Als ik iets had gedaan, dat niemand had gezien,
deed ik het dan wel echt? Of toch ook niet misschien?
Geen mens ziet het gevolg, niet één merkwaardig feit.
Geen rimpeling verschijnt er in de zee van tijd.
Maar wat als ik iets deed, dat niemand had gezien,
dat wél gevolgen had, zeer grote bovendien?
Ook dat is volgens mij niet werkelijk mijn schuld
als mijn betrokkenheid in nevelen is gehuld.
Men toont verbijstering, zet alles op een rij.
Scenario’s genoeg, maar niets dat wijst naar mij.
Heb ik het dan gedaan? Of kan ik met fatsoen
ontsteld zijn met de rest: wie zou nu zoiets doen?
Amoreel gedicht
- Gegevens
- Geschreven door Niels Blomberg
Uit het archief
De pantheïst (10/4 sonnet)
Een pantheïst staat mij wel aan,
daar is niet veel mee mis.
Heelal en God die samen gaan
of in elkaars verlengde staan,
als ik me niet vergis.
Spinoza was toch van die leer,
ook Buddha naar ik weet.
Giordano Bruno van weleer,
werd bruut verbrand dus is niet meer,
omdat-ie het beleed.
Er kleven dus gevaren aan
al ben je pantheïst,
maar bovenal ben je humaan,
das beter dan sadist.