wel erg snel met Project P de laatste tijd, zo snel dat we de Limerick, de Mardigaal en het Ollekebolleke oversloegen. Die zijn natuurlijk wel op de site Project P  van Christiaan Abbing terug te lezen.

Ach, staat uw gras te hoog?
Wilt u een bizon soms?
Die knaagt probleemloos
Uw voortuintje kaal
 
U vindt er veel in het
Bialowiezawoud
Of op de Veluwe
(nu nog legaal)
 
 
en

Wie meent dat ik zal sterven, heeft het mis.
Ik ga wel dood natuurlijk, wordt begraven,
maar prompt daarop volgt mijn herrijzenis
doordat ik velen met mijn lijf zal laven.
 
Ik keer weerom in al wat levend is,
ik heb voor allebeest de rijkste gaven,
ik vorm voor tor en worm de rijkste dis;
en hangt men mij, voor gieren en voor raven.
 
Atomen, moleculen blijven immer:
in water, lucht, de aarde of het vuur.
Of worden Licht – verdwijnen doe ik nimmer,
ik keer – ha Kees! – terug in de natuur.
 
Zo zal ik bij mijn nabestaanden blijven;
ook nabestaand, alleen in andere lijven.

Zoals een oude eik, door slagregens en gure
herfststormen ruw gegeseld en meedogenloos
beroofd van zijn dor loof, het zwaar krijgt te verduren -
zijn stramme stam buigt door, zijn wortels breken, broos;
 
hij steunt en kreunt gekweld, zijn kale takken schuren
langs zijn bemoste bast - zo bleef hij nog een poos
manhaftig zich verweren, de held, die van nature
een fiere dood boven een veile vlucht verkoos.
 
Mijn hemel, ik houd op, want dit duurt zo nog ureb -
een kolfje naar de hand van Biderdijk of Kloos!
Alexandrijnen hebben weliswaar allure,
maar lopen bij mij mank, of uit de maat, altoos.
 
Die versvoeten bijvijlen : voor een pedicure
zou het een godmijn zijn, maar ik blijf brodeloos.
Laat ik proberen ook zoiets te maken
Een heus rondel maar naamdicht evenzeer
(Dit laatste leest u op in plaats van neer)
Niet om de kunst, ik zou ter plekke staken
 
Of om ermee tot aanzien te geraken
Respect voor fraaie vormen is ’t veeleer,
Laat ik proberen ook zoiets te maken
Een heus rondel maar naamdicht evenzeer
 
Dat ik hiervoor tot ‘s  morgens vroeg moest waken
Net nu ik juist de nachtrust zo begeer
Ontdekte ik te laat, een harde leer
Rest mij de kreet die ‘k nimmermeer zal slaken:
Laat ik proberen ook zoiets te maken
 
 
Drs. P schreef ooit een rondel dat tegelijkertijd een acrostichon was. Zo’n werkje van de meester roept haast om een reactie. Dit rondel is ook een acrostichon, je leest het echter op en niet neer.
Omdsat ik belkachelijk veerl vannn je hou
Iss mijn foutrlooze spelllinbg verdwqenen
Wanmt ik bven zo onmderstebhoven vvan jou
Datr ikj dit jheb gettypt mjet mijn teenen
U geeft overlast!
Dat is ongepast!
Gespuis!
Heeft u hier geplast?
Dat bushokje bekrast?
Niet pluis!
Een dame betast?
Uw inkomen verbrast?

Wat bent u voor gast?
Volkomen nefast!
Verhuis!
Pakt u dus alvast
Tv, bank, koelkast,
Fornuis...
U wordt weggejast:
U geeft overlast!

Kijk niet zo verrast!
U wordt een outcast:
Geen thuis
Voor wie hassebast
Of schreeuwt of nijdast
Dwangbuis!
U geeft overlast!
Dat is ongepast!
 

 

 

Deze tekst maakt deel uit van Project P  van Christiaan Abbing, die zich als doel gesteld heeft wekelijks een versvorm uit Versvormen van Drs. P te publiceren op zijn blog, inhakend op de actualiteit. Informatie over de Lai nouveau vind je hier.

Mijn laatste geliefde
Gevlucht naar La France
Moet mij weer gebeuren:
Een Ex-en-Provence! 

 1. Op twee teken aan de wand
 
Als u bekend bent met de tekenbeet
Dat weet u dat de teek van wanten weet
Zoals dat dier uit pure plichtsbetrachting
Zich stort op elke potentiële klant!
Ik heb dan ook, als teken van mijn achting
Een foto van twee teken aan de wand
 
2. Op twee teken aan de want
 
Ik weet van teken mee te praten, want
Ik liep een keer gehandschoend door het land
Totdat ik jeuk kreeg aan mijn rechterhand:
Er knabbelden twee teken aan de want
 
3. Op twee teken aan de wants
 
Twee teken gingen stappen met een wants
Ik heb dat door een microscoop bekeken
En voor mijn oog voltrok zich iets frappants
Ja, voor mijn oog vergrepen zich die teken
Vergrepen zich die teken aan de wants
  

 

Accio Goedele!
Harry is radeloos!
Hij zoekt zijn heil
bij een seksuoloog.

Na die vermoeiende
gruzielementenjacht
krijgt hij zijn toverstaf
niet meer omhoog.

(Foto door roddelpers: Harry de Vrouwengek. Hier wil hij met Hermelijntje van bil. Hij slijt zijn dagen als decolletégluurder. Best nog wel lastig zo zonder die bril)

 

 Zijn baas denkt eerst dat Job wat fantaseert
uit angst voor boze blikken en verwijten
maar Jobs gehavend goed
en beurse lijf zijn onmiskenbaar feiten
zodat de man een burgerwacht formeert.
 
Het Haelens volk, belust op wraak, ruikt bloed
en loopt te hoop, de opgewonden bende
trekt op door veld en bos;
nu Job de zwarte moordenaar herkende
put zelfs de bangste wezel dapper moed.
 
De slager gaat voorop, een vleeskolos,
met bijl en hakmes oogt hij heel vervaarlijk.
Pal aan zijn linkerzij,
met tang en hamer, loopt de smid, een baarlijk
gedrocht uit Dantes hel, een sluwe vos.
 
De brandweer volgt hen op de tweede rij
de vroedvrouw, fietsenmakersknecht en snijder.
Een voerman op de bok
maakt plaats voor een verlamde astmalijder.
Er loopt zelfs een voormalig KNIL’er bij.
 
Een naaister met haar klant in onderrok
gaat mee, biljarters met hun keu, de bakker
dreigt met zijn ovenpaal
de dorpsgek belt het slapend mijnvolk wakker
dat na de nachtschicht net naar bed vertrok.
 
Twee klerken zwaaien met een staaf van staal
en dertien vrouwen met hun mattenklopper
de kapper gaat hen voor
de zwoele dichter, een lokale topper,
maakt met zijn fluistervriend een hoop kabaal.
 
Als laatste volgt een dronken stukadoor
voorafgegaan door boeren en boerinnen.
De opper mijdt de troep:
hij heeft geen dienst en blijft dus veilig binnen
net als de burgemeester en pastoor.
 
Fragment uit Zwarte Pier.  Zware Pier is een poëtisch geschilderd verhaalgedicht van 1000 verzen, verdeeld over 200 strofen van gebroken quintainen met schakelrijm: abcba, cdedc etc.
 
Frits Criens, stadsdichter van de gemeente Leudal, kreeg als kind de volksvertellingen en anekdotes over het gelijknamige, schilderachtige natuurgebied met de paplepel ingegoten. Het natuurgebied Leudal vormt de achtergrond voor het dramatische levensverhaal van Zwarte Pier die er een korte tijd dood en verderf zaait. Waarheid en verdichtsel zijn in deze duistere figuur verweven tot een ontroerend én huiveringwekkend epos van haast mythische allure. Het gedicht verhaalt over de eeuwige strijd tussen goed en kwaad.
 
Toneelgroep Spot-Licht uit Haelen, gemeente Leudal, heeft Frits Criens gevraagd zijn epos te verwerken in een spektakelstuk dat in 2012 op locatie in het Leudal wordt opgevoerd.
Ze voeren naar een ver exotisch land
En brachten daar de boodschap ‘God is goed’
Aan heidenen en wilden en barbaren
 
Dat kostte heel wat liters heidenbloed
Dus maakten die zo af en toe bezwaren
En sloegen dan zo’n priester op zijn knar
 
Zo kwam de kerk weer aan haar martelaren
Geschikt voor propaganda en pr
En een waarderend stukje in de krant
 
Zo ging dat ook met onze stadgenoot
Hij heette Hamer en men sloeg hem dood
 
(Uit 2000 jaren Nijmegenaren)

De grootste van mijn kleine ergernissen:
Dat schaamteloze bellen in de trein
En ongewild getuige moeten zijn
Van hoe men een verhaal zit op te dissen.

Op luide toon doet men bekentenissen
Of maakt mij deelgenoot van zielenpijn.
Men vraagt wat aan die ander aan de lijn
Maar wat die antwoordt daar moet ik naar gissen.

Ik laat mij in de trein door bellers kwellen
Maar op een dag verlies ik mijn verstand
En storm ik af op hem die zit te bellen.

Ik ruk dan zijn mobieltje uit zijn hand
En wat ik verder doe komt in de krant;
De beller kan het zelf niet navertellen.
 

 

Uit de nieuwe bundel Het leven gaat van A tot Z.  

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Huur een schuur in de natuur

 


Huur een schuur in de natuur
Kijk daar staat er één te huur
Op het eiland Tiengemeten
Kookt u zelf uw eigen eten
Dat is veilig en niet duur
Huur een schuur in de natuur

Huur een schuur in de natuur
Spiedt naar vink en tureluur
Niets dat moet, veel te beleven
In de eilandgids beschreven
Bent u een natuurfiguur?
Huur een schuur in de natuur

Het eiland Tiengemeten ( een gemet is een oude oppervlaktemaat ) ligt in het Haringvliet. De boerenbevolking is verhuisd naar het vasteland. Het eiland wordt door Natuurmonumenten beheerd en is deels onder water gezet en de natuur heeft er vrij spel. Men kan het eiland bezoeken, er zijn zelfs een klein aantal luxe onderkomens te huur.
De slagzin ‘huur een schuur in de natuur’ heb ik uit het AD waar destijds e.e.a. in beschreven stond.