opa
Flickr.com
 
Hij merkt niet meer dat hij zich steeds vergist
zijn zieke hersens zijn niet meer te spoelen
geen mens zal weten wat hij nog kan voelen
hij huilt als hij weer in zijn luier pist
 
Van binnen botst hij tegen vage mist
van buiten tegen deuren, tafels, stoelen
hij snapt niet meer wat anderen bedoelen
zit naast zijn levensweg als bermtoerist
 
Twee jochies rennen dartel om hem heen
behendig soepel, jong en snel ter been
met stram en oud en dood nog onbekend
 
‘Zeg jij mijn naam eens opa,’ zegt de een
en als de oude stil blijft, klinkt meteen:
‘Wat ben jij dom! Ik weet wel wie jíj bent!’
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Augustus



De wespentijd blijkt weer eens aangebroken.
Zo’n geel-zwart kreng vloog dommig in mijn mouw
en heeft me vals en danig in het nauw
doeltreffend in mijn arme arm gestoken.

Ik vloekte. En mijn vrouw zei toen meegaand:
“Tja lieve schat…, de ‘au‘ is in de maand.”