Het vrije vers

Onbekend werk van Drs. P 4

     
               Drs. P in 1968

               
                OUDE PLATEN

De dingen die we niet meer nodig hebben,

Al deden zo ook nog zo trouw hun plicht,

Nu worden ze beloond met schemerlicht

En spinnewebben.

Op zolder, het tehuis voor oude dingen,

Daar boeten ze hun overbodigheid;

Getuigen van voltooid verleden tijd –

Herinneringen.

De zolderdingen leiden een gebeurteloos bestaan.

Maar op gezette tijden, dan is het volle maan.

Beneden is het rustig en de lichten zijn al uit;

En hier op zolder klinkt dan vaag een korrelig geluid.

(Happy days are here again)

                        Hoogbejaard maar nog kordaat

                        Speelt een ouderwetse kortspeelplaat

                        Van Paul Whiteman, Hylton of Jack Payne:

                        ‘Happy Days Are Here Again’.

                        De jaren die vergingen, ze zingen weer hun lied.

                        De afgedankte dingen vergeten hun verdriet;

                        Ze denken niet aan ouderdom en niet aan ’s werelds loon,

                        Maar luisteren tevreden naar hun mooie patéphone.

(Louise)

                        Met zijn strooien hoed en zijn grappig profiel,

                        Kreuk in zijn stem en Parijs in zijn ziel –

                        Jong als een kind,

                        Wereldbemind:

                        Maurice,

                        Maurice.

                        De maan heeft lang geschenen, ze heeft op wacht gestaan.
                        Nu is ze haast verdwenen, het heden breekt weer aan.

                        We horen nog een laatste plaat die beverig weerklinkt
                        Terwijl de zolder langzaam in zijn grijze slaap verzinkt

(Parlez-moi d’Amour)

                        Uit het eboniet waardoor eens haar stem werd gevangen

                        Zingt Lucienne een lied, een lied van oneindig verlangen
                        Nog een ogenblik, dan is het geluid weer vergleden
                        In ’t verleden

Dit is het laatste onbekende lied van Drs. P uit 1968 dat opdook in de nalatenschap van Lia Dorana (zie archief van 27 april en www.jasperine.hetnet).
Het is niet bekend of ze het ooit uitgevoerd heeft, Drs. P in elk geval niet, want: "Dat had veel rompslomp vereist: grijsgedraaide opnamen van Maurice Chevalier e.a. in de achtergrond tussen mijn coupletten door".
Bij de teksten zat ook nog 'Quintasy', door de doctorandus zelf wél uitgevoerd en op de plaat gezet (te beluisteren op de lp 'Een flitsende soiree met Drs. P'), een van de weinige nummers waarvan hij eerst de melodie componeerde: "De melodie is speels en pittig en met de linkerhand sla ik uitsluitend kwinten aan (op Kijk, mijn, -nist en zo verder); vandaar de naam. Ik was zelf zo voldaan over de melodie dat ik er een tekst aan toevoegde die de melodie enigszins uitdrukt".
Hieronder de originele tekst van Oude Platen.