Eindelijk was het dan zover: Drs. P Compilé Complé, het complete muzikale oeuvre van Drs. P op cd, werd gepresenteerd in de Kleine Komedie in Amsterdam met een grootse ode.
De crème de la crème van het Nederlandse light verse was hierbij aanwezig, maar behalve onze voltallige  redactie waren nog veel meer mensen komen opdraven, zodat de zaal goed gevuld was en niet alleen met geroezemoes.

Met samensteller Vic van de Reijt als opperspreekstalmeester vertolkten een keur van vaderlandse artiesten het werk van de doctorandus: Maarten van Roozendaal, Dave von Raven (The Kik), Bob Fosko, Mieke Stemerdink , Gerard Cox, Jan Rot (met een fantastische Troika), Marjan Luif, Jeroen van Merwijk (prima Commensaal), Roos Reebergen (Roosbeef; bewerkstelligde iets wat onmogelijk leek, de Gezusters Karamazov vertolken zonder dat je de versie van  Drs. P in gedachten hoorde), Don Quishocking (geweldig Mexico), Herman Finkers, Wilma Bakker, Sef, Jan de Smet & Fay Lovsky, Kees Torn, Erik van Muiswinkel, Lucky Fonz III, Faberyayo (De Jeugd van Tegenwoordig, maar ook een prima evangelist), Pierre van Duijl, Mylou Frencken en Gé Reinders.
Dit allemaal begeleid door een band: Jan Robijns (piano) Bart de Ruiter (bas) Jac Bico (gitaar) Léon Klaasse (drums) en Gert Wantenaar (accordeon).

Het gebodene was zonder meer het aanhoren waard, mede omdat de bejubelde zanger ook een verdienstelijk componist is, al raakten sommige vertolkers dusdanig van slag bij de aanblik van de  priemende blik van de Meester in de zaal dat een woord of regel vergeten werd, wat het vergevingsgezinde publiek ze gaarne vergaf.
Kosten noch gepluimte waren gespaard door de vertolksters van de meer hoerige versjes van de sybaritische bard en Don Quishocking ging tot het uiterste met een heuse sombrero; jammer was wel dat de mannelijke leden van dit gezelschap gewoon door de tekst van de zangeres heenpraatten, waardoor die moeilijk te verstaan was.
Een beetje meer collegialiteit had ze gesierd.
Ook viel op dat Roos Reesbergen duidelijk een ladder in haar kous had, wat de aandacht ernstig afleidde en Kees Torn had zijn schoenen niet gepoetst. De afkeurende blik van de doctorandus, die dit detail niet ontgaan was, maakte dat Torn snel zijn nummer afraffelde en maakte dat hij wegkwam.
Over Jan Rot kunnen we kort zijn; die is veel te lang.
Tijdens het nummer ‘Knolraap en lof, schorseneren en prei’ zagen we de dichter Jan Kal woedend de zaal uit benen, die dit vermoedelijk als spotten opvatte.
Dat een Limburger het lied Oost-Groningen ten gehore bracht lijkt ons erger en reden tot segregationistische gevoelens in deze  provincie.

Maar afgezien van deze betreurenswaardigheden was het een zeer geslaagde avond, zelfs voor de talloze vijanden van Drs. P, die al jaren verbeten op zijn val loeren en deze avond eindelijk hun hartewens in vervulling zagen gaan.
Er ging even een kreet van ontzetting door de zaal, maar de doctorandus krabbelde overeind met de onsterfelijke woorden (of liever; onsterfelijk met de woorden): ‘Dramatischer kan het niet” (Op de website van VN ‘De “Republiek der Letteren' citeert Tim de Gier hem met “Dramatischer wordt het niet”, die had ongetwijfeld Tommy Cooper in gedachten, maar we moeten het niet mooier maken dan het toch al is).

Hierna hield hij een gloedvol dankwoord, waarin hij betoogde dat de mensen die gekomen waren in de veronderstelling dat het vast wel afwisselend en lollig zou worden, niet alleen niet teleurgesteld waren in die verwachting, maar  een openbaring hadden meegemaakt. Dat de avond in elk geval aan hém welbesteed was, was duidelijk
Ook had hij een opinie over zijn liedjes van veertig tot zestig jaar oud, een opinie die tot stand was gekomen tijdens de voorstelling en die hij nu verkondigde.
Het was, kunnen we wel verklappen, een weloverwogen opinie.
Hij stak deze opinie gelukkig niet onder stoelen of banken en dat was voor de aanwezigen wel prettig, want die konden nu ook kennis nemen van deze opinie en wij denken dat iedereen die zich tot de aanwezigen mocht rekenen deze opinie niet alleen vernomen heeft, maar in zijn hart bewaard heeft en nu nog koestert als een juiste opinie.
Wij zelf hadden die opinie al jaren.

 

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Little Willy




En Willy drukte zijn talenten
Ook uit in menig stripverhaal
Hij maakte hele series prenten
En met een echte volksmoraal!

(Onderzoek heeft uitgewezen dat Willy Vandersteen, geestelijke vader van Suske en Wiske, in de oorlog nazi-propaganda tekende onder de schuilnaam Kaproen)