Als schemerlicht het raam verduistert
hef ik het glas en weet mij even
door zoete eenzaamheid omgeven
terwijl mijn stem je naam weer fluistert.
De maan werpt kilte door het glas;
Ik pook de haard op en de vonken
verstuiven tot zij, weer verzonken
versmelten in de rode as.
En al de jaren die vergleden,
de levens en de lijdensduur;
zij vallen samen in het vuur
als was het een moment geleden.
(Uit: De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag, )
Vergankelijk
- Gegevens
- Geschreven door Jean Pierre Rawie
Uit het archief
Vleugels op de Ventoux
WikimediaCommons
Een dwaze fan in sinterklaasgewaad
Ziet Limburgs wielerhoop in barre tijden
Vol lef het peloton aan flarden rijden,
Roept opgewonden: 'Onze Eddy gaat!'
Zijn drieste vlucht slaat in als een granaat
De spanning in de koers is haast te snijden
Want Eddy Vleugels laat de renners lijden
Zijn demarrage kraakt hun ruggengraat
Wat zou hij met een klinkend resultaat
De niet verwende wielerfan verblijden
Maar kan dit jonkie voor de zege strijden
Met zeven achtervolgers van formaat?
Een Fransman roept vol spot: 'Eddy le fou!'
We zijn pas op de tenen der Ventoux
Frits Criens. Uit het samenwerkingsproject van Frits Criens en Hans Manders "Vleugels op de Ventoux" (Liverse 2016)