Als schemerlicht het raam verduistert
hef ik het glas en weet mij even
door zoete eenzaamheid omgeven
terwijl mijn stem je naam weer fluistert.
De maan werpt kilte door het glas;
Ik pook de haard op en de vonken
verstuiven tot zij, weer verzonken
versmelten in de rode as.
En al de jaren die vergleden,
de levens en de lijdensduur;
zij vallen samen in het vuur
als was het een moment geleden.
(Uit: De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag, )
Vergankelijk
- Gegevens
- Geschreven door Jean Pierre Rawie
Uit het archief
Karel de Kale
(Karel de Kale, keizer van het Roomse Rijk (875-877))
Het startte op zijn negentiende al
Een schrikbeeld dat u vast herkennen zal
Althans, als man, voor vrouwen geldt dit zelden:
Een niet te stuiten vorm van haaruitval
Nu kan dit voor een vrouw als minpunt gelden
Inzake Karel echter kan ik melden
Dat door zijn grote rijkdom en zijn macht
De dames om het hardst zijn kant uit snelden
Een situatie die hem dikwijls bracht
Tot een gezonde amoureuse nacht
En dan bleek altijd tijdens het ontkleden
Dat Karel toch meer haar had dan gedacht;
Zijn borst en buik en verder naar beneden…
Maar goed, die plek is tamelijk omstreden