Standing in overdrive
Immer wat patserig
Dit is de rijkdom
Gemotoriseerd

 En door zijn verregaand
Onproletarische
Looks ook in ghettos
Bijzonder gegeerd





Cadillac Coupe De Ville 1956

 


 


 

Old Shatterhand zei: "Wees maar stil,
ik haal de morning-after pil."

Hij drinkt alleen maar op zijn vrije dagen
‘Met ons’, roepen zijn vrienden en zijn magen
Die heeft hij, zeggen zij, in overvloed
En hij mag altijd bellen als het moet
Wat dat betreft, nee, heeft hij niets te klagen

Maar voor het feest zien zij met onbehagen
Hoe weinig hij aan drank heeft ingeslagen
Verbijstering slaat toe als men vermoedt
Hij drinkt alleen

Wat volgde was een aantal kamervragen
En de minister-president om door te zagen
En die het ook niet helpen kon, maar goed,
Het parlement was er een tijd mee zoet
Waar ging het om, hij had zich niet misdragen
Hij drinkt. Alleen.

 

Meer over deze versvorm vind je hier.



Ha, hij is dood mensen!
God, wat een opluchting!
Want zo’n figuur is
On-Amerikaans

Was dat nu simpel een
Contaminatiefout
Of zien we hier iets
Wel héél Freudiaans?

Ik smeek je, liefste, wil me toch vergeven
Ook God scheldt kwijt aan mensen met berouw
Dat mannen ontrouw zijn, hoort bij het leven
En bovendien, schat, lag het aan die vrouw


Uit: Eeuwig rijzen, de Contrabas, maart 2011

 

EN? vroeg het schaap Veronica. Hoe vond u de ruïne?
Hoe of de reünie was? antwoordden de dames Groen.
Apart! We stapten als het ware in een tijdmachine
en hupsakee, we waren weer de meisjes Groen van toen.

We hebben heerlijk bijgekletst met al onze vriendinnen
en onze oude handwerkjuf, Sybilla van der Zwam –
maar tegen middernacht kwam er een rare snuiter binnen,
die zei dat hij Henk Suikerbuik was, onze oude vlam!
 
Het was een morsig manspersoon met ongepoetste schoenen;
hij leek geen spat, geen sikkepit op onze knappe Henk.
Dag schatjes! riep hij. Jullie heb ik ooit nog leren zoenen!
En kijk, mijn trui bewijst dat ik nog steeds aan jullie denk.
 
Nou hébben we destijds voor Henk een Noorse trui gebrejen…
We keken nog eens goed en toen herkenden we de wol.
Dus inderdaad, we hebben met die griezel ooit gevrejen!
De prins van onze dromen bleek veranderd in een trol.
 
We zeiden goeienavond en we pakten onze jassen.
Maar Henk, helaas, die moest en zou met ons mee naar de trem.
En laat ie nou in ’t park tegen een conifeer gaan plassen!
We gingen ervandoor, we hadden schoon genoeg van hem.
 
Ze zwegen, want de dominee verscheen met rode rozen,
een knoert van een boeket, zojuist bezorgd door de bloemist.
Verbaasd las hij het kaartje voor (en moest wel even blozen):
Veel liefs van Henk. En sorry dat ik daarzo heb gepist.
 
Dat was dan de ruïne, zei het schaap Veronica.
Toen at ze alle rozen op, met chocoladevla. 



De televisie toont het feestgewoel
Maar ik wil liever ergens anders zijn
Dan midden tussen al dat gekrioel
Waar mensen dringen langs de afzetlijn

De burgemeester spreekt met veel gevoel
De koningin toe op het volle plein
De televisie toont het feestgewoel
Maar ik wil liever ergens anders zijn

De koningin zwaait naar de hele boel
'Oranje boven!' hoort bij dit festijn
Zij glimlacht om zo'n steeds herhaald refrein

En 's avonds denkt ze, in haar luie stoel:
'De televisie toont het feestgewoel
Maar ik wil liever ergens anders zijn...'

Ik schreef je onbeholpen liefdesbrieven
Waarin ik jou op handen droeg
Waarom moest jij me daarmee grieven
Toen jij ze luidkeels voorlas in de kroeg

 

Uit: Eeuwig rijzen, de Contrabas, maart 2011



Je hoeft niet meer te schryfen of te bellen

U staat voor niks by hun buro te sgellen

Voorby, al die hotène wetsvoorstellen

Voorby, ankètes over taalmodellen

Voorby, dat agterlike letterpellen

Maar san rankuun voel ik een traan opwellen

O, Paardekoopers taaie metgezellen;

Ik sta pèrpleks kan ik u wel vertellen

Ik wou net naar uw stantpunt overhellen

Want ider is san zjèn als u gaan spellen

De Vereniging voor Wetenschappelike Spelling (opgerigt in 1963 door professor P.C. Paardekooper) gooit na 47 jaar, wegens sterk teruggelopen ledenaantal en belangstelling, de handdoek in de ring.
Het laatste exemplaar van hun clubblad is verschenen.

 





Ik wiebel op mijn billen heen en weer
en zie, gespannen, Kate het jawoord geven.
Nu William nog. Kom op. Schiet op! Nog even...
De huwelijkskus. Ik hou het haast niet meer.

Want ik krijg 1 op 1000 uitgekeerd
als William in een kikker transformeert.


29 April 2011: In Groot Brittannië werd op grote schaal gegokt op de meest uiteenlopende dingen die zouden kunnen gebeuren rondom het huwelijk van Prins William en Kate Middleton.
 



Omringd door vele namelozen
Sta ik hier droevig langs de meet.
Ík werd door jou ooit uitverkozen!
Met míj had je je eerste date!

En dat je dat nu niet meer weet,
En met zo’n prins ging lopen vozen,
Die pochte op studentensozen,
Dat vind ik nog steeds wrang en wreed.

O, laat ons toch weer minnekozen.
Kom terug bij mij! O stelp mijn leed!
‘k Was ooit jouw schat, jouw virtuoze

Lief aan wie jij een vurige eed
Van trouw zwoer en daarbij moest blozen...
Kom terug bij mij! O kiss me, Kate!
 

De kus doet ons geen flikker
De kus leidt tot massaal gegaap
Maar dán... wordt hij een kikker
En zij valt honderd jaar in slaap
 

Een beschouwing in sonnetten van

De ziel is een pannenkoek van Patty Scholten

 

 

Het is een wonderbaarlijk wapenfeit:

een leven vormgegeven in sonnetten.

Een kunst op zich om je daartoe te zetten,

je deelt ook nog je ziel en zaligheid.

 

Als je het leest zie je een kleine meid,

een vrouw, een schrijfster, dame, in facetten,

en wordt een prentenboek van zelfportretten

een film met een verlengde sluitertijd.

 

Alsof je in zo'n miniboekje bladert

met heel veel van die kleine tekeningen,

waarin de optelsom van al die dingen

 

het leven als een stripverhaal benadert.

Zo'n boekje dat je na de laatste prent

het liefst daarna toch nog een keertje scant.

 


In dit millennium kwelt mij de  vraag
waarom wat is geschreven nog als boek
bestaat. Wanneer nu eindelijk het doek
valt voor dat lor met ezelsoor, die plaag

van vet en snel losbandig woordenvat
en van die slappe dweil de paperback
vol kwijl en shag, ja zelfs met luis en crack!
Ik ben het spuugzat, al dat gore blad.

Goddank: het lezen kan nu digitaal;
zo schendt geen derrie nog een schoon verhaal.
Dus weg die lorren, bij het oud papier!

We houden er een paar als souvenir,
voor leesmusea. Achter kiemvrij glas
ligt straks te kijk hoe vies u vroeger las –



Uit: Zo klinkt dus weggesmeten geld. Mouria, 2007


 

Zoals je vroeger in zo’n puzzeltocht
nog uren van de finish liep te dromen;
je had al vroeg een afslag niet genomen
en kreeg pas aan het einde achterdocht.

Een pad naar rechts is ook een rechterbocht
en eiken zijn soms net kastanjebomen.
Je had gedacht heel ver te kunnen komen
maar alles bleek ten slotte vergezocht.

Zo vrees ik voor mijn laatste ogenblik.
Dat ik mijn levenspad afloop en schrik

omdat wat ik aan waarheid overhoud
ten slotte ook op drijfzand is gebouwd

en ik ineens heel zeker weet dat ik
al jaren met een ander ben getrouwd.

Fraaie convertible
Stijl- en expressievol
Elk wiel een kunstwerk
En rood was nog rood

 Vloeiende, glanzende
Carrosserielijnen!
Grimmige grill...
Ach, wie wordt niet devoot?
 


Buick Skylark 1953

 

 


 

Roger McGough (1971)



Ik zag vandaag, met zo’n papieren bril
Een pornofilm die aangenaam verraste
Ik kon een virtuele vrouw betasten
En daarna ging ik virtueel van bil

Alleen het hoogtepunt was even slikken
Toen ik die man op mijn gezicht zag mikken


22 April 2011: De eerste 3D-pornofilm ter wereld, getiteld 'Sex and Zen' breekt in Hong Kong alle kijkcijferrecords, en heeft 'Avatar' van de eerste plaats verdreven.
Zijn vader speelde orgel met veel wijding
in Ouderkerk, Abcoude, Duivendrecht.
Zoon trapte lucht en speelde ook niet slecht.
Het kerkbestuur kwam met een blijde tijding:
 
men financierde zoons muziekopleiding.
Klompvoets naar Mokum lopen was met recht
een tour de force voor de boerenknecht,
maar opa slaagde er met onderscheiding.
 
Ooit nam hij ‘n vrouw de biecht af. De schavuit
vermomde zich heel slim in een kazuifel
en heeft veel over haar amants geleerd.
 
Van ’t lachen rolde hij de biechtstoel uit.
De vrouw begon te gillen: “Help! Een duivel!”
Mijn opa werd geëxcommuniceerd.


1)

Metamorfoseles:
’t Is fascinerend, hoor
Wat er ontstaat door dat
Dierlijk gehups

Zo komt bijvoorbeeld de
Bastaardsatijnvlinder
Voort uit de
Bastaardsatijnvlinderrups
 

2)
Ai, wat een misverstand!
Drie streepdoosschildpadjes
Hebben mij lelijk
De das om gedaan
 
Dat is omdat er slechts
Driestreepdoosschildpadjes
En dus geen streepdoosschildpadjes
Bestaan

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Yumitripela (Nijmeegs sonnet)

 



Ons eerste samenzijn na vele jaren
Herinnert ons er allebei weer aan.

          We waren stoer in woorden en gebaren,
          Je zag ons altijd met zijn drieën gaan.
          Hij wilde steeds een nieuwe weg inslaan,
          Want nooit zag hij problemen of gevaren.

Vooraf zag ik wat praktische bezwaren,
nu ben ik blij om hier naast jou te staan.

          Hij wou iets groots doen tijdens volle maan.
          Wij hadden heel veel mitsen, heel wat maren.
          Hij moest het klusje in zijn eentje klaren
          en dat heeft hij uiteindelijk gedaan.

Terwijl we zwijgend in ons glaasje staren
proef ik opeens de ziltheid van een traan.


Ik heb Cees van der Pluijm niet gekend, maar weet nog precies wanneer ik zijn naam voor het eerst las. Drs. P schreef enthousiast over een Nijmeegse student die een geheel eigen sonnetvorm had verzonnen, het Nijmeegs sonnet.
Bovenstaand gedicht is een bewerking van een ellenlang blank vers; de inhoud heeft dus niets met Cees van der Pluijm te maken, de vorm des te meer. Deze versie bevalt me eigenlijk beter dan het origineel. Beide gedichten hebben dezelfde titel, waarvan u de betekenis zelf kunt googlen.