Je kunt het toch het beste zelf ervaren die rust op zondagmorgen bij de vaart Ik wil het zonlicht voelen in mijn haren Ik wil niet langer toeven bij de haard
Je ziet een visser naar zijn dobber staren Zijn trouwe pitbull kwispelt met zijn staart Er wandelen verdwaalde minneparen Een paardenmeisje knuffelt met haar paard
Een restaurantje adverteert zijn waren, de handel van de slaperige waard Omdat het nog te vroeg is voor tartaren bestel ik koffie met een stukje taart
Ineens scheurt er een speedboot door de baren Ik schrik van alle onrust die dat baart
Ter gelegenheid van de stadsdichtersverkiezing in Veenendaal - waarvoor ik opnieuw genomineerd ben - heb ik onderstaande versvorm bedacht. Op aanmoediging van Frans Woortmeijer breng ik 'm ook hier te berde.
Het Veens sonnet is als versvorm geïnspireerd op de vlag van Veenendaal.
Rijm: abab cd ee dc baba. Bij voorkeur wisselend mannelijk-vrouwelijk in de ab-kwatrijnen (zoals de zwarte banen in de vlag wisselen van breedte); stevig mannelijk rijm in de cd-distichons. Metrum: Pentameter is altijd fijn, maar onderstaande viervoeter werkt ook wel. Het eerste kwatrijn is te gebruiken als exposé, het laatste werkt als volta. De cd-distichons kunnen een soort tegenstelling laten zien. Het ee-distichon werkt als verbinding – of scheiding, net wat je wilt. De rijmen zijn verder nog gespiegeld, zoals ook de Veense vlag horizontaal symmetrisch is.
Vooruitgang ging hier vliegensvlug: Wie Veenendaal komt binnenrijden Ziet van haar oorsprong niks terug Eerst was er veen, toen groene weiden
Twee delen telde Veenendaal In Gelre één, en één in ’t Sticht
Je had toen dus twee soorten mens De Grift bepaalde steeds de grens
Veel later werd die kloof gedicht Nu zijn we één, is de moraal
Nog zijn er dingen die ons scheiden In links of rechts, in slap of stug Zo’n thema hoef je niet te mijden Dus zoek verbinding: bouw een brug!
Met de hartelijke uitnodiging tot feedback - of een eigen poging.