hoe eenzaam kun je zijn, omringd door mensen
als man een waardeloze entiteit
of, erger nog wellicht, in tweezaamheid
miskend en onbemind in al je wensen
een schuilplaats heb je niet in tweeverband
je wordt misschien verstolen diep gehaat
maar vrouwlief hangt een mantel om haar kwaad
die van een liefde, hard als diamant
ze stapelt kolen brandend op je hoofd
al weet je toch: mijn spijt wordt niet geloofd
en ongemerkt verkilt bij jou het hart
je duwt haar strelen weg, zo langzaamaan
en slaat geen acht meer op die ene traan
gelooft geen woord van haar oprechte smart
Tweezaamheid
- Gegevens
- Geschreven door Jacob van Schaijk
Uit het archief
Heinz (1929-1945)
de zerken staan er keurig in ’t gelid
soldaten op gemillimeterd gras
de exercitie komt nog goed van pas
ook als het lijf de ziel niet meer bezit
hier rusten wat men noemt de Nazi-zwijnen
zij werden bij hun moeder weggerukt
of haastig uit de schoolbanken geplukt
de kronkels van de dood in rechte lijnen
hun noodlot was het om gehaat te worden
te sneuvelen als rot kanonnenvlees
dat men de duivel opgelucht mocht schenken
die slachtoffers van geestelijk gestoorden
naar wie men met de vinger immer wees
zal men ze straks op 4 mei ook herdenken?