three musketeers
PublicDomainPictures
 
"Ik tel tot drie, dan is het afgelopen!
Eenieder heeft een grens, ik trek hem hier"
Liep Aramis te briesen als een stier
Hij had dan ook behoorlijk veel gezopen
 
Een donderpreek gevoed door wijn en bier
Uitzinnig trok hij de registers open
"Wij hebben ons toch altijd goed bedropen?
Waarom opeens een vierde musketier?"
 
Maar Porthos zat te snoepen uit de pan
Zijn aandacht ging naar restjes smaak en vetten
En Athos zat gewoon niet op te letten
 
Het beste antwoord kwam van D'Artagnan
Een goede uitkomst was zijn pakkie-an
"Je kunt met vier een prima pot kwartetten"
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Gelukkig 2017



Niels Blomberg geniet van het vuurwerk in zijn achteruitkijkspiegel


Dactylus-priemgetal
tweeduizendzeventien,
dit wordt een jaar
dat mij nu al bekoort,

want voor het eerst sedert
negentiennegentig
is het een
ollekebollekewoord.

Twee jaartjes wachten nog:
tweeduizendnegentien,
weer zo’n olbol-woord;
dat laat me niet koud.

Dan wordt het wachten tot
tweeduizendzeventig.
Ik word dat jaar
honderdtwaalf jaren oud.

Zou dat nog haalbaar zijn,
tweeduzendtachentig?
Dat wordt toch werkelijk
lastig voor mij.

Zes eeuwen lang is na
tweeduzendnegentig
dubbel-dactylische
rijmpret voorbij.

Hoe is mogelijk!
Zes eeuwen wachten nog!
Ach ik begrijp uw
verbijsterde schreeuw.

Even geduld tot de
zevenentwintigste
en tot de
negenentwintigste eeuw.

Terug naar het heden nu.
Vorig en volgend jaar
hebben iets aardigs
in petto zowaar.

Wij leven thans na het
tweeduizendzestiende
en vóór het
tweeduizendachttiende jaar.