(Naar de ets van Rembrandt - 1631)


Bezij een kromme wilgenboom zat vrij van enig schroom
- haar rokken opgeschort, aan het ontblote onderlijf -
een pront en potig boerenwijf
te poepen en te pissen.

Het was daar waar de Amstelstroom zich uitmondt in het IJ,
juist op de plek die Rembrandt meestal als zijn stek verkoos
ter studie van een landschapschets,
of domweg om te vissen.

Het struise wijf, ze had geen weet dat Rembrandt zogezegd
- terwijl zij zich in rust van darm-en-blaasinhoud ontdeed -
haar in zijn dikke tekenboek
voorgoed had vastgelegd.

Want had ze dat vermoed, dan wel geweten,
had zij er niet zo kalmpjes bij gezeten

 





 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Groen (bout rimé op villanelle van Niels Blomberg)







(Milly Cooper (96) oudste prostituee ter wereld)



Ze is niet jong en allerminst nog groen
Haar eens zo blanke huid is aan‘t vergelen
Maar lieve help, wat kun je er aan doen

De oude mond constant op stand citroen
Te dunne benen als rabarberstelen
Ze is niet jong en allerminst nog groen

Een ouwe kloek, geen dartel waterhoen,
Die bezig is een lekker stuk te spelen
Maar lieve help, wat kun je er aan doen

Ze tippelt meestal rond het stadsplantsoen
Geen mannenogen die zich laten strelen
Ze is niet jong en allerminst nog groen

Kapotte rok, een lekke wandelschoen
Verslaafd, verwenst en uitgekotst door velen
Maar lieve help, wat kun je er aan doen

Ze bibbert, ’t is al laat in het seizoen
Een spichtig lijf, geen jas kan dat verhelen
Ze is niet jong en allerminst nog groen
Maar lieve help, wat kun je er aan doen