Met ergernis bezie ik de schlemielen
Ze lopen zomaar vrijuit over straat
Een uitgestreken trek op het gelaat
Ik vraag me af wat zou zo'n vent bezielen?
 
Het meest vervelend vind ik het formaat
Bij voorkeur zou ik zijn bezit vernielen
Maar dit vehikel heeft niet eens ventielen
Het biedt geen enkel houvast voor mijn haat
 
Beledigend voor echte immobielen
Wat raar dat daar geen zware straf op staat
Voor mijn part valt hij keihard op zijn plaat
Of stoot hij op zijn minst zijn beide hielen
 
U snapt waarschijnlijk waar ik over praat
Zo'n kerel met een koffertje op wielen
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Weerkeer



De zon schijnt en het is november
weer keert de warmte en zij schraagt
het hart dat steels, maar steeds ontremder
om langverloren vreugde vraagt.

En in de duinen, uitgelaten,
liep ik met mijn ogen dicht;
huiswaarts scheen er uit de straten
zongekleurd namiddaglicht.

Laat de jaren nu maar komen,
er is allengs geen onderscheid
meer tussen onuitspreekbare dromen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Onnodig zijn de prille wegen
om te ontkomen aan de tijd;
Altijd gelukkig, altijd zegen,
Altijd dit stille hart, altijd