De poëzie van peuken op een bord
Van korsten brood, verschimmeld in een hoek
Van stapels oud papier, haast ingestort
Dat is wat ik in dit gedicht niet zoek
Het beeld van noodweer, kletterend maar kort
Van een nog uren klamme spijkerbroek
Van schoenen waar het nooit meer droog in wordt
Dat is wat ik niet schilder op mijn doek
Maar lammetjes, geboren in april
Een rode roos zojuist in volle bloei
De blauwe lucht, een spelend kind, een lied
Dat is toch ook weer de bedoeling niet
U ziet: ik raak behoorlijk in de knoei
Nu ik wel dicht, maar niet veel zeggen wil
Uit het archief
+ 25-05-2013
Vrij naar Gelovig soms van Jan G. Elburg
Prijs elk moment voordat het laatste doemt
voor je het weet is toen het woord in huis
dat je in alle kamers tegenkomt
de scherpe schaduw die je torsen moet
prijs in zijn armen de geringste kracht
het kloppen van je hart op zijn hart, nog
kent dat zijn wegen, o prijs ook het bed
zolang het warm is en niet groot en koud
prijs ieder sprankje licht dat nog verschijnt
van achter almaar bladderende lucht
prijs zelfs het donkergrijs zolang het niet
verbreekt tot ijzig wit en morsdood zwart
prijs elk moment voordat de merelman
schril horen laat hoe leeg en stil het is