Gewichtloos drijft ze in het lichtend blauw
En ziet waar Rumphius slechts naar kon tasten
Het leven, gepenseeld in kleurcontrasten
Een lied zweeft uit een verre vissersprauw
Wie zou zich dan niet in de hemel wanen?
Wij blijven achter in een zee van tranen
Patty's passie was snorkelen. Ze verbleef een poosje in de Molukken om een bundel over de blinde bioloog Rumphius te maken, wat resulteerde in Een tuil zeeanemonen.
In het paradijs
- Gegevens
- Geschreven door Jaap van den Born
Uit het archief
Het gedicht
(Caspar David Friedrich, 1835, Herfst)
Hoge bomen aan het water
neigen zwijgend in de wind.
Donk're bossen, wijdse heiden,
liggen stiller, zonder zon.
Regen veegt verstoorde sporen
van de langbegane laan.
Stormen vormen kwade dagen,
kraaien waaien uit hun huid.
Oude houten kromgetrokken
struiken buigen tot de grond.
Grijze zwijnen, samengaande,
zoeken voedsel als het kan.
Op de grond, de vele beestjes
zijn verscheiden, afgemat.
Witte vissen onder golven,
in de kilte trager gaand.
Buiten luiden gakgezangen,
tomen vogels trekken weg.
Langverwachte keuren kleuren
maken blaad'ren wondermooi.
Voel de koelte van de nachten,
binnen is het heerlijk weer.
Lekker herfstig zijn de tijden,
witte winter gonst z'n komst.