gelukwens
Pixabay
 
Ze zwijgen zuchtend door hun restbestaan
de dorre lippen wijken slechts voor happen
van dierenresten die in taaie lappen
de strijd met kunstgebitten ondergaan
 
En ’s avonds als ze traag en zoekend zappen
langs bonte beelden die snel af en aan
hen van teveel herinnerplicht ontslaan
proberen ze er niets meer van te snappen
 
Op het dressoir staan vaag te vegeteren
verdorde, slappe, treurige chrysanten
als om de doodse sfeer te evenaren
 
Het is alsof ook zij participeren
in dit bestaan als fletse figuranten
en op het kaartje staat: ‘Nog vele jaren!’
 
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Faux pas

 
Ik zou toch zo graag dansen maar mijn benen willen niet.
Het schort mij aan een maatgevoel, mijn kop is erg balsturig,
ook soepelheid ontbreekt mij, ik ben net een monoliet.

Zo sierlijk met mijn lief te zwieren, och dat wou ik vurig
en daarom heb ik steeds opnieuw met dansles meegedaan.
Hoewel zij mij zeer liefhad werd zij toch wat ongedurig,

want door mijn leiding of nou ja wat daar voor door moet gaan
ontbeert zij elk genoegen van een vrij en sierlijk zwieren.
Zij zei: ‘Je bent een lieverd maar blijf nu maar even staan.’

Nu danst zij met een ander die haar ook nog wil versieren.
Ik moet er dus voor zorgen dat ik straks niet word gedist.
Het leven is geen vreugdedans met zulke stroeve spieren.

In een dans ben ik evenwel een echte specialist:
ik ben een ware meester in de echtelijke twist.