Het vrije vers

 

 

De enige dichter die weet hoe lang het Light Verse Collectief bijeen is, is niet meer.

Gezienus Omvlee (1948, Oranjedorp – 2022, Odoorn), dichter, amateur historicus, fietsende reiziger, vader, echtgenoot, kenner van alles wat met Zuidbarge te maken heeft, is afgelopen week “oet de tied” gekomen.

 

Gezienus, telg uit een molenaarsgeslacht, heeft jaren gewerkt als gemeenteambtenaar in Emmen. Tijdens personeelsfeestjes bleek dat hij talent had als gelegenheidsdichter. In 2006 werd hij de eerste gemeentedichter in Emmen. Hij was initiatiefnemer van en actief in diverse culturele organisaties, waaronder Taal an Taofel van het Huus van de Taol in Beilen. Hij was lid van de Drentse Schrieverskring. Gezienus schreef in het Nederlands en het Nedersaksisch.

 

Van zijn hand verschenen verscheidene bundels, onder meer: Emmen Dichterbij (2008), Drenthe, middelpunt der aarde (2009). In samenwerking met het Light Verse Collectief schreef hij De dood en het peloton (2012), Drenthe is best mooi (op Google Maps) (2014), Binnenkort uitverkocht (2018), en Mina, het ware verhaal (2021). Onlangs verscheen van zijn hand de laatste bundel: Licht over Nederland, met 101 light verse gedichten over de Nederlandse geschiedenis. Verder was hij online op diverse sites en op facebook te vinden.

 

Als organisator van de Stichting Taalpodium Emmen (STEM), zette hij het framework op van Lichtvoetig, het jaarlijks Nederlands Kampioenschap Light Verse. Helaas kon hij dit laatste evenement niet bijwonen. Te moe, te ziek. Hij heeft nog wel het openingsgedicht voor het “boekie” geschreven. 

 

Dag Gezienus, we zullen jouw oprecht gemeende “tongue in cheek” kwinkslagen, jouw pretogen en jouw malle invallen missen. 

 

 

 

We vlogen in formatie man aan man

Zo licht dat zelfs de allerijlste wolken

Ons droegen. En het zacht en suizend kolken

Van neus tot staartroer hield ons in die ban

 

We vlogen in formatie – collectief

En deden al het stuntwerk met ons vieren

Full throttle – en wat naklonk was het gieren

Van luid applaus, spontaan en explosief

 

Na vijftien jaar verdween uit de formatie

Een wingman, een unieke verspiloot

Gedreven tot hij niet meer verder kon

 

Daar vloog op bovenaardse inspiratie

In ‘t herfstlicht op zijn laatste ademstoot

¬Gezienus naar de ondergaande zon

 

 

 

 

In ’t land van cijfers voor gedrag en vlijt

Van Brave Hendrik en van Slappe Tinus

Wordt af en toe een buitenbeen geboren

Die verder kijkt dan wat al vaak gezien is

 

In ’t land van maaiveld en van matigheid

Van middle-of-the-road en van plus minus

Komt goddank soms een dichtertje naar voren

Dat opschrijft wat door lezers niet gezien is

 

In ’t land dat nooit van cijfers is bevrijd

Waar leven op een schaal van een tot tien is

Komt af en toe een elf de boel verstoren

Die roept dat alles lang nog niet gezien is

 

De laatste strofe, dus de hoogste tijd

Een naam te noemen, knoop hem in je oren

En schrijf de letters goudomrand: Gezienus

 

 

 

 

Ach, niets is meer zoals het was

Poëmen zullen cryptisch wezen

Door geen weldenkend mens te lezen

En helder als versplinterd glas

 

Ook rijm of metrum geeft geen pas

Noch vorm, de ouden ooit geprezen

Zijn binnenkort, zo valt te vrezen

Niet meer dan prutsers derde klas

 

Maar in één dorpje broeit verzet

Klinken rondeel en speedsonnet

Van de rebellen die bijeen

Strijd voeren om een damesbeen

 

En ooit begint dáár de victorie

Gezienus Omvlee, potverdorie