Het vrije vers

Romanticus

Michiel is zacht gezegd

Romantisch aangelegd

Zo schrijft Michiel gedichten en zo houdt hij van klassiek

De schrijvers die hij leest

Zijn er allang geweest

En heel zijn meubilering is antiek

Het leven dat hij leidt

Is ver van voor zijn tijd

Want hoe men tegenwoordig leeft, dat spreekt hem niet zo aan

En dat is heus niet slecht

Dat is Michiels goed recht

Maar hij begint een beetje door te slaan

De kleren die hij draagt

Zijn meer en meer gewaagd

Vaak draagt hij ribfluweel en zelfs zo’n componistenpruik

En schrijft Michiel iets neer

Dan gaat dan met een veer

En - logisch - met archaïsch taalgebruik

Ook heeft Michiel spontaan

Zijn Snoek pas weggedaan

Steeds minder voelde hij zich met die Citroën verwant

Michiel vond toch een paard

Meer passen bij zijn aard

En zo loopt alles steeds meer uit de hand

Wie loopt er nou vandaag

Nog met een lubbenkraag?

Pas heeft hij zijn piano ingeruild voor een spinet

Zijn Fender ging eruit

Dat werd een oude luit

Ook rookt hij pijp in plaats van sigaret

Je moest hem eens zien gaan

Met frak en kniebroek aan

’t Is om je te bescheuren, en het klinkt misschien wat cru

Maar hij loopt ongeveer

Al bijna evenzeer

Voor lul als al die jongeren van nu

Uit: De avond is nog jong (UNIT Academie, Nijmegen)