Ons eerste samenzijn na vele jaren
Herinnert ons er allebei weer aan.

          We waren stoer in woorden en gebaren,
          Je zag ons altijd met zijn drieën gaan.
          Hij wilde steeds een nieuwe weg inslaan,
          Want nooit zag hij problemen of gevaren.

Vooraf zag ik wat praktische bezwaren,
nu ben ik blij om hier naast jou te staan.

          Hij wou iets groots doen tijdens volle maan.
          Wij hadden heel veel mitsen, heel wat maren.
          Hij moest het klusje in zijn eentje klaren
          en dat heeft hij uiteindelijk gedaan.

Terwijl we zwijgend in ons glaasje staren
proef ik opeens de ziltheid van een traan.


Ik heb Cees van der Pluijm niet gekend, maar weet nog precies wanneer ik zijn naam voor het eerst las. Drs. P schreef enthousiast over een Nijmeegse student die een geheel eigen sonnetvorm had verzonnen, het Nijmeegs sonnet.
Bovenstaand gedicht is een bewerking van een ellenlang blank vers; de inhoud heeft dus niets met Cees van der Pluijm te maken, de vorm des te meer. Deze versie bevalt me eigenlijk beter dan het origineel. Beide gedichten hebben dezelfde titel, waarvan u de betekenis zelf kunt googlen.

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Zangfietspad

zangfietspad

Een fietspad waar je ongestoord kunt zingen
Niet bang zijn dat je nagekeken wordt
't Staat keurig aangegeven met een bord
Je hoeft je zanglust hier niet te bedwingen
 
Dat wil ik wel een keertje uitproberen
Voorzichtig neurie ik wat voor me uit
Waarna ik, opgaand in mijn stemgeluid
Al fietsend luidkeels zit te kwinkeleren
 
Dan klinkt een harmonie van mannenstemmen
Daar komt een stoet aan, minstens vier man breed
De borst vooruit, in stemmig zwart gekleed
Geschrokken knijp ik stevig in de remmen
 
Ik kom van rechts, maar laat ze toch maar voor
Je wint het als solist niet van een koor