Denkend aan Holland zie ik vanaf nu voortaan 40 stille zwarte wagens plechtig door het laagland gaan over wegen en rivieren in dat groene weidse land door een laan vol populieren mensen zwijgend langs de kant ieder in zichzelf verzonken met een scherf van het verdriet met de woede en de beelden uit dat onbekend gebied
40 stille zwarte wagens en een vreemde warme trots die ik voor dit land nooit voelde maar die mij doorstroomde plots Bij de eerste kist, die stappen Uit de macht van het gespuis Hoor ons treurig moedig klappen Holland brengt zijn doden thuis.
