 een berg en winter, kou en wind, verdwaald de avond valt en nergens brandt een licht geen huis, geen boerenstulp is binnen zicht je moet toch wat, dus heb ik blad gehaald van blad en tak heb ik een bed gespreid een nacht zo koud, dat overleef ik niet het zal een vos zijn die mijn lichaam ziet maar niemand hoort mij zeggen dat ik lijd hier stralen sterren groot als wagenwielen die pracht maakt zelfs dit koude sterven goed en straks begroet ik lang gemiste zielen helaas, want sterven komt er nog niet van ik moet weer door met nieuwe levensmoed de zon komt op bij Puerto de Mogan |
|
|
Uit het archief
Bonte knaagkever
Een kever die zich in het noorden
Net in een verse draagbalk boorde
Zei korzelig met volle mond:
‘Ze maken het nu echt te bont
Ik ben me zo vaak lam geschrokken
Van het gebeier van die klokken
En waar ik ook niet tegen kon
Was muzak uit dat carillon
En weer wordt me een kool gestoofd
Men heeft mijn torentje onthoofd
Ik reageer nu nog wat bits
Maar drijven ze het op de spits
Word ik er botweg uitgesmeten
Dan zal men dat in Bolsward weten
Want verderop schijnt er een kerk
Bezaaid te zijn met houtsnijwerk’