omslagMandarijn2
 
In mei 2012 zette Katja Bruning, destijds moderator van Het vrije vers, een sonnet van Jan Hanlo op het forum, waar Kees Koelewijn op reageerde met een soortgelijk sonnet. In feite was dat gericht aan de dienaar die sprekend opgevoerd wordt in het sonnet, maar Katja vatte het op als bedoeld voor de in het gedicht genoemde schoonzoon en antwoordde in diens naam.
Zo kwam een poëtisch steekspel op gang dat enige weken duurde en plaats vond op het forum van Het vrije vers en daar gevolgd werd door de andere leden en vergezeld werd van wederzijds en andermans commentaar. Als hommage aan Kees en Katja, gewaardeerde medewerkers aan het forum en als extra cadeautje om het tienjarig bestaan te vieren van Het vrije vers krijgen jullie bofkonten dit gedenkwaardige steekspel als gratis e-book. Alleen bij de eerste twee gedichten staat onderaan de naam van de maker vermeld, daarna is het om en om en dat moeten jullie zelf maar bijhouden.
 
Als bonus een selectie aan het slot van het forumcommentaar, waarin de totstandkoming van deze Chinese vertelling, waarin sporen zijn te vinden van zowel Ernest Bramah als rechter Gulik, op de voet gevolgd kan worden. Inclusief leerzame inzichten in de Chinese poëzie en de werkwijze van vertalers.
Dat dat vertalen uit het Chinees een makkie is, zoals Kees hier beweert moet als een boutade van Kees gezien worden, het is niet zo simpel en vergt jaren studie. Ik zeg het maar even, dat jullie niet denken dat Paul Damen, de grootste literaire bedrieger van deze eeuw, die dat ook zegt en geloofd wordt door alle literaire mogols van de vaderlandse pers, hier gelijk heeft.

Jaap van den Born
 

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Boekbespreking



Voetbal. Stomme sport.
Trouwens, dat geldt voor elke teamsport: samenwerken, bah.
Jullie begrijpen mijn aarzeling toen Daan de Ligt een bundel uitbracht, voornamelijk gewijd aan een - ook nog eens Haags - voetbalclubje en fietsen en nog zo wat.
Maar toen ik het uithad merkte ik tot mijn verrassing een bijna onbedwingbare neiging me aan te melden bij de plaatselijke Christelijke Voetbalvereniging Oranje Blauw of het filiaal van Ons Eibernest, zo vals en verraderlijk meeslepend was het geschreven.

Alle mogelijke versvormen buitelden voorbij, zonder storende haperingen, vast in de vorm*, vol spitsvondige vondsten en onverwachte gezichtspunten.
Dat de schrijver niet alleen een scherp  observator is, die ondanks een heel leven krantenlezen een kinderlijke en onbevangen  kijk heeft weten te bewaren die door zijn laconieke spot heenklinkt, maar ook echt en intens van onze taal houdt, spat van de bladzijden.

De onbekende opmaker van het boekje mag trouwens ook wel in het zonnetje gezet: dit is hoe een bundel met plezierdichten (het woord is hier meer dan op zijn plaats) er uit hoort te zien. De typografie speelt een belangrijke rol in het geheel en er staan ook nog eens gekleurde plaatjes in.
Dikwijls bekroop me het gevoel een nieuw werk van die betreurde, andere onbetwiste meester Driek van Wissen te lezen, maar dan een Driek in sporttenue die de drank had afgezworen.
Eerlijk gezegd vond ik deze bundel van Daan de Ligt nog beter dan wat als zijn laatste werk was aangekondigd en als ik niet zo de pest had aan loftuitingen zou ik hier nog lang over door kunnen gaan.
Het boek vormt in feite een krachtig pleidooi voor de invoering van een (vooruit; verlichte) dictatuur in ons land die de prosodie tot verplichte leerstof maakt, zodat de lezer, misleid door de schijnbaar achteloos neergepende regels, ziet welke virtuositeit hierachter schuilgaat.
In deze bundel zie je pas wat de vorm vermag in handen van een échte vent.

Een voorbeeld dat, naar ik begrijp redelijk actueel is:

City-Pier-City

geweldig deze loop, wat een decor
dus waarom zou ik al mijn krachten slopen
door als een haas zo haastig te gaan lopen
ik heb de tijd, gaat u maar rustig voor

verwacht van mij geen spetterend record
ik ben geen zwarte parel uit de tropen
maar tegenvoeter van de antilopen
mijn loopbaan zit volhardend op dood spoor

mijn Adidassen kleven aan de vloer
dit is een stad om langzaam te genieten
van Boulevard, de Pier en Haagse Tieten
de schoonheid van een typisch Haags parcours

en niemand die mij maant om op te schieten
ik finish met het openbaar vervoer

De bundel Gedichten uit de bezemwagen is hier te bestellen: http://daandeligt.blogse.nl/

* Nou ja, op pagina 79 in regel 2 even met een fijn pennetje van ‘verzuring’’verzuringen’ maken om de dactylus kloppend te krijgen. Bij volmaaktheid valt zo’n smetje opeens erg op.