blackcat2
Flickr The Commons
 
In zijn volkomen sterrenloze vacht
laat hij in het namiddaglicht verloren
de laatste uren in hun ijver smoren
terwijl hij languit op de avond wacht
 
om daarna in de zwartgelakte nacht
van harte in de duisternis herboren
gelukkig onophoudelijk te scoren
in liefde, straatgevechten en de jacht
 
Tot stralen van het eerste ochtendgloren
de katers met hun atonale koren
geleidelijk verdrijven van het dak
 
en het genot van vechten en van vrouwen
zacht overgaat in klagelijk miauwen
vanwege een te lege etensbak
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Sixtijn 2



Rutte III


Ben ik wel een normale Nederlander?
De doelgroep van het kabinet
Waarop ik dus moet lijken
Ik blijf voortdurend kijken
Of ik wel goede stappen zet
Uit angst dat ik in buitenbeen verander