Niet weg te slaan van balken vol met noten
Wat is er aan zijn brein veel moois ontsproten
Hij componeerde graag de hele dag
Behalve als zijn vrouw riep:
Hij componeerde graag de hele dag
Behalve als zijn vrouw riep:
Uit het archief
J.C. Bloem
De dagen werden tergend langzaam maanden,
de maanden regen zich aaneen tot jaar;
ik loop weer langs het stille pad langswaar
wij beiden samen ooit getweeën gaande,
onszelf veroordeeld hadden tot elkaar
en ons een korte wijle tweezaam waanden,
elkanders allerdichtste nabestaanden;
maar ook ons liefdesbed verwerd tot baar.
Wat valt voor troost aan leven te ontlenen
wanneer elk herfstblad wegdrijft in de goot,
wat komt reeds bij de aanvang is verdwenen
en het verlangen naar de liefde metterdood
steeds door één waarheid wordt beschenen;
de eerste kus waarmee je mij verstoot?
Vandaag is het de sterfdag van de dichter J.C. Bloem, dus een mooi gedicht in zijn stijl leek me wel gepast, al zal de oplettende lezer zien dat het een bout-rimé is met rijmwoorden uit een sonnet van Jean Pierre Rawie.