Wat jammer, oud en nieuw is weer voorbij.
Romeinse kaarsen, rotjes, ratelbanden,
Chinese rollen, afgerukte handen:
ze brachten leven in de brouwerij.

Gelukkig startte het festijn erg vroeg.
Begin september hoorde je hier al
de eerste dreun, zo’n moordend helse knal.
Van zulke bommen krijg je nooit genoeg!

Ach, enkel watjes hielden hun hart vast
bij onze jaarwisselingskanonnade;
zij vreesden vuurwerkleed plus tonnen schade
en urmden over grove overlast.

Maar al die schade is toch doodnormaal?
De nieuwjaarsviering wordt dus niet vergald:
er mag gesloopt verminkt gemold geknald
want dát maakt de beleving zo totaal!


(Uit: Heerhugowardse gedichten)

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Oopjen



Daar zijn ze dan, ze hangen in het Rijks,
dit heeft daar iemand kranig doorgedreven.
Nu trekken deze Rembrandts veel bekijks,
de aankoophindernis bestond maar even.

De afgebeelden zijn niet hoogverheven,
geen dode adel, paap of dominee,
maar Oopje en haar man zijn nog in léven,
want Rembrandt zag symbolen in die twee:

geluk en welvaart, gul door God gegeven,
vol trots getoond door bruidegom en bruid,
als haalbaar loon voor vlijt en werkzaam streven.
Dit was de Gouden Eeuw ten voeten uit.

Wel blanke vlijt, dat ziet Sylvana zó.
Zij hangt ze liefst in Paramaribo!


[De schilderijen komen overigens pas op 1 juli in het Rijksmuseum.]