Het land doorweekt, de luchten grijs
en menig mens terneergeslagen.
Seizoen van storm en zilte vlagen
van brakke dijken, meeuwgekrijs.
De holle zee, verstoven duinen.
Berooide grond aan lager wal
waar bomen kreunen in verval,
met koude basten, kale kruinen.
Toch hoor je naast de straffe wind
nog vrij van droeve najaarsblues
de klare lach van ‘t blije kind.
En op de beemd -in winterslaap-
verheft zich tussen herfstgebroes
het boud geblaat, van ’t Tessels schaap.
Koude basten
- Gegevens
- Geschreven door Hanny van Alphen
Uit het archief
Kiekeboe
WikiMediaCommons
hee, waar is nijn? zei moeder pluis
heeft iemand haar gezien?
ze speelt heel graag verstoppertje
dan heeft ze pret voor tien
wie zie ik daar? zei vader pluis
is dat een vlaamse reus?
hij lijkt wel wat op onze nijn
die weg is, maar niet heus
ja, kiekeboe! riep kleine nijn
wat heb jij mij gauw door
het viel me deze keer niet mee
dat vlaams is moeilijk hoor