Ik ben een waterman, een Amelander
Ik ben het wrakhout, zand en zilte bad
Een pier uit deze aardkloot, salamander!
Dus nokken met je flatje in de stad
Ik val nog liever hier ter plekke dood
Dan weg te sterven als een stadsmalloot
Uit het archief
Sloot
Er schuilt vandaag oud leven in de sloot
Alsof ze weer een hartslag heeft gekregen
En wind haar door behendig te bewegen
Voorzichtig heeft beademd uit de dood
Niet dat er golven tegen oevers slaan,
Het blijft slechts bij een rimpelig bestaan