Toen ochtenden nog veelbelovend waren Na afloop van een veel te korte nacht En afscheidskussen lang en zeldzaam zacht Stond jij me vaak minuten na te staren
Nu kijk je me slechts in gedachten na Wanneer ik ’s morgens vroeg de mist in ga
Hoewel hij ruim voldeed aan de prestatienorm
Was het de trainer die, al na een week of tien,
Ten slotte koos voor een behoudender stramien
Zie daar, de opmaat voor een turbulente storm
Want “Rem” beschouwde zich nu juist als een artiest
En niet een simpel te bespelen marionet
‘Zo’n rol als goaltjesdief beperkt me tot en met,
’t Is tijd om te verkassen’, klonk het koel maar triest
Daarbij kwam nog hetgeen hij daar in Alphen miste
De weidsheid van het boerenland, de geur van mest
En ja, natuurlijk ook zijn Labbertongse maten
‘Dàg “Zerk en Tranen” met je autovrije straten
Dàg Ridderhof en nog een welgemeend protest
Tegen de onvermijdelijke ramptoeristen’
