Ons eerste samenzijn na vele jaren
Herinnert ons er allebei weer aan.
We waren stoer in woorden en gebaren,
Je zag ons altijd met zijn drieën gaan.
Hij wilde steeds een nieuwe weg inslaan,
Want nooit zag hij problemen of gevaren.
Vooraf zag ik wat praktische bezwaren,
nu ben ik blij om hier naast jou te staan.
Hij wou iets groots doen tijdens volle maan.
Wij hadden heel veel mitsen, heel wat maren.
Hij moest het klusje in zijn eentje klaren
en dat heeft hij uiteindelijk gedaan.
Terwijl we zwijgend in ons glaasje staren
proef ik opeens de ziltheid van een traan.
Ik heb Cees van der Pluijm niet gekend, maar weet nog precies wanneer ik zijn naam voor het eerst las. Drs. P schreef enthousiast over een Nijmeegse student die een geheel eigen sonnetvorm had verzonnen, het Nijmeegs sonnet.
Bovenstaand gedicht is een bewerking van een ellenlang blank vers; de inhoud heeft dus niets met Cees van der Pluijm te maken, de vorm des te meer. Deze versie bevalt me eigenlijk beter dan het origineel. Beide gedichten hebben dezelfde titel, waarvan u de betekenis zelf kunt googlen.
