Gun uzelf vuurwerk, het is toch Oudjaar!
Grr! grommen honden, wij bijten u allen
Vakbond van honden gekant tegen knallen
Weest u toch wijzer, denk na en bespaar
Ons deze ongein. Elk jaar de sigaar
Maar deze keer gaan er slachtoffers vallen
Wij staan gereed bij de vuurverkoopstallen
Bor blaft ons toe, ja wij zijn er voor klaar
Tandengeblikker. Bor gromt omineus:
Wee wie alhier door aanwezigheid schittert
Billen of kuiten, geen moeilijke keus
Mensen, behandel ons minder onheus
Keer op uw weg, wij zijn ernstig verbitterd
Bloedbad of stilte, ziedaar onze leus!
De redactie was verrast dat er toch nog mensen het nieuwjaarssonnet ingevuld hadden en we vonden dit de leukste, al heeft Jaap van den Born zich hevig opgewonden over het enjambement tussen het eerste en tweede couplet.
Afgemaakt
- Gegevens
- Geschreven door Katja Bruning
Uit het archief
Vermorst geluk
Vermorst geluk van Frits Criens is zijn derde bundel met serieuze gedichten. De dichter is ouder geworden, wat zijn weerslag vindt in het nieuwe werk over (onvervuld) verlangen, taal, dichterschap, ouder worden, liefde en dood. De eerste vier afdelingen van de bundel dragen klassieke titels: Ochtengloren, Middaggloed, Avonddonker en Nachtschemer. De vijfde afdeling, Requiem voor Ria, is gewijd aan zijn zus, vanaf het moment dat zij in Leuven een fatale diagnose krijgt tot en met haar begrafenis. In deze ontroerende sonnetten balanceert de dichter als verbale evenwichtskunstenaar tussen sentiment en koude afstandelijkheid. Vermorst geluk sluit af met Gelegenheidsgedichten en gedichten in opdracht. In het motto citeert de dichter Batavus Droogstoppel in zijn boutade over gedichten, in: Max Havelaar, Multatuli, 1860.
Vermorst Geluk, Poëzie, Frits Criens. Hardcover, 82 pag. - Prijs € 19.95. Uitgeverij Liverse, ISBN 978-94-92519-52-8.
Verkrijgbaar bij de boekhandel, of rechtstreeks bij uitgeverij Liverse www.liverse.nl (gratis verzending en tot eind augustus 10% korting).
IJDELHEID
Een haan kraait schor het ochtendgloren aan
Het licht begint me wreed uit bed te drijven
Mijn hoofd is moe en leeg, ik wil nog blijven
De spieren zijn te stram om op te staan
Ik was van plan vandaag een vers te schrijven
Dat tot de bodem van het diep zou gaan
Door nooit begane paden in te slaan
Om in het hart van lezers te beklijven
Mijn werkeloze iMac reutelt zacht
Het lege beeldscherm lacht me honend uit
Terwijl het toetsenbord gelaten wacht
Geen nieuw terrein vind ik, noch fris geluid
Noch diepte, maar een dichtgeslibde gracht
Met sleetse wissels tussen woekerkruid
Frits Criens uit: Vermorst geluk