De Musical Awards, dat is een feest
Van strikjes, inteelt en consumptiebonnen
Ik ben er twee à drie keer heengeweest
En heb er twee à drie keer niets gewonnen

Veel fotografen: je poseert gedwee
En één week later schrijft dan – grote goden!
Een klerennicht in Story of Privé:
“De smoking van De Wijs was uit de mode”

De show begint, de presentator zeurt
De zaal zit vol Bekende Nederlanders
En is jouw discipline aan de beurt
Dan gaat de mooie prijs naar iemand anders

Het is oneerlijk, het is flauwekul
Maar je mag niet bedroefd om je verlies zijn
Nee, je moet zeggen: “Dik verdiend, hoor, lul”
En lachen als een platenboer met kiespijn

De winnaar haalt een briefje uit z’n zak
En dankt de halve wereldbol – op jou na:
Joop, Jaap, Jan, Jip en Janneke en Jacques
Teun, Tim en Tom, kortom: de hele sauna

Langs brede trappen komt een hele bups
Van musicaltalenten naar beneden
Dat hupst en hupst in radeloos gehups
Tot in de eeuwigheid der eeuwigheden

De Musical Awards, een fenomeen
Maar ik verklaar hier voor de goede orde:
Ik ga er in de toekomst vast weer heen
Oh ja! Zodra ik homo ben geworden! 

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Bij de dood van Wouter Weylandt

We zoeven allen van de berg omlaag
En op een dag (dat geldt ook voor ons allen)
Dan zullen wij al dalend pijnlijk vallen.

Dat kan al morgen zijn of zelfs vandaag.


De tijd gaat slechts in schijn soms even traag
Om daarna weer full speed vooruit te knallen,
Een blinde haast die levens kan vergallen.
Waarom? Dat is geen relevante vraag.

Geen herder die ons door het leven leidt.

Een god die ons beschermen kan, een heiland,
Is slechts wat men geloven wil, geen feit.

Er is voor ieder op dit ondermaanse eiland
Niet meer dan de hem toegemeten tijd
En die bleek plots voorbij voor Wouter Weylandt.