Hij heeft geen puf. Zijn adem piept en fluit.
In schuifeltred komt hij maar net vooruit.
Hij sleept zich door de veel te lange dagen.

Je hebt geen hart als je geen actie neemt.

Wat maakt zijn leven minder lamgeslagen?
“Een ander hart”, beweert de therapeut,
“dat er niet is”. De noodklok wordt geluid.
De overheid komt om het jouwe vragen.

Je hebt geen hart als je geen actie neemt,

want het wordt door het ziekenhuis geclaimd.
Zo gaat je lichaam harteloos ter aarde.
Voor hem voelt het nog wel een beetje vreemd
dat hij weer rennen kan langs bos en beemd.
Jouw hart geeft aan zijn leven nieuwe waarde.


(Het jaarlijkse pi-sonnet van Niels wordt dit jaar te laat geplaatst, niet omdat hij de deadline niet haalde, maar Stephen Hawking wel)

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Zure druiven (de musical awards)





De Musical Awards, dat is een feest
Van strikjes, inteelt en consumptiebonnen
Ik ben er twee à drie keer heengeweest
En heb er twee à drie keer niets gewonnen

Veel fotografen: je poseert gedwee
En één week later schrijft dan – grote goden!
Een klerennicht in Story of Privé:
“De smoking van De Wijs was uit de mode”

De show begint, de presentator zeurt
De zaal zit vol Bekende Nederlanders
En is jouw discipline aan de beurt
Dan gaat de mooie prijs naar iemand anders

Het is oneerlijk, het is flauwekul
Maar je mag niet bedroefd om je verlies zijn
Nee, je moet zeggen: “Dik verdiend, hoor, lul”
En lachen als een platenboer met kiespijn

De winnaar haalt een briefje uit z’n zak
En dankt de halve wereldbol – op jou na:
Joop, Jaap, Jan, Jip en Janneke en Jacques
Teun, Tim en Tom, kortom: de hele sauna

Langs brede trappen komt een hele bups
Van musicaltalenten naar beneden
Dat hupst en hupst in radeloos gehups
Tot in de eeuwigheid der eeuwigheden

De Musical Awards, een fenomeen
Maar ik verklaar hier voor de goede orde:
Ik ga er in de toekomst vast weer heen
Oh ja! Zodra ik homo ben geworden!