lichtovernederlandcover 1
 
Zij was de sterrenkok in het gezin
En kookte bloemkool en de wortels gaar
Met piepertjes en jus van karbonade
 
Hij las zijn krant en rookte zijn sigaar
Hij deed een dutje als zij stond te braden
Hij wist van geld en politiek Den Haag
 
Tevreden sloeg hij haar gezwoeg dan gade
Want zo bekeek hij zijn drie-eenheid graag
Als moederklok, als poetsvrouw en als min
 
en hij was prijzend om haar rolgedrag
En vierde heel zijn leven Vaderdag 
 
Uit Gezienus Omvlee: Licht over Nederland (Ter Verpoozing, Peize 2021). De bundel is geïllustreerd door Hanneke Haverkate-Brandsma.
 
Nee, geen Moederdag, maar Allerzielen is het. Vandaag is het precies twee jaar geleden dat Gezienus Omvlee, Emmens eerste gemeentedichter en medebestuurslid van STEM overleed. Met dit gedicht van hem sluit Het vrije vers deze week, die in het teken stond van het NK Light verse, af. Zonder Gezienus was dit jaarlijks festijn er niet geweest. 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Corona-time-out

hart
Foto: CreativeCommons
 
We zijn de laatste tijd niet zo mobiel.
De lege wegen en verlaten sporen
zijn niet in staat zich nog te laten horen.
De stilte is een weldaad voor de ziel.
Ondanks die ene Audi op de dreef
proef ik de diepe rust en denk: Ik leef!
 
De lucht is deze dagen hemelsblauw,
voor ’t eerst in jaren zonder hemelstrepen.
Het virus heeft hier krachtig ingegrepen
en houdt graffiti weg van Gods gebouw.
Die aanblik zorgt dat ik een beetje zweef
en met mijn hoofd hoog in de wolken leef.
 
Ik ben niet langer welkom op kantoor.
In plaats van het gezwets in de kantoortuin
hoor ik de mezen zingen in de voortuin.
Een nieuw gevoel: nu werk ik lekker door
en vind waar ik al veel te lang naar streef,
een eigen stekkie waar ik werk én leef.
 
Voorlopig geen sociale drukdrukdruk,
al wordt er soms wel aan mijn rust gemorreld.
Nu moet zo nodig virtueel geborreld.
Het doet maar weinig met mijn pril geluk.
Ik zet mijn camera een beetje scheef.
Men kletst wel door terwijl ik verder leef.
 
Natuurlijk schrik ik ook van wat ik lees:
het dodental, kortademige zieken,
de dagelijkse portie statistieken,
de dreigende tekorten op IC’s.
Toch zorgt dat niet dat ik van doodsangst beef.
Dit is veeleer de tijd van: Yes! Ik leef!