Het vrije vers

 

De boer tot aan de nok toe vol protest
blijft doorgaan met het platteland verkrachten
we kunnen kennelijk niet meer verwachten
dan dat hij veel van de natuur verpest

 

Een kille kaalte die veel weerzin wekt
papavers, korenbloemen zie je zelden
wél weiden doods en glad als hockeyvelden
geen vlinder meer, geen vogel, geen insect

 

Wat? Geen insect? Ik neem die woorden terug
vannacht van drie tot zeker ver na vieren
zat tergend ouderwets dat beest te klieren:
die kennelijk niet uitgestorven mug

 

Hoewel het mij beslist veel moeite kost
bedreigde beestjes in te laten slapen
ben ik mijn moed wat bij elkaar gaan rapen
en heb hem uit mijn lijden tóch verlost