De poëzie van peuken op een bord
Van korsten brood, verschimmeld in een hoek
Van stapels oud papier, haast ingestort
Dat is wat ik in dit gedicht niet zoek
Het beeld van noodweer, kletterend maar kort
Van een nog uren klamme spijkerbroek
Van schoenen waar het nooit meer droog in wordt
Dat is wat ik niet schilder op mijn doek
Maar lammetjes, geboren in april
Een rode roos zojuist in volle bloei
De blauwe lucht, een spelend kind, een lied
Dat is toch ook weer de bedoeling niet
U ziet: ik raak behoorlijk in de knoei
Nu ik wel dicht, maar niet veel zeggen wil
Uit het archief
Heel Holland treurt
Toevallig sprak ik hem vandaag in de stad
Hij had zo genoten van Kraay en van Kat
Maar dat ze met ene de Haan heeft gelopen
Hij heeft van dat merk nooit een pot willen kopen
Het huisje stond alweer een tijdje te koop
Ze had het verbouwd en gered van de sloop
Nu piepten de deuren, de waslijn hing los
Er klonken geen stemmetjes meer in het bos
Toen sloeg ie de hoek om een beetje verslagen
Het beste hoor, makelaar Jansen uit Schagen!
Hij had zo genoten van Kraay en van Kat
Maar dat ze met ene de Haan heeft gelopen
Hij heeft van dat merk nooit een pot willen kopen
Het huisje stond alweer een tijdje te koop
Ze had het verbouwd en gered van de sloop
Nu piepten de deuren, de waslijn hing los
Er klonken geen stemmetjes meer in het bos
Toen sloeg ie de hoek om een beetje verslagen
Het beste hoor, makelaar Jansen uit Schagen!