Nog altijd groeit de bonte lijst van namen
In marmer en herinnering gekerfd
En brengt de Dood, die nieuwe leden werft,
Ons in en in bedroefd rond groeven samen.

Wij kunnen onze levensduur niet ramen
En zien ons meer omringd met wat men erft
Van vrienden en familie die men derft,
Omdat zij niet hun barre lot ontkwamen.

De Tijd leert onze tranen te verdringen,
Maar blijvend zijn gevoelens van gemis;
De Dood slaat wonden die de Tijd niet heelt.

Wij blijven achter met herinneringen.
Die zijn soms mooi, maar – weet je wat het is?
We hadden ze zo graag met hen gedeeld.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

MHMOT



U ziet natuurlijk niet dat ik nu bloos
maar dat er vlinders fladd’ren in mijn schoot
vertrouw ik heden toe aan gans de natie

op MaDiWoDo kijk ik heel devoot
naar zijn touchante houterige gratie
als hij weer smoking oogt in zijn black tie

wellicht een eigenaardige fixatie
vindt ú zijn acte de présence saai
en somtijds gaat het er ook sneu aan toe

dat sjansen aan de bar is echt niet fraai
al ben ik stik jaloers op háár, Mylou
enfin, een vraagje uit de oude doos:

verrukkelijke Herman, zeg eens even
waar is die Erik Engerd toch gebleven?



noot: ik keek ook met veel genoegen naar Joost Prinsen in MHMOT