Het is weer tijd voor schaamteloos ontluiken.
Het is weer volop lente. Het is mei.
Het groeit en bloeit in bomen en in struiken.
Het zaaigoed schiet te voorschijn uit de klei.
Het dartelt in de stal en in de wei
van veulen, big en lam, van kalf en kuiken.
Al wat niet levend baart legt dril en ei.
De meisjes tonen winterwitte buiken.
Straks veeg ik het gevallen blad weer op.
Het loof dat in oktober naar benee moet
is nu nog jong en groen en voedt mijn weemoed.
Ik ween om elke uitgebroken knop.
Van mij mag alles best een heel stuk korter:
de maand, de rokjes, het gedicht van Gorter.
Uit het archief
Hemelvaartsdag
een 7-weekse training mindfulness,
het innoveren, plannen, synergeren,
versnellen, changen, daarbij ook studeren
u snapt, mijn hoofd is een totale mess
na maanden van opeengehoopte stress
besluit ik dat ik moet gaan relaxeren
vandaag zal ik aan zéé gaan excelleren
een kort maar hoogstnoodzakelijk reces
ik had me tijd en moeite kunnen sparen
de tocht naar zee werd allejezus vlot
een helse dagtrip op bitumen baren
daar in die file medehalvegaren
heb ik gebeden tot de goede god:
laat mij ter plekke maar ten hemel varen
De files naar het strand waren gisteren nog langer dan op Hemelvaartsdag