Nou, zei het schaap Veronica, je kunt me veel vertellen,
maar naar de dames Groen ga ik voorlopig niet meer toe.
Ze hadden het gewaagd mij gisterochtend op te bellen
en me meteen gevraagd wat ik het komend weekend doe.

Tja, zei het schaap, ik weet het niet, ik heb nog niet veel plannen
ik dacht een rustig dagje naar mijn vrindjes in de wei.
Toen antwoordden de dames Groen: het gaat om onze mannen,
de toekomst van de natie en de hoop der maatschappij. 

Wel, dacht het schaap Veronica ik moet de dames helpen
– een schaap is als er oorlog dreigt tot elk gevecht in staat
en kan als een volleerd verpleegster zelfs een bloeding stelpen –
ze holde naar de Lindelaan en meldde zich paraat. 

Daar stonden onze dames Groen te wieb’len op een steiger,
met vlaggen en gierlandes en ze joelden huizenhoog,
met mal-oranje petjes op en op hun buik een tijger;
de dominee zong psalmen in oranje bef en toog. 

Hier stond het arme schaap, de hele laan kleurde oranje.
Wa-wat kreunde Veronica, wat is hier aan de hand?
Hup hup, hebt u dan niet gehoord van onze steunkampanje:
wij gaan de straat versieren voor een foto in de krant. 

Een schaap kan zóveel hebben, zei Veronica ontdaan;
ze is toen van de weeromstuit meteen naar huis gegaan.
TE DROMMEL, kloeg de dominee, vannacht kon ik niet slapen!
Mij kwelden honderd muggen met demonisch luid gezoem.
De torenklok sloeg drie, sloeg vier – en ik, ik telde schapen.
Ik woelde en ik woelde en ik dacht aan J.C. Bloem…

Insomnia! De hele lange nacht bleef ik aan ’t tobben
over die ene regel, van Der Doodsklaroenen Stoot.
Ik kreeg opeens zo’n trek in een kroketje van Van Dobben.
Of twee kroketjes. Maar er was alleen maar suikerbrood.

O! antwoordden de dames Groen. En die Parijse wafels?
We vroegen ons al af waar die gebleven konden zijn…
Als wij niet kunnen slapen, repeteren we de tafels
van dertien en van zeventien, vanwege onze lijn.

We worden altijd zo nerveus van ’t tikken van de wekker;
daar zetten we dan meestal onze theemuts overheen.
Maar ja, dan hoor je hem weer níet. Dan slaap je ook niet lekker.
De Leegte! sprak de dominee. Luguber fenomeen!

Zeg, zei het schaap Veronica en keek in de beschuitbus,
dit ziet er óók luguber uit. En waaro is de zjem?
’t Is algemeen bekend dat ik geen krekkers en geen fruit lust!
verkondigde de dominee met overslaande stem.

Zo? zei de ene dame Groen. En vast ook geen sardines?
De andere dame Groen zei: En geen glaasje o de vie?
Ahum, zei ’t schaap Veronica. Die Belgische pralines,
die zijn ook op. En gisteren toen waren er nog drie.

De dominee werd langzaamaan zo rood als een pioen.
Eh… zei hij toen. Zal ík dan straks de boodschappen maar doen?

.
PSST, fluisterden de dames Groen, psst, dominee, word wakker!
Sta op! Juffrouw Veronica krijgt haar verjaarsontbijt.
We hebben thee en eitjes en kadetjes van de bakker.
Huh? antwoordde de dominee. Bijlo! Wat vliegt de tijd!

Zó lig je in Morpheus’ armen en je droomt van Hoger Dingen,
zó gloort weeral de dageraad en ziet: ons schaap is acht!
Voorwaar, het past ons om een vrolijk lied voor haar te zingen.
En hoort gij dat geklepper? De verjaarspost wordt gebracht.

Ze slopen naar de zolder toe, zo zachtjes als ze konden,
met broodjes en kadootjes, op hun toffels, tree voor tree.
Daar lag het schaap, klaarwakker en ontzettend opgewonden.
Lang zal ze leven, zongen ze en morsten met de thee.

Veronica wou weten: Ben ik nu echt acht geworden?
En mag ik heel de dag een roze strikje in mijn staart?
En gaan we straks gezellig heel de middag ganzenborden?
En dat ik alle potjes win? – O kijk, een ansichtkaart!

Van wie zou die nou zijn? Wat leuk, hij is van tante Annie!
Er staat een grote 8 op en een mooi verjaarsgedicht.
De dames Groen verbleekten en ze stamelden: Dat kan nie.
Een kaart van tante Annie – die ginds op Zorgvlied ligt!

Er is Meer, sprak de dominee, dan ons verstand bevroedt.
Maar nu snel naar beneden: daar is taart in overvloed.

(Deze en de vorige verschenen eerder in De tweede ronde)

Zeg, vroeg het schaap Veronica, zou ik mijn vacht bederven
Wanneer ik in een winkel waar men nu dat spul verkoopt
Een bus oranje verf koop om mezelf daarmee te verven?
En word ik dan een kuddedier dat in de massa loopt?

De dames Groen verzuchtten: Och wat stelt u rare vragen!
Waarom toch zou u zoiets doen? U heeft zo’n mooie vacht!
U zou uzelf, zo menen wij, als schaap enorm verlagen
En dat is iets wat wij van u echt nooit hadden verwacht.

Maar beste dames, sprak het schaap, u wilt toch niet beweren
Dat u niet snapt waarom ik nu die vragen aan u stel.
Inmiddels hult half Nederland zich in oranje kleren.
Ik vraag het aan de dominee, die snapt mij zeker wel.

De dominee kwam desgevraagd Veronica bezoeken.
Hij bracht een grote toeter en oranje slingers mee.
Die hing hij in haar kamer met punaises in de hoeken.
En zei: het verven van uw vacht vind ik een puik idee.

Op zoveel enthousiasme had het schaap niet echt gerekend.
Ze werd er in haar schapenhart wat zenuwachtig van.
U bibbert, sprak de dominee, ik vrees dat zulks betekent
Dat u bij nader inzien toch weer afziet van uw plan.

Da’s spijtig voor Oranje, want als u het niet wilt doen
Dan worden onze jongens vast geen wereldkampioen.
HALLO! riep ‘t schaap Veronica, ik bel vanuit de Kamer!
Kunt u mij horen, dominee? Ik zit nu in Den Haag!
Met echte microfoons en blauwe stoelen en een hamer.
En straks word ik geïnterviewd, ik kom in EénVandaag.

Pardon? zo sprak de dominee. U gaat de politiek in?!
Er eventjes van uitgaande dat ik u goed versta…
Zal ik u eens vertellen wat ik van die Haagse kliek vin’?
Ze doen wel veel beloften, maar die komen ze niet na!

De dames Groen verschenen, met drie zelfgebreide petjes.
Op elk ervan stond in ajoursteek middenvoor een V.
Ze zeiden: Tut tut tut, wat u daar zegt dat is niet netjes.
Wij gaan vanmiddag folderen, waarom gaat u niet mee?

Wie scharrelende kippen wil en honden zonder riemen,
die voert met ons campagne voor Veronica het schaap.
We stemden tot voor kort altijd op ene juffrouw Thieme,
maar ja, zij staat qua achterban als mens toch wat voor aap.

Een stem klonk uit de telefoon: Mag ik u even storen?
Dit schaap wordt hier verwijderd in het kader van de wet!
Het dier is niet geoormerkt en het lijkt zelfs ongeschoren.
U kunt het komen halen straks, maar eerst wordt het ontsmet.

Potztausend! riep de dominee. Wat denk je wel, fascist!
Ze haalden ‘t schaap op in Den Haag en werden anarchist.
Welaan zei ’t schaap Veronica, ik ga een eindje lopen.
Het huis is fijn aan kant, het is het einde van de week:
Ik zal eens voor de dames Groen een grote ruiker kopen,
Want morgen zijn ze jarig en ik breng ze ook een keek. 

Eerst ging ze naar de bakker om de hoek op nummer zeven.
Vervolgens naar de bloemenman voor gipskruid en pioen.
Een tasje en een kaart erbij, waarop ‘lang zal ie leven’,
Ziezo, sprak zij vol goede zin, nu naar de dames Groen. 

De huisknecht deed al open en hij liet het schaapje binnen.
Kom verder, schaap Veronica, wat fijn dat u er bent.
Een cake! Riepen de dames Groen, ons fuifje kan beginnen.
De blommen zijn ook prachtig hoor, bedankt voor het present. 

Kijk, juffrouw schaap Veronica, neemt u maar vast een bakje,
Toe help uzelf maar even, hoor, de thee is vers gezet.
Ze liepen naar de secretaire, ze openden een vakje
En legden toen een spiegel en een mes op het buffet. 

Ach, vindt u het niet erg juffrouw, we zijn wat ongeduldig,
We moeten even wachten op de oude dominee.
Hij brengt ons zo wat poeder mee, niet veel, het is onschuldig:
Wij nemen elke zaterdag een snuifje bij de thee. 

Het schaap kreeg ook een beetje en ze raakte van de kook,
Ze feestten heel de avond en het volgend weekeind ook.

Vanaf vandaag alsnog de Schaap Veronicaweek, die in het teken staat van deze sympathieke, door Annie M. G. Schmidt geschapen, woldragende herkauwer, de dames Groen en de dominee.
Als inspirerend voorbeeld een schaap van Judy Elfferich, die in De Tweede Ronde al eerder toonde op wonderbaarlijke wijze in de huid van dit dier te kunnen kruipen. Zij stelde welwillend meer schapen uit haar kudde ter beschikking die wij deze week plaatsen. Ook Ted van Lieshout gaf toestemming tot plaatsing van een schaap dat hij schreef ter gelegenheid van een prijsuitreiking.
Laat je niet ontmoedigen door de kwaliteit van deze voorbeelden, maar laat het een uitdaging zijn óók in de huid van dit dier te kruipen!
Ook al zal deze doorgevoerde beeldspraak het beeld oproepen dat light versedichters wolven in schaapskleren zijn.



KOM OP, zeiden de dames Groen, we gaan een tulband bakken,
Want onze nieuwe buurman komt vanmiddag op bezoek.
Mejuffrouw schaap Veronica, wilt u uw schortje pakken?
Dan zoeken wij ‘t recept vast op in ons receptenboek.

Een tulband? sprak de dominee. Dat zijn toch van die mutsen?
Een heer met zulk een hoofddeksel kwam gister hier voorbij…
Het schaap pakte de klutser en begon verwoed te klutsen;
de dames, bloembestoven, braken omstebeurt een ei.

De tulband ging de oven in, vol krenten en sukade.
De dames Groen die hesen zich vast in hun goeie jurk.
De dominee keek even naar ‘t journaal. Alwéér Bin Laden!
Ze hebben hem nog steeds niet, sodeju! riep hij. De schurk!

Daar ging de bel. Een zwartbebaarde man met bleke wangen
stond op de stoep. Een tulband droeg hij en een lang wit jak.
De dominee werd gans door zinsverbijstering bevangen.
De vreemdeling bewoog zijn hand al naar zijn rechterzak…

Salem aleikum, zei hij toen. Ik wil Groen dames trouwen!
Dan vieren wij groot bruiloft en dan slachten wij de schaap!
Zijn hand kwam weer tevoorschijn met drie ringen, echte gouwen.
Gut, giechelden de dames Groen, hij spreekt recht voor z’n raap…

Geeft u ons wat bedenktijd, buurman, bij een kopje thee?
De schaap is NIET voor de consumptie! sprak de dominee.

Schending van privacy
Akelig manspersoon
Buurman beloert me,
Een spin in zijn web

Mazzel voor hem heb ik
Arachnofobia
Anders verkocht ik
De loser een mep

Vanmorgen sloeg een bericht mij uit het lood
Waarop mijn oog toevallig was gevallen.
Het kwam keihard mijn hersens binnenknallen
En bracht me korte tijd in ademnood.

Je weet het: elke dag gaan mensen dood,
Ze vallen door zijn zeis bij duizendtallen.
Maar toch, als jonge mensen ons ontvallen
Dan voelt dat als volslagen idioot.

De zoon van schrijver Adri van der Heijden
-Zo stond het in de ochtendkrant gedrukt-
Is plotseling uit ’t leven weggerukt.

Zijn ouders zijn gedoemd voortaan te lijden,
Het ‘leven in de breedte’ lukt niet meer
Want zo’n verlies doet alle dagen zeer.

Ik heb het schijt aan schuttingwoorden
En kots soms van scabreuze praat,
Vooral wanneer ik lig te vozen
Met mijn mokkel en mijn maat:

Dan speel ik zwijgend tripartite,
Met geile Geert en wulpse Kaat,
Dan zuig ik pik en sabbel tieten
En naai ze beiden uit de naad.

Maar Frits, wat had je dán van hen verwacht?
Natuurlijk werd uit piëteit gezwegen
Die stilte namen zij, het hoofd genegen
Zwaar overmand door droefenis in acht

Nee hoor, die – meer dan twee minuten! – stilte
Was vást een waardig eerbetoon; geen kilte!

Van zelfs het saaiste nieuws kon hij iets maken
Als meester van zijn spitse snelsonnet
Hij kritiseerde, stak de loftrompet
Wist zaken geestig in de kern te raken

In stijl is hij begraven, Driek van Wissen
De beelden daarvan mocht het volk wel missen 

Er was geen landelijke radio en tv aanwezig bij de begrafenis van oud-Dichter des Vaderlands, Driek van Wissen, op 29 mei in Groningen.
Natuurlijk is er gul en goed gesproken
Het fraaie werk waaruit je zo vaak las
Je onverwoestbaar mooie vlinderdas
Het werd met lof en liefde opgedoken

Natuurlijk zijn er flessen aangebroken
En hieven wij op jou een laatste glas
En bleef Het Mooiste Meisje Van De Klas
En nog meer moois door onze hoofden spoken

Maar ook zijn er sigaren aangestoken
Omdat jij daar zo’n liefhebber van was
En keken wij, de ogen half geloken
Verzonken in gedachten naar de as

Begraven worden, Driek, dat geeft geen pas
Jij had vandaag verdorie moeten róken!

Het was alsof, terwijl ik zat te lezen,
een poes zich installeerde op mijn schoot
om mij weer te verzoenen met de dood,
het leven en het wrede opperwezen.

Had ik toen maar die bundel weggelegd
dan wist ik of hij écht iets heeft gezegd.

Kom, zei het schaap Veronica, ik ga eens naar de hemel
Ik wil nu wel eens weten wat er waar is van die praat
Het klinkt mij in de oren als gezever en gezemel
Dan ga ik zelf toch even kijken hoe het boven gaat?

Kijk, zei het schaap, de reis moet met een luchtballon wel lukken
Een grote rode luchtballon, is dat geen goed idee?
Die komt misschien niet hoog genoeg, dat mag de pret niet drukken
Het laatste stukje vlieg ik met die schaapjeswolken mee

Dat kan niet, zei de dominee om haar de les te lezen
Er is maar één die uitmaakt wie er naar de hemel mag
Pas als u in uw leven Hem voldoende heeft geprezen
Dan mag u na de dood de hemel in op Zijn gezag

Ach, zei het schaap Veronica, wat kunt u overdrijven
Een Heer vindt het gezellig als ik op visite kom
Ik hoef toch niet meteen tot in de eeuwigheid te blijven
Ik blijf gewoon een uurtje en een uurtje is zo om

Dus ging het schaap Veronica per luchtballon naar boven
Wat ben je vroeg Veronica, sprak Petrus aan de poort
Ja, sprak het schaap, ik blijf maar kort, dat zal ik u beloven
Vooruit, zei Petrus toen, maar dit is niet zoals het hoort!

Veronica trad binnen en ze was meteen tevree
Want daar zat Driek bij Annie in een suite aan de thee
Mijn metrum hobbelt als een geitenwagen
Mijn taal is net zo leeg als mijn bestaan
Mijn beeldspraak is zo krom als een banaan
Mijn rijmen zijn te dikwijls nederlagen
 
Mijn nieuwsgedichten willen maar niet slagen
De frappe is slecht, de boodschap komt niet aan
Nooit ben ik echt oprecht met iets begaan
De toon is vaak een zielig soort van klagen

En ook mijn aanzien zal geen vrouw behagen
Qua baardhaardichtheid lijk ik een sopraan
Nooit zul je mij in ruitjes gadeslaan
Ik durf niet eens een vlinderdas te dragen

Zijn looks, engagement en verstechniek
Ik was al blij met één procent van Driek
Je liet ons zien hoe mooi de taal kan zijn
Door haar met liefde en respect te zingen
Of haar met zachte vakmanshand te dwingen
Dat jij er niet meer bent, Driek, doet ons pijn

Als dichter ben je nu weer druk geprezen
Je werk wordt echter eeuwig stuk gelezen
Mijn bundel is door Driek ooit gesigneerd
De titel luidt: Een loopje met de tijd
Het eerste vers lijkt aan hemzelf gewijd
Want lees maar wat het slotterzet oreert:

‘Maar als het laatste uur ooit heeft geslagen
Dan ziet men zwartomlijnd geschreven staan:
Te jong – hij was te jong om heen te gaan.’
 

Citaat uit het gedicht ‘Leeftijd’.
‘Een loopje met de tijd’, Uitgeverij Bert Bakker, Amsterdam, 1993.


De zelfbenoemde poëzie-elite
Vond hem als dichter maar van laag allooi
Zijn rijmkunst, in haar ogen, was geklooi
Waarop zij van haar toren uit kon schieten.

Ik denk niet dat het hem echt kon verdrieten
Dat men hem in die toren zag als prooi.
Hij deed naar die eliteplek geen gooi
En ging er ook het liefst niet op visite.

Hij kon van strakke vormen juist genieten
En wilde zijn gedachten in de plooi
Van sonnettettes en sonnetten gieten

Ik houd voor hem een welgemeend pleidooi
Want hij behoorde tot mijn favorieten.
Ik vind zijn verzen ‘Onverwoestbaar mooi’.


Nooit heb ik Driek ontmoet
Een In Memoriam
Is dan misschien
Niet heel erg comme il faut

Toch zeg ik hierbij hoogst
Allererkentelijkst
Rust nu in vrede
Merci en chapeau!

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De heeren (en dames) XVII

stemsmiley

© IB

Puzzeltijd!
De dames en de heren zeventien
Ze draaien zich al warm voor de teevee
En geven het publiek hun mening mee
Nog vóór ze door verkenners zijn gezien
 
Regering? Oppositie? ’t Is de vraag
Hoe liggen ze bij Rutte en bij Kaag
BH
 
VVD
Het valt beslist wel tegen maar niet mee
Om inwoner van Nederland te wezen
Waar middelmatigheid zo wordt geprezen
Dat men er haast aan went van lieverlee
 
Zo’n land waarin je weinig kunt verliezen
En dus besluit om Rutte maar te kiezen
TP
 
D66
Van Mierlo maakte plaats voor Jan Terlouw
Men slingert van vitaal naar haast morbide
En volgt de lijn van een sinusoïde
Als trend de plaats inneemt van kiezerstrouw
 
En blijkbaar heet het modebeeld vandaag
Niet Hans of Jan maar simpel Sigrid Kaag
TP
 
PVV
Je ziet op alle plaatsen waar hij komt
De vele voor- en tegenstanders zwermen
Op afstand omdat mannen hem beschermen
Het lijkt of het rumoer haast nooit verstomt
 
Maar binnen heerst er rust in zijn partij
Geen wonder, want het enig lid is hij
TP
 
CDA
Verliezen is voor zieligen en zwakken
Zegt Wopke, onze optimist pur sang
Voor god, de duvel en zijn moer niet bang
Krijgt alles voor elkaar door dóór te pakken
 
Ik ben benieuwd hoe het hem was vergaan
Had Pieter Omtzigt aan het roer gestaan
BH
 
PvdA
Het oude: socialisten, sluit de rijen
Glijdt langzaam af naar: mensen, sluit de tent
Met zoveel zetels in het parlement
Behoor je bij de kleinere partijen
 
Als het zo doorgaat, komt er ooit een actie
Voor het behouden van de eenmansfractie
TP
 
GL
U kent hem wel: zo’n jongen die nog nooit
Iets werkelijk onvoegs heeft uitgevroten
Noch krijgt een ander groepslid op de kloten
Om iets wat Jesse Klaver heeft verklooid
 
Hij is weer door zijn makkertjes bedrogen
Dat zie je in zijn zeehondstrouwe ogen
BH
 
SP
Er rijmt maar weinig op de plaatsnaam Oss
Die schijnt slecht in het Nederlands te aarden
Zoals mijn auto ooit van weinig waarde
Verklaard werd na een botsing: total loss
 
Ik geef het toe, het was een tweedehands
Die krijgt ook politiek geen tweede kans
TP
 
FvD
Verslechterd, uitzichtloos, verzwakt, onhoudbaar
Symptomen van een politiek bestel
Uit 1848. Ik voorspel
Nu is het tijd: de handen aan de ploegschaar!
 
Het lijkt of ik bij Dagboek van een gek zit
Het wachten is nu slechts op de Baudexit
BH
 
PvdD
Gelukkig dat in de coronatijd
Is afgeschaft: dat kleffe 3x zoenen
Steeds weer zakt je de moed toch in de schoenen
Als je door Ouwehand wordt opgevrijd
 
Het beeld waar elke man van wakker schrikt:
Ineens te merken dat haar snor zo prikt
BH
 
CU
Toen Gideon de Midjaniet versloeg
Bracht hij met wel driehonderd man verschrikking
Gert-Jan heeft slechts een handvol ter beschikking
Sjofars klinken te zacht en vaak te vroeg
 
Als voorman van de christelijk socialen
Blijft hij zijn hartenkreten vaak herhalen
BH
 
JA21
Ze namen keurig afstand van het Forum
De club die van behoudend nationaal
De richting koos van boertig boreaal,
Voor Joost en Annabel geen fraai decorum
 
De vraag is of ze met hun initialen
Ja vijfentwintig ooit nog zullen halen
TP
 
SGP
Ze zijn in 't parlement de ware hoeders
Als democraat naar letter en naar wet,
Geen fractie zo volhardend nauwgezet,
Geen fout ontsnapt aan 't oog der mannenbroeders
 
Toch jammer dat ze met veel Godsvertrouwen
Hun standpunt voor de doodstraf onderbouwen
TP
 
Volt
Het lijkt D66 in ’t kwadraat
Partijprogram vol goeie idealen
Ik vraag mij af: hoe gaan we dat betalen
Zo’n Europese inclusieve staat?
 
Wie hoog vliegt raakt de basis wel eens kwijt
Waar ik naar zoek is mijn identiteit
BH
 
Denk
Je kunt als Marokkaan in lounges lurken
Aan een verdwaalde Turkse waterpijp
Want Nederland is demografisch rijp
Voor Marokkanen die het doen met Turken
 
’t Is pure poëzie dat Azarkan
Een duo vormt met Recep Erdogan
TP
 
50Plus
Wat ooit begon als ouderenbelofte
Die langzaam als de kaars die loeft en vonkt
En sputterend naar nieuwe asem lonkt
Versmoort in ruzies. Vele onbeschofte...
 
Gegroefde nekken schuren in de strop
Helaas te laat: de ouderen zijn op
BH
 
BBB
Ze maakt zich sterk voor dieren en gewas
De boer is troef en weg met zure regen
Haar plan is niks en meestal is ze tegen
Ruim baan voor Caroline van der Plas
 
Parkeerbeleid is nog een grote vraag
Want zij komt met de trekker naar Den Haag
BH
 
BIJ1
Om heel de wereldbol divers te maken
Is Nederland haar feitelijk te klein
Hoewel het wel een opstapje zou zijn
Voor haar als chef van Buitenlandse zaken
 
Ze is beslist betrouwbaar want alleen
Haar Tweede Kamerfractie blijft Bij 1
TP