hannelly0

Hannelly Krutwagen maakt haar hele leven al poëzie – zelfs toen ze nog niet wist dat ze poëzie maakte. 
Ze denkt in poëzie, ze is poëzie. Ze houdt van sneue mensen die nodig met een goed gedicht een beetje opgebeurd moeten worden, en omgkeerd. Liefgehad en losgelaten is de dichtbundel waar iedereen op zit te wachten, de bundel is gevuld met bittergrappige gedichten die troost bieden in bange tijden en die twijfel brengen in tijden van overvloed.  Als het niet zo goed met je gaat, zijn er gelukkig de gedichten van Hannelly om je beter te voelen. Als het heel erg goed met je gaat, zijn er gelukkig de gedichten van Hannelly om je slechter te voelen.  Het persoonlijke wordt universeel en het universele wordt persoonlijk. Maar hoe dan ook: de gedichten van Hannelly voelen altijd dichtbij. 
 
De meeste verzen in Liefgehad en losgelaten zijn gebonden: sonnet, limerick, kwatrijn,rondeel.
Haar werk is eerder gepubliceerd in allerlei verzamelbundels maar dit vormt haar officiële debuut!
Een van de fraaie gedichten uit Hannelly’s bundel: 
 
De buurvrouw van Roger
 
Het is zo stil op de veranda bij Roger.
Er ligt een stapeltje verlaten schrijfpapieren,
hun spel bedwongen door een glazen presse-papier.
Zo valt er voor de avondwind niet veel te klieren.
 
Die gluurt naar binnen en waait slapjes door de kieren.
Het is zo stil op de veranda bij Roger.
Misschien is hij nog tussendoor aan het tuinieren
en werkt hij zometeen  weer aan zijn exposé
 
over een interpunctuele nouveauté,
geïnspireerd door zijn bekroonde anjelieren.
Het is zo stil op de veranda bij Roger
waar we nog onlangs zijn verjaardag mochten vieren.
 
Ik vind alleen die bloedvlek wel de vloer ontsieren.
Als het aan mij lag kreeg zijn werkster haar congé.
Zou het de post zijn of belastingformulieren?
Het is zo stil op de veranda bij Roger.
 
 
Hannelly Krutwagen: Liefgehad en lotgelaten (Uitgeverij De Geroosterde Hond, 2022) 
ISBN 9789464486100, 74 blz.
De bundel kost € 17.51 en is overal te bestellen, bijvoorbeeld bij Bruna
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Nog eentje dan

Nog eentje dan en dan wordt het tijd dat die bundel eens verschijnt:



Levend Nederlands
 
Ik roep: 'Gemeen!' en: 'Werkelijk infaam!'
Très en colère hier aan myn table d'hote
Wat de couranten nu weer dorsten schryven!
 
Halfhartigheid! Van elk vaillance ontbloot!
't Zyn minne kerels, laffe lauwe wyven!
O, als ik maar niet zulke armoe leed!
 
Ik ben genoopt om wéér miskend te blyven
Terwyl ik altyd sans réserve streed
Nu, cas d'urgence, sluips onder valse naam
 
Incidemment neem ik au sérieux
De uitspraak: 'Le journal est un monsieur'

Eduard Douwes Dekker ('Ik leg mij toe op het schrijven van levend Nederlands' Multatuli)) nam in 1866, als altijd om geld verlegen, het baantje aan van Rijnlands correspondent van de Opregte Haarlemsche Courant.
Natuurlijk kon hij zijn mening niet voor zich houden en omdat dat niet mocht verzon hij een krant, de Mainzer Beobachter, waar hij tot 1869, toen zijn diensten niet meer verlangd werden, naar hartelust en breedvoerig uit citeerde en die het altijd totaal oneens was met alle kranten waar hij uit geacht werd te berichten:”(…) De Mainzer Beobachter behandelt dezen brief in eenige spottende regelen, waarin dat blad de Parijsche jongelieden berispt over hunne waanwijsheid, en besluit zijne opmerkingen met deze woorden: 'op uwe vraag, of het niet de pligt der studerende jeugd is, deze of andere waarheden te verkondigen, antwoorden wij eenvoudig: Neen, jongelieden, dat is uw pligt niet! Uw pligt is ijverig te studeren, opdat ge, na ernstige inspanning, en na in de maatschappij te hebben getoond, dat ge het regt veroverdet om als mannen medetespreken, in staat moogt zijn 'iets te verkondigen.' Voorlopig wijzen wij u terug naar uw collegiebanken…”
(Reactie op een vredesoproep van Franse studenten die in een open brief betoogden tegen een dreigende oorlog: 'De volken zijn groot, niet naar mate van de omvang hunner grenzen, maar door hun constitutiën. Frankrijk en Duitschland behooren aantedringen, niet op ruimere grenzen, maar op meer vrijheid.').